معنی عمایمی در لغت نامه دهخدا

محمد بن حامد بن حرب بلخی عمایم، مکنی به ابوالفضل. محدث بود و از علی بن سلمۀ لبقی روایت کرد. و محمد بن علی بن سهل محاملی مقری از او روایت دارد. (از اللباب فی تهذیب الانساب ابن اثیر ج 2 ص 151). محدثان در تاریخ اسلام، نه تنها ناقلان احادیث بلکه حافظان امانت علمی امت اسلامی بودند. آنان در دوران اختلاط احادیث صحیح و جعلی، با تکیه بر معیارهای علمی، به پالایش روایات پرداختند و با دسته بندی آن ها، منابع معتبر را متمایز ساختند. علم رجال و طبقات راویان به همت همین محدثان شکل گرفت و معیارهای دقیق علمی برای نقل روایت تدوین شد.

معنی عمایمی در لغت نامه دهخدا

منسوب است به ’عمایمه’. (از انساب سمعانی). و ابن اثیر آن را منسوب به ’عمامه’ ضبط کرده است. رجوع به اللباب فی تهذیب الانساب ابن اثیر ج 2 ص 151 شود

معنی عمایمی - جستجوی لغت در جدول جو

عمایمی

لغت نامه دهخدا

عمایمی

لغت نامه دهخدا

عمایم

عمامه ها، شالهایی که دور سر می بندند، دستارها، جمع واژۀ عمامه

فرهنگ فارسی عمید

عمایم

(عَ یِ)

قبیله ای است از قبایل عرب درمصر و منسوب به عرب حجاز است و در شهرستان ’اسیوط’ سکنی دارند. (از معجم قبائل العرب عمر رضا کحاله از الخطط التوفیقیه ج 17 ص 33 و تاریخ سینا تألیف نعوم شقیر ص 725 و قبائل العرب احمد لطفی سید ج 1 ص 34

لغت نامه دهخدا

عمایم

جمع عمامه. یا ارباب (اهل) عمایم. کسانی که عمامه بر سر گذارند، علما فقها

فرهنگ لغت هوشیار

عجایبی

پشتک جامه کوتاه که تا کمر باشد زیرجامه عجب بودن عجیبی شگفتی: یعنی ای الله عجایبی تو و همه عشقها در عجایبی باشد و همه زندگی در عجایبی توست

فرهنگ لغت هوشیار

معمایی

در تازی نیامده پردکی کرتکی منسوب به معما (معمی)، کسی که معما (معمی) گوید: (جانی همدانی... معمایی است و طبع خوبی دارد) (ترجمه مجمع الخواص 273)

فرهنگ لغت هوشیار