- عضارط (عُ رِ)
نوکر که فقط با طعام شکم خدمت کند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مزدور. (منتهی الارب). اجیر. (اقرب الموارد) ، لئیم. (اقرب الموارد). عضرط. و رجوع به عضرط شود. ج، عضارط، عضارطه. (اقرب الموارد)
معنی عضارط - جستجوی لغت در جدول جو
- عضارط (عَ رِ)
جمع واژۀ عضرط. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عضرط شود، جمع واژۀ عضارط. (اقرب الموارد). رجوع به عضارط شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(عَ رِ طَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ عضرط. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ عضارط. (اقرب الموارد). رجوع به عضارط و عضرط شود
(عَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ عضرط. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ عضروط. (اقرب الموارد). رگهای میان دو گوشت پارۀ بغل. (ناظم الاطباء). رجوع به عضرط و عضروط شود
(عُ رِ)
لغت نامه دهخدا
عضرس است در تمام معانی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، عضارس. رجوع به عضرس شود
(عَ رِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ عضارس. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عضارس شود، جمع واژۀ عضرس. (اقرب الموارد). رجوع به عضرس شود
(عُ رُ)
لغت نامه دهخدا
نوکر که فقط با طعام شکم خدمت کند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مزدور. (منتهی الارب). اجیر. (اقرب الموارد) ، ناکس. (منتهی الارب). لئیم. (اقرب الموارد). عضارط و رجوع به عضارط شود. ج، عضارط. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، عضاریط، عضارطه. (منتهی الارب) ، خادم و به دنبال کسی دونده. ج، عضاریط. (منتهی الارب)
(عَ رَ / عِ رِ)
لغت نامه دهخدا
میان دو خصیه و دبر، حلقۀ دبر، سرین، یا استخوان برآمدۀ بالای دبر، خط که از ذکر تا دبر است. فلان أهلب العضرط، بر عضرط او موی بسیار است. (از منتهی الارب)
جمع عضارس، گور خران تگرگ ها عضارس رمن عضرس با همین آرش ها نیز