معنی عضارطه - جستجوی لغت در جدول جو

عضارطه

لغت نامه دهخدا

مضاربه

معامله ای که در آن سرمایه ای برای تجارت در اختیار دیگری قرار می دهند و سود آن را طبق توافق قبلی تقسیم می کنند

فرهنگ فارسی عمید

عشاریه

(عُ ری یَ)

تأنیث عشاری. (از اقرب الموارد). رجوع به عشاری شود

لغت نامه دهخدا

عناشطه

(عَ شِ طَ)

جمع واژۀ عنشط و عنشّط و عنشطه. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به عنشط و عنشطه شود.

لغت نامه دهخدا

عماریه

(عَمْ ما ری یَ)

نام فرقه ای است از فرق فطحیّه که آن از فرق شیعه است. و عماریه اصحاب عمار بن موسی ساباطی میباشند. (از خاندان نوبختی تألیف عباس اقبال ص 260)
نام بطنی است از ذوی منصور، از معقل در مغرب أقصی. ریاست این بطن با فرزندان مظفر بن ثابت بن مخلف بن عمران بوده است. (از معجم قبائل العرب عمر رضا کحاله از تاریخ ابن خلدون ج 6 ص 67)

نام فرقه ای است از فرق فَطحیّه که آن از فرق شیعه است. و عماریه اصحاب عمار بن موسی ساباطی میباشند. (از خاندان نوبختی تألیف عباس اقبال ص 260)
نام بطنی است از ذوی منصور، از معقل در مغرب أقصی. ریاست این بطن با فرزندان مظفر بن ثابت بن مخلف بن عمران بوده است. (از معجم قبائل العرب عمر رضا کحاله از تاریخ ابن خلدون ج 6 ص 67)

لغت نامه دهخدا

عماریه

(عَ شی یَ)

قریه ای است در یمامه ازآن عبدالله بن دؤل. (از معجم البلدان یاقوت) (از تاج العروس) (از متن اللغه). و مؤلف منتهی الارب آن را به تخفیف یاء ضبط کرده است

لغت نامه دهخدا

عماریه

(عَ ری یَ /عَمْ ما یَ)

هودجی که در آن نشینند. (از اقرب الموارد). ج، عماریات: فأخرج رأسه من العماریه و علیه مطرف خزّذووجهین. (عیون أخبارالرضا). رجوع به عماری شود

لغت نامه دهخدا

عمارطی

(عُ رِ طی ی)

فرج بزرگ زن. (از تاج العروس). شرم بزرگ زن. (از منتهی الارب) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عشانطه

(عَ نِ طَ)

جمع واژۀ عشنّط. (ناظم الاطباء). رجوع به عشنط شود

لغت نامه دهخدا

خضارمه

(خَ رِ مَ)

خضرمی. قومی از مردم ایران را گویند که در اوایل اسلام هجرت کرده، سکونت شام را اختیار نمودند و آنان که سکونت بصره را اختیار کردند اساوره و آنانکه سکونت کوفه را برگزیدند احامره و کسانی که سکونت الجزیره را قبول نمودند جراجمه و کسانی که سکونت یمن را قبول کردند ابناء و آنان که سکونت موصل را اختیار نمودند جرامقه گفتند. (ناظم الاطباء). از این قوم اند عبدالکریم خضرمی بن مالک و هبار خضرمی بن عقیل و عباس خضرمی بن حسن. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ خضرم. (منتهی الارب) (از تاج العروس). رجوع به خضرم در این لغت نامه شود

خضرمی. قومی از مردم ایران را گویند که در اوایل اسلام هجرت کرده، سکونت شام را اختیار نمودند و آنان که سکونت بصره را اختیار کردند اساوره و آنانکه سکونت کوفه را برگزیدند احامره و کسانی که سکونت الجزیره را قبول نمودند جراجمه و کسانی که سکونت یمن را قبول کردند ابناء و آنان که سکونت موصل را اختیار نمودند جرامقه گفتند. (ناظم الاطباء). از این قوم اند عبدالکریم خضرمی بن مالک و هبار خضرمی بن عقیل و عباس خضرمی بن حسن. (منتهی الارب) ، جَمعِ واژۀ خضرم. (منتهی الارب) (از تاج العروس). رجوع به خضرم در این لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

