جدول جو
جدول جو

معنی عقدبند - جستجوی لغت در جدول جو

عقدبند
که گلوبند و گردن بند سازد. جواهرساز. گوهری:
گشته از مشک و لعل اوهمه جای
مملکت عقدبند و غالیه سای.
نظامی
لغت نامه دهخدا
عقدبند
(پَ رَ)
که عقد بندد. رجوع به عقد شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از عدوبند
تصویر عدوبند
دشمن بند، اسیرکنندۀ دشمنان
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از گردبند
تصویر گردبند
آنکه پهلوانان را به بند کشد، دلیر، شجاع
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از صیدبند
تصویر صیدبند
شکارچی، آنکه پیشه اش شکار کردن جانوران است، نخجیرگان، نخجیرگیر، حابل، نخجیرگر، صیّاد، صیدگر، شکارگر، صیدافکن، شکارگیر، متصیّد، نخجیروال، نخجیرزن، قانص
فرهنگ فارسی عمید
(قُبَ)
مرد گردن دراز و بزرگ. (اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
(قُ بَ)
معرب کسبند است و چیزی است که بر کمر بندند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، یا معرب گوسپند است به معنی شاه. (اقرب الموارد). مأخوذ از گوسپند فارسی و به معنی آن. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
(نَبَ)
خواجه بهاءالدین محمد بن محمد بخاری. از اکابر عرفا و صوفیان قرن هشتم و مؤسس طریقت نقشبندیه است. خواجه علاءالدین عطار و خواجه محمد پارسا از مریدان اویند. کتاب دلیل العاشقین در تصوف و کتاب حیات نامه در وعظ و نصیحت از اوست. وی به سال 791 یا 790 هجری قمری در مولد خویش دیه قصر عارفان از توابع بخارادرگذشت. (از ریحانه الادب ج 1 ص 183). و رجوع به تاریخ ابن خلکان ج 1 ص 213 و معجم المطبوعات ستون 596 شود
لغت نامه دهخدا
(غَ / غِ)
آنکه پهلوانان را بند کند. شجاع. دلیر:
چون برآئین نشسته بود بر او
آن شه گردبند شیرشکر.
فرخی
لغت نامه دهخدا
(خوا / خا)
صیاد. شکارگیر. شکارگر:
اگر درد سخن میداشت صائب صیدبند ما
ز گوهر چون صدف میکرد آب و دانۀ ما را.
صائب (از آنندراج).
شکاری نیستم کآرایش فتراک را شایم
بقیدمن چه سعی است آنکه دارد صیدبند من.
وحشی (از آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(بَ)
بندی که پیش رودی بندندتا آب آن بر اراضی اطراف نشیند. (یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا
(گُ گَ تَ / تِ)
واضع زیج و قوانین نجومی و هودل بند. (ناظم الاطباء). واضع قوانین نجومی. منجمی که در زیجات بعد کواکب را نویسد. (از لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف). آنکه رصد بندد. منجم. راصد. (فرهنگ فارسی معین). منجم و ستاره شناس، زیرا که همیشه چشم بر کواکب دارد. (از آنندراج) :
رصدبندان بر او مشکل گشادند
طرب را طالعی میمون نهادند.
نظامی.
خضر سکندرمنش چشمه رای
قطب رصدبند مجسطی گشای.
نظامی.
جهان فیلسوف جهان خواندم
رصدبند هفت آسمان داندم.
نظامی.
چون بلیناس روم صاحب رای
هم رصدبند و هم طلسم گشای.
نظامی
لغت نامه دهخدا
(بَ)
که عدو را بندد. که عدو را بند کند. که دشمن را به بند آرد. تسخیر و منقاد کننده دشمن. (از آنندراج) :
درشت و تنومند و زورآزمای
به تنها عدوبند و لشکرگشای.
نظامی.
- کمند عدوبند، کمند که بدان دشمن بندند:
کمند عدوبند را شهریار
درانداخت چون چنبر روزگار.
نظامی
لغت نامه دهخدا
(عَ مَ)
در تداول خانگی، صاحب عقل. (یادداشت مرحوم دهخدا). خردمند و هوشمند و دانا و عاقل. (ناظم الاطباء) : بچه وقتی عقلمند شد باید او را به مکتب فرستاد. (یادداشت مرحوم دهخدا)
لغت نامه دهخدا
(قَ / قِ بَ)
قلعه و حصار. (آنندراج). دژ. (فرهنگ فارسی معین)
لغت نامه دهخدا
(رَ نَنْ دَ / دِ)
نزله بند. معزمی که پاره ای دردها را چون سردرد و غیره با عزیمت علاج کند
لغت نامه دهخدا
(بَ بَ)
جزٔجزء. تکه تکه. قطعه قطعه. پاره پاره: و از حال ری و خوارزم بندبند و اندک اندک از آن گویم که دو باب خواهد بود سخت مشبع. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 474).
به ترکیب آن سنگها بندبند
برآورد بیدر حصاری بلند.
نظامی
لغت نامه دهخدا
(عَ قَ)
خرمائی است. (منتهی الارب). نوعی خرما و تمر است. (از اقرب الموارد)
لغت نامه دهخدا
نقاش: هر نامه ای از نسایج قلمش نقش بندان کارگاه تحریر و تحبیر را کارنامه ای، گلدوز، زر دوز، آرایشگر. یا نقش بند حوادث. خدای تعالی: کسی ز چون و چرا دم همی نیارد زد که نقش بند حوادث و رای چون و چراست. (انوری) یا نقش بند وجود. خدای تعالی: همه را در نگارخانه جود قدرت اوست نقش بند وجود. (هفت پیکر)
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از عدوبند
تصویر عدوبند
تسخیر و منقاد کننده دشمن که دشمن را به بند آرد
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از قسبند
تصویر قسبند
پارسی تازی گشته گوسبند
فرهنگ لغت هوشیار
نزله بند معزمی که پاره ای دردها را چون سر درد و غیره با عزیمت علاج کند
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از بندبند
تصویر بندبند
جز جز، تکه تکه، قطعه قطعه، پاره پاره، اندک اندک
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از قیدبند
تصویر قیدبند
((~. بَ))
قلعه، حصار، دژ
فرهنگ فارسی معین
تصویری از رصدبند
تصویر رصدبند
((~. بَ))
ستاره شناس
فرهنگ فارسی معین
پارچه دست بافت برای روانداز چادرشب، سفره ی پارچه ای، بسته
فرهنگ گویش مازندرانی
طناب مخصوص تقر را تقربند گویند
فرهنگ گویش مازندرانی
کسی که در مزرعه زرات درو شده را به هم بندد
فرهنگ گویش مازندرانی