- عمیته (عَ تَ)
یک نواله از پشم و صوف حلقه کرده. (منتهی الارب). یک قطعه از پشم حلقه شده که در دست گیرند تا آن را بریسند. (از اقرب الموارد). ج، اعمته، عمت، عمیت (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، عمائت. (اقرب الموارد)
معنی عمیته - جستجوی لغت در جدول جو
- عمیته
باغنده (گلوله پشم گلوله کرک)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
هیئتی از افراد که برای رسیدگی، تحقیق و تهیۀ گزارش در مورد موضوعی به کار گمارده شوند، در دورۀ جمهوری اسلامی، سازمانی که برای مبارزه با نیروهای ضدانقلاب و مفاسد اجتماعی تشکیل شد
(مَ تَ)
لغت نامه دهخدا
مادۀ میت. (مهذب الاسماء). مؤنث میت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (دهار) ، مردار. (آنندراج) (ترجمان القرآن جرجانی ص 97) (مهذب الاسماء). الحیوان الذی یموت حتف انفه. (اقرب الموارد). حیوان مرده که نه به زکات شرعی مرده باشد. (یادداشت مؤلف). و رجوع به ناظم الاطباء شود
(کُتِ)
لغت نامه دهخدا
اجتماع اعضاء انتخاب شده در یک مجمع یا مجلس است که برای مطالعه و بررسی امر خاصی صورت می گیرد. (از لاروس)
(مَیْ یِ تَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث میّت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). میته. رجوع به میت شود.
- ارض میته، زمینی ویران. (مهذب الاسماء). ارض میته یا اراضی میته، زمینی یا زمینهای ویران. بایر. (یادداشت مؤلف)
- ارض میته، زمینی ویران. (مهذب الاسماء). ارض میته یا اراضی میته، زمینی یا زمینهای ویران. بایر. (یادداشت مؤلف)
(عِمْ می)
لغت نامه دهخدا
نگاهبان و پاسبان زیرک. (منتهی الارب). محافظ داناو زیرک. (از اقرب الموارد) ، مست. (منتهی الارب). سکران. (اقرب الموارد) ، نادان سست. (منتهی الارب). جاهل ضعیف. (اقرب الموارد) ، آنکه او را رای نباشد و به جانبی راه نیابد. (منتهی الارب). ج، عمامیت. (از اقرب الموارد)
(عَ یَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث عم (عمی) : امراءه عمیهالقلب، ای جاهله. (از منتهی الارب). زن کور و نابینا و جاهل. (ناظم الاطباء)
(عَمْ یَ)
لغت نامه دهخدا
برگزیدگی. اسم است از اعتماء. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). برگزیدگی و انتخاب و اختیار. (ناظم الاطباء)
(عُ می یَ)
لغت نامه دهخدا
گمراهی و ستیهیدگی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به عمیّه شود
(عِمْ می یَ / عُمْ می یَ)
لغت نامه دهخدا
بزرگ منشی یا گمراهی مثل جنگ تعصب و اهواء. (منتهی الارب) (آنندراج). کبر و بزرگ منشی. و گمراهی مانند جنگ تعصب. (ناظم الاطباء). تکبر یا گمراهی. (از اقرب الموارد)
(کُ)
لغت نامه دهخدا
دهی از بخش ساردوئیه است که در شهرستان جیرفت واقع است و 640 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
(عَ رَ)
لغت نامه دهخدا
ابن جمیل بن عمرو بن مالک تغلبی. شاعری است جاهلی که بیشتر اشعار او از دست رفته است. وی در حدود سال 60قبل از هجرت درگذشت. (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 743)
ابن خفاف. جدی است جاهلی از بهته، از سلیم، از عدنانیان. و فجاءه بن ایاس از فرزندان او باشند. (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 743)
ابن خفاف. جدی است جاهلی از بهته، از سلیم، از عدنانیان. و فجاءه بن ایاس از فرزندان او باشند. (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 743)
(عَ قَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث عمیق یعنی دورتک و دراز. (از ناظم الاطباء) : بئرعمیقه، چاه دورتک. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، عمق، عمق، عمائق، عماق. (منتهی الارب) (آنندراج)
(عُ شی یِ بُ زُ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز. 150 تن سکنه دارد. آب آنجا از کارون و موتور آب و محصول آن غلات و صیفی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)
(عُ مَ رَ)
لغت نامه دهخدا
بنت حسان کلبیه. از شاعره های معاصر عبدالملک بن مروان بود و او را اشعاری است. رجوع به الاغانی و اعلام النساء ج 3 ص 367 شود
(عُ مَ رَ)
لغت نامه دهخدا
جلد عمیره، کنایت از جلق است یعنی به دست برآوردن منی را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، اسم علم است از برای کف. (از اقرب الموارد)
(عَ مَ)
لغت نامه دهخدا
جاریه عمیمه، دختر درازقامت. نخله عمیمه، کذلک. (منتهی الارب) (آنندراج). زن تام الخلقه و درازقامت. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). خرمابن دراز. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). ج، عم ّ
(عَ رَ)
لغت نامه دهخدا
انگبین با موم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کوارهالنحل. (اقرب الموارد). کندوی زنبور عسل
(عَ سَ)
لغت نامه دهخدا
یمین ناحق. (منتهی الارب) (آنندراج). سوگند به ناحق. (ناظم الاطباء). گویند: حلف علی العمیسه و العمیسیه، یعنی بر ناحق سوگند خورد. (از اقرب الموارد). عمیسیه. رجوع به عمیسیه شود
اجتماع اعضا انتخاب شده در یک مجمع یا مجلس است که برای مطالعه و بررسی امر خاصی صورت میگیرد
میته در فارسی مرده نسا لاشه، مردار مونث میت، حیوانی که خود مرده باشد یا با ذبحی غیر شرعی کشته شده باشد مردار: (پوشش (مغول) از جلو دکلاب و فارات و خورش از لحوم آن ومیته های دیگر. {توضیح خوردن گوشت چنین حیوانی در غیر ضرورت شرعاجایز نیست
((کُ تَ یا تِ))
فرهنگ فارسی معین
انجمن، حزب، هیئتی از افراد که برای رسیدگی، پژوهش، اقدام یا تهیه گزارش در مورد کاری تعیین می شود، کارگروه (واژه فرهنگستان)
انجمن، کمیسیون، مجمع
لگد شده