عضباره

(عِ رَ)

سنگ آسیا، سنگی که گازر و قصار پارچه را بر وی سپید میکند. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عضاهیه

(عِ هی یَ)

تأنیث عضاهی، منسوب به عضاهه. (از منتهی الارب). و رجوع به عضاهی شود

لغت نامه دهخدا

عضاریط

(عَ)

جمع واژۀ عضرط. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ عضروط. (اقرب الموارد). رگهای میان دو گوشت پارۀ بغل. (ناظم الاطباء). رجوع به عضرط و عضروط شود

لغت نامه دهخدا

عفاریه

(عَ یَ)

جمع واژۀ عفریه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عفریه و عفریت شود

لغت نامه دهخدا

مشارطه

(صَلْیْ)

همدیگر شرط کردن. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). باکسی شرط کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مفارطه

(طَ)

یافتن چیزی را و رسیدن به آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پیشدستی نمودن. فراط. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). با کسی پیشی گرفتن. (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عجارده

(عَ رِ دَ)

فرقه ای از خوارج اصحاب عبدالرحمن بن عجردند، دراعتقادات با ’نجدات’ یکسانند جز آنکه اینان گویندطفل از هر تکلیفی مبراست تا آنکه بعد از بلوغ اسلام آورد و واجب است که پس از بلوغ او را به اسلام دعوت کنند و نیز گویند اطفال مشرکان در آتش جهنم خواهند بود. عجارده بده فرقه منشعب شده اند: میمونیه، حمزیه، شعیبیه، حازمیه، اطرافیه، خلفیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه. (از شرح مواقف از کشاف) ، عجارده اصحاب عبدالکریم بن عجرداند. (منتهی الارب)

فرقه ای از خوارج اصحاب عبدالرحمن بن عجردند، دراعتقادات با ’نَجَدات’ یکسانند جز آنکه اینان گویندطفل از هر تکلیفی مبراست تا آنکه بعد از بلوغ اسلام آورد و واجب است که پس از بلوغ او را به اسلام دعوت کنند و نیز گویند اطفال مشرکان در آتش جهنم خواهند بود. عجارده بده فرقه منشعب شده اند: میمونیه، حمزیه، شعیبیه، حازمیه، اطرافیه، خلفیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه. (از شرح مواقف از کشاف) ، عجارده اصحاب عبدالکریم بن عجرداند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بقارطه

(بَ رِ طَ)

جمع واژۀ بقراط.

لغت نامه دهخدا

حضارمه

(حَ رِ مَ)

جمع واژۀ حضرمی، جمع واژۀ حضرموتی. حضرموتیان

لغت نامه دهخدا

عضارط

(عَ رِ)

جمع واژۀ عضرط. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عضرط شود، جمع واژۀ عضارط. (اقرب الموارد). رجوع به عضارط شود

لغت نامه دهخدا

عمارطه

(عَ رِ طَ)

جمع واژۀ عمروط. رجوع به عمروط شود

لغت نامه دهخدا

عضارطی

(عُ رِ طی ی)

شرمگاه زن که سست و نرم باشد، کون و است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عضارط

(عُ رِ)

نوکر که فقط با طعام شکم خدمت کند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مزدور. (منتهی الارب). اجیر. (اقرب الموارد) ، لئیم. (اقرب الموارد). عضرط. و رجوع به عضرط شود. ج، عضارط، عضارطه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مضانطه

(ضَ زَ)

بسیار انبوه کردن بر چاه و مانند آن. (ناظم الاطباء). و رجوع به ضناط (ض ) شود

لغت نامه دهخدا

مضارعه

مضارعه و مضارعت در فارسی مانایی برابری، جناس خط، شرکت مالک بازارع است در تقسیم حاصل. روش مزبور عبارتست از در نظر گرفتن پنج عامل جهت به ثمر رسانیدن حاصل و آن پنج عبارتند از: زمین آب شخم کار گاو در زمینهایی که با آب دستی مشروب شوند

فرهنگ لغت هوشیار