- عکام (عَکْ کا)
کسی که بار به روی شتران می بندد. (ناظم الاطباء)
معنی عکام - جستجوی لغت در جدول جو
- عکام (عِ)
باربند. (منتهی الارب). آنچه از لباس یا نخ که چیزی را بدان بندند. (از اقرب الموارد). ج، عکم. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
- عکام
بار بند
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کوریزا، نزلۀ انفی، نزلۀ بینی، التهاب مخاط بینی که بر اثر سرماخوردگی یا حساسیت ایجاد می شود و با عطسه، آب ریزش و گرفتگی بینی همراه است
(عُ مِ)
لغت نامه دهخدا
ابل عکامس، شتران بسیار، یاگلۀ شتران قریب هزار، لیل عکامس، شب تاریک. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، هر چیز که انبوه باشد و متراکم آنچنانکه تاریک شود. (از اقرب الموارد). عکمس. و رجوع به عکمس شود
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
یاری دادن در بار بستن. (منتهی الارب). یاری دادن در بار کردن. (ناظم الاطباء). یاری دادن بر بار بستن. (تاج المصادر بیهقی). یاری دادن کسی را در بستن بار. (از اقرب الموارد)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ عکم، بمعنی تنگ که باربا آن بندند و لنگۀ بار. و منه یقال فی المثل: ’هماعکما عیر’، ای عدلاه. یضرب للمثلین. (از اقرب الموارد). جمع واژۀ عکم، تنگ بار. (آنندراج). جمع واژۀ عکم، بمعنی باربند و تنگ بار. (منتهی الارب). و رجوع به عکم شود
چرغ چرخ باز از مرغان شکاری چرغ، برناک (حنا)، داننده بسیار دان بسیار دانا، تبار شناس (نسابه) بسیار دانا بسیار دانشمند
جمع عکه، خنور مسکه مسکه واژه پارسی و همان چربی است که از شیر یا دوغ گیرند و چون گدازند روغن خوراکی پدید آید، خیک های روغن گرمای بی باد
سخت شدن دشوار گشتن، شوخ شدن، ناز کودک ناز کرد کوک، خرامید ن، فیرید ن سر گشتگی، تباه گشتن، خوردن
