معنی علم در فرهنگ فارسی عمید

رایت، پرچم، بیرق، نشان، نشانه، در علوم ادبی نامی که شخص به آن معروف باشد، اسم خاص، مهتر، بزرگ تر قوم،، پارچۀ بسته شده بر بالای چوبی که در مراسم عزاداری در جلو دستۀ عزاداران حمل می شود، نقش و نگار جامه، عَلَم به خون تازه (چرب) کردن: عَلَم را به خون دشمن آغشته ساختن در جنگ، عَلَم روز: کنایه از صبح، آفتاب، عَلَم شدن: کنایه از مشهور شدن، معروف شدن، سرشناس شدن، هر که علم شد به سخا و کرم / بند نشاید که نهد بر درم (سعدی - ۱۵۶) ، عَلَم صبح: کنایه از روشنایی صبح، عَلَم کردن: راست کردن، افراشتن، برافراشتن، کنایه از ساختن، برپا کردن مثلاً در آن شهر یک قمارخانه علم کرده بود، کنایه از آماده کردن، کنایه از تحریک کردن، برانگیختن به ویژه بر ضد کسی یا چیزی، کنایه از مطرح کردن، به وجود آوردن مثلاً برای مؤسسه یک نام جدید علم کرده اند، کنایه از پهن کردن، چیدن مثلاً بساطش را علم کرد

معنی علم در فرهنگ فارسی عمید

دانستن، یقین کردن، یقین، معرفت، دانش، عِلم ازلی: علم الهی، علم غیب، عِلم اسفل: حکمتِ طبیعی، عِلم اوسط: علم ریاضی، عِلم بیان: علمی که به وسیلۀ آن می توان فهمید کدام یک از طرق تعبیر واضح تر و برای ادای مقصود مناسب تر است، به عبارت دیگر علمی که شناخته می شود به آن ایراد معانی در انحای مختلف و آن شامل سه باب است، باب اول در تشبیه، باب دوم در مجاز و استعاره، باب سوم در کنایه، عِلم حروف: علمی که از خواص و تاثیر حروف به طور مفرد یا مرکب بحث می کند و موضوع آن حروف هجا است، علم سیمیا، عِلم الهی: علمی که دربارۀ ذات واجب الوجود بحث می کند، حکمت الهی: علمی که دربارۀ ذات واجب الوجود بحث می کند، عِلم الهی، عِلم غیب: علم بر امور پنهانی، غیب دانی، حاجت موری به علم غیب بداند / در بن چاهی به زیر صخرۀ صمّا (سعدی۲ - ۳۰۳) ، عِلم لاهوت: علمی که دربارۀ عقاید متعلق به خداوند و خداشناسی بحث می کند، عِلم لدنی: مقابلِ علم مکتسب، دانش ذاتی، علم من لدن، علمی که از طریق کشف و شهود حاصل شود، دانشی که بدون فراگیری از جانب خدا به کسی داده شود، عِلم لدن: مقابلِ علم مکتسب، دانش ذاتی، علم من لدن، علمی که از طریق کشف و شهود حاصل شود، دانشی که بدون فراگیری از جانب خدا به کسی داده شود، عِلم لدنی

معنی علم در فرهنگ لغت هوشیار

آنچه بدان بر چیزی راه یابند، دانش و معرفت پرچم، نشانه و نامی که شخص به آن معروف باشد

معنی علم در فرهنگ فارسی معین

دانستن، یقین داشتن، دانش، آگاهی، جمع علوم

معنی علم در فرهنگ فارسی معین

نشانه، نشان، پرچم، رایت، بزرگ و مهتر قوم، نامی، مشهور، نقش ونگار جامه، صلیب مانندی از فلز با تزئینات خاص که ماه محرم هنگام عزاداری پیشاپیش دسته حرکت می دهند

معنی علم در دیکشنری فارسی به تایلندی

วิทยาศาสตร์

معنی علم - جستجوی لغت در جدول جو

علم: دانش

فرهنگ واژه فارسی سره

علم: رایت، پرچم، بیرق، نشان، نشانه، در علوم ادبی نامی که شخص به آن معروف باشد، اسم خاص، مهتر، بزرگ تر قوم،
پارچۀ بسته شده بر بالای چوبی که در مراسم عزاداری در جلو دستۀ عزاداران حمل می شود، نقش و نگار جامه
علم به خون تازه (چرب) کردن: علم را به خون دشمن آغشته ساختن در جنگ
علم روز: کنایه از صبح، آفتاب
علم شدن: کنایه از مشهور شدن، معروف شدن، سرشناس شدن، برای مثال هر که علم شد به سخا و کرم / بند نشاید که نهد بر درم (سعدی - ۱۵۶)
علم صبح: کنایه از روشنایی صبح
علم کردن: راست کردن، افراشتن، برافراشتن، کنایه از ساختن، برپا کردن مثلاً در آن شهر یک قمارخانه علم کرده بود، کنایه از آماده کردن، کنایه از تحریک کردن، برانگیختن به ویژه بر ضد کسی یا چیزی، کنایه از مطرح کردن، به وجود آوردن مثلاً برای مؤسسه یک نام جدید علم کرده اند، کنایه از پهن کردن، چیدن مثلاً بساطش را علم کردرایت، پرچم، بیرق، نشان، نشانه، در علوم ادبی نامی که شخص به آن معروف باشد، اسم خاص، مهتر، بزرگ تر قوم،
پارچۀ بسته شده بر بالای چوبی که در مراسم عزاداری در جلو دستۀ عزاداران حمل می شود، نقش و نگار جامه
عَلَم به خون تازه (چرب) کردن: عَلَم را به خون دشمن آغشته ساختن در جنگ
عَلَم روز: کنایه از صبح، آفتاب
عَلَم شدن: کنایه از مشهور شدن، معروف شدن، سرشناس شدن، برای مِثال هر که علم شد به سخا و کرم / بند نشاید که نهد بر درم (سعدی - ۱۵۶)
عَلَم صبح: کنایه از روشنایی صبح
عَلَم کردن: راست کردن، افراشتن، برافراشتن، کنایه از ساختن، برپا کردن مثلاً در آن شهر یک قمارخانه علم کرده بود، کنایه از آماده کردن، کنایه از تحریک کردن، برانگیختن به ویژه بر ضد کسی یا چیزی، کنایه از مطرح کردن، به وجود آوردن مثلاً برای مؤسسه یک نام جدید علم کرده اند، کنایه از پهن کردن، چیدن مثلاً بساطش را علم کرد

فرهنگ فارسی عمید

علم: دانستن، یقین کردن، یقین، معرفت، دانش
علم ازلی: علم الهی، علم غیب
علم اسفل: حکمت طبیعی
علم اوسط: علم ریاضی
علم بیان: علمی که به وسیلۀ آن می توان فهمید کدام یک از طرق تعبیر واضح تر و برای ادای مقصود مناسب تر است، به عبارت دیگر علمی که شناخته می شود به آن ایراد معانی در انحای مختلف و آن شامل سه باب است، باب اول در تشبیه، باب دوم در مجاز و استعاره، باب سوم در کنایه
علم حروف: علمی که از خواص و تاثیر حروف به طور مفرد یا مرکب بحث می کند و موضوع آن حروف هجا است، علم سیمیا
علم الهی: علمی که دربارۀ ذات واجب الوجود بحث می کند
حکمت الهی: علمی که دربارۀ ذات واجب الوجود بحث می کند، علم الهی
علم غیب: علم بر امور پنهانی، غیب دانی، برای مثال حاجت موری به علم غیب بداند / در بن چاهی به زیر صخرۀ صمّا (سعدی۲ - ۳۰۳)
علم لاهوت: علمی که دربارۀ عقاید متعلق به خداوند و خداشناسی بحث می کند
علم لدنی: مقابل علم مکتسب، دانش ذاتی، علم من لدن، علمی که از طریق کشف و شهود حاصل شود، دانشی که بدون فراگیری از جانب خدا به کسی داده شود
علم لدن: مقابل علم مکتسب، دانش ذاتی، علم من لدن، علمی که از طریق کشف و شهود حاصل شود، دانشی که بدون فراگیری از جانب خدا به کسی داده شود، علم لدنیدانستن، یقین کردن، یقین، معرفت، دانش
عِلم ازلی: علم الهی، علم غیب
عِلم اسفل: حکمتِ طبیعی
عِلم اوسط: علم ریاضی
عِلم بیان: علمی که به وسیلۀ آن می توان فهمید کدام یک از طرق تعبیر واضح تر و برای ادای مقصود مناسب تر است، به عبارت دیگر علمی که شناخته می شود به آن ایراد معانی در انحای مختلف و آن شامل سه باب است، باب اول در تشبیه، باب دوم در مجاز و استعاره، باب سوم در کنایه
عِلم حروف: علمی که از خواص و تاثیر حروف به طور مفرد یا مرکب بحث می کند و موضوع آن حروف هجا است، علم سیمیا
عِلم الهی: علمی که دربارۀ ذات واجب الوجود بحث می کند
حکمت الهی: علمی که دربارۀ ذات واجب الوجود بحث می کند، عِلم الهی
عِلم غیب: علم بر امور پنهانی، غیب دانی، برای مِثال حاجت موری به علم غیب بداند / در بن چاهی به زیر صخرۀ صمّا (سعدی۲ - ۳۰۳)
عِلم لاهوت: علمی که دربارۀ عقاید متعلق به خداوند و خداشناسی بحث می کند
عِلم لدنی: مقابلِ علم مکتسب، دانش ذاتی، علم من لدن، علمی که از طریق کشف و شهود حاصل شود، دانشی که بدون فراگیری از جانب خدا به کسی داده شود
عِلم لدن: مقابلِ علم مکتسب، دانش ذاتی، علم من لدن، علمی که از طریق کشف و شهود حاصل شود، دانشی که بدون فراگیری از جانب خدا به کسی داده شود، عِلم لدنی

فرهنگ فارسی عمید

علم: آنچه بدان بر چیزی راه یابند، دانش و معرفت پرچم، نشانه و نامی که شخص به آن معروف باشد

فرهنگ لغت هوشیار

علم: دانستن، یقین داشتن، دانش، آگاهی، جمع علوم

فرهنگ فارسی معین

علم: نشانه، نشان، پرچم، رایت، بزرگ و مهتر قوم، نامی، مشهور، نقش ونگار جامه، صلیب مانندی از فلز با تزئینات خاص که ماه محرم هنگام عزاداری پیشاپیش دسته حرکت می دهند

فرهنگ فارسی معین

علم: Science

دیکشنری فارسی به انگلیسی

علم: наука

دیکشنری فارسی به روسی

علم: Wissenschaft

دیکشنری فارسی به آلمانی

علم: наука

دیکشنری فارسی به اوکراینی

علم: nauka

دیکشنری فارسی به لهستانی

علم: ciência

دیکشنری فارسی به پرتغالی

علم: ciencia

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

علم: science

دیکشنری فارسی به فرانسوی

علم: scienza

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

علم: wetenschap

دیکشنری فارسی به هلندی

علم: विज्ञान

دیکشنری فارسی به هندی

علم: ilmu

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

علم: علمٌ

دیکشنری فارسی به عربی

علم: 과학

دیکشنری فارسی به کره ای

علم: מדע

دیکشنری فارسی به عبری

علم: 科学

دیکشنری فارسی به چینی

علم: 科学

دیکشنری فارسی به ژاپنی

علم: bilim

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

علم: sayansi

دیکشنری فارسی به سواحیلی

علم: วิทยาศาสตร์

دیکشنری فارسی به تایلندی

علم: বিজ্ঞান

دیکشنری فارسی به بنگالی

علم: علم

دیکشنری فارسی به اردو

علمی

دانشوارانه

فرهنگ واژه فارسی سره

علما

دانشمندان

فرهنگ واژه فارسی سره

علما

عالم ها، داننده ها، داناها، دانشمندها، جمع واژۀ عالم

فرهنگ فارسی عمید

علمی

دانشیک منسوب به علم دانشی: کار علمی

فرهنگ لغت هوشیار

علما

دانشمندان، دانایان، لب کفته لب شکری: زن، جمع علیم، دانایان گروه ریسمان جمع علیم دانایان دانشمندان. توضیح معمولا آن را جمع عالم گیرند، جمع علیم دانایان دانشمندان. توضیح معمولا آن را جمع عالم گیرند

فرهنگ لغت هوشیار

علمی

Scholastic, Scientific

دیکشنری فارسی به انگلیسی

علمی

учебный , научный

دیکشنری فارسی به روسی

معنی علم - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما