- عمد
قصد کردن، آهنگ کاری کردن، ویژگی عملی که با قصد و نیت انجام شده باشد
معنی عمد - جستجوی لغت در جدول جو
- عمد
چوب های به هم بسته که با آن از دریا و نهر عبور می کنند
نوعی قایق که با تنه و شاخه های درخت درست می کنند
نوعی قایق که با تنه و شاخه های درخت درست می کنند
- عمد (عُ مُدد)
جوان پر از جوانی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و مؤنث آن عمدّه میگردد. (از اقرب الموارد)
- عمد (عُ مُ)
جمع واژۀ عمود. (منتهی الارب). رجوع به عمود شود، جمع واژۀ عماد. رجوع به عماد شود
- عمد (عُ)
رودباری است در حضرموت. (منتهی الارب)
- عمد (عَ مِ)
خاک تر. (منتهی الارب). مکانی که باران آن را نمناک کرده باشد. (از اقرب الموارد) ، هو عمدالثری، او بسیار نیکوئی کننده و بسیاراحسان است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، شتر که درون کوهانش خسته و شکسته باشد. (منتهی الارب). شتری که سنامش به ’عمد’ دچارشده باشد. (از اقرب الموارد). رجوع به عمد شود
- عمد (عَ مَ)
ورم تن و زخم آن. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). ورمی است که در پشت باشد. (از ذیل اقرب الموارد) ، جمع واژۀ عماد و یا اسم جمع برای عماد. ورجوع به عماد شود، چوبهای بهم بسته که بدان از دریا و نهر عبور نمایند. (ناظم الاطباء). قسمی قایق یا کشتی. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
اندر آن دشت که تو تیغ برآری ز نیام
مردم از خون به عمد گردد و آهو به شناه.
فرخی.
بر سر دریا همی راند او عمد
می نمودش آن قدر بیرون ز حد.
مولوی (مثنوی ج 1 ص 68).
می رود سباح ساکن چون عمد
اعجمی زد دست و پا و غرق شد.
مولوی
اندر آن دشت که تو تیغ برآری ز نیام
مردم از خون به عمد گردد و آهو به شناه.
فرخی.
بر سر دریا همی راند او عمد
می نمودش آن قدر بیرون ز حد.
مولوی (مثنوی ج 1 ص 68).
می رود سباح ساکن چون عمد
اعجمی زد دست و پا و غرق شد.
مولوی
- عمد (عَ)
کوشش. (منتهی الارب). بطور جد و یقین: قطعه عمداً علی عین، و عمد عین. (از اقرب الموارد) ، نیک راست و یقین. بیگمانی. (منتهی الارب). بطور قصد و اختیار، که ضد آن سهو و خطا میگردد. (از اقرب الموارد). تعمداً. دستی. دانسته. بعمد. متعمداً. عمداً. عمدی.
- بطور عمد، بطور قصد و آهنگ. (ناظم الاطباء).
- بعمد، به اختیار. (ناظم الاطباء). عمداً. دستی. دانسته.
- عمد داشتن، قصد داشتن.
- عمد کردن، بطور اختیار و از روی قصد و آهنگ کاری کردن. (ناظم الاطباء). قصد کردن
- بطور عمد، بطور قصد و آهنگ. (ناظم الاطباء).
- بعمد، به اختیار. (ناظم الاطباء). عمداً. دستی. دانسته.
- عمد داشتن، قصد داشتن.
- عمد کردن، بطور اختیار و از روی قصد و آهنگ کاری کردن. (ناظم الاطباء). قصد کردن
- عمد (خِلْ لی فا)
ستون نهادن چیزی را و ایستاده کردن به آن. (منتهی الارب). سقف و امثال آن را بوسیلۀ ستون به پا داشتن و محکم داشتن. (از اقرب الموارد) ، آهنگ کردن خلاف خطا. (منتهی الارب). قصد و آهنگ چیزی کردن. (از اقرب الموارد). آهنگ کردن. (دهار) ، سست و گران گردانیدن بیماری کسی را. (منتهی الارب). سنگین کردن و به درد آوردن بیماری کسی را. (از اقرب الموارد) ، دردناک نمودن و گرانبار کردن وام کسی را. (منتهی الارب) ، افکندن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، به عمود زدن. (منتهی الارب). بوسیلۀ عمود کسی را زدن. (از اقرب الموارد) ، بر عمود شکم زدن و اندوهگین ساختن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، در دیانت مسیح، به آب معمودیه شستن کودک را. (از اقرب الموارد). رجوع به معمودیه شود
- عمد (خِلْ لی طا)
خشم گرفتن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، چسبیدن به کسی. (منتهی الارب). ملازم گشتن. (از اقرب الموارد) ، درون کوهان شتر ریز و شکسته گردیدن بجهت سواری. (منتهی الارب). شکسته شدن داخل سنام شتر از سواری، در حالی که ظاهرآن سالم باشد. (از اقرب الموارد) ، سست و دردناک گردیدن مرد. (منتهی الارب). به درد آمدن. (از ذیل اقرب الموارد) ، تر کردن خاک را باران، چندانکه بسته گردد بگرفتن. (منتهی الارب). نمناک کردن باران خاک را بطوریکه هنگام گرفتن، بسته گردد بجهت نمناکی. (از اقرب الموارد) ، تر شدن خاک. (از منتهی الارب) ، آماسیدن سرین از سواری و کشیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، در شگفت شدن از کسی: أنا أعمد منه،در شگفتم از وی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
- عمد
کوشش، بطور جد و یقین قصد داشتن
- عمد ((عَ مَ))
نوعی قایق که از تنه درخت و ریسمان می ساختند
- عمد ((عَ مْ دْ))
انجام دادن کاری با نیت و قصد
- عمد
خواسته، قصد، منوی
متضاد: ناخواسته
متضاد: ناخواسته
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
تعداد زیاد و کلی از چیزی، بیش تر، اصلی، مهم مثلاً قسمت عمدۀ بحث، آنچه به آن تکیه می کنند، تکیه گاه
به عمد، باقصد و نیت، انجام دادن کاری از روی قصد و نیت نه به طریق پیشامد و تصادف
بقصد و بعمد و بطور اراده و اختیار، دستی دستی، دانسته و فهمیده، از روی عمد، کامکیها خود کرده باختیار با قصد و نیت مقابل سهوا تصادفا: عمدا خود را به مهلکه انداخت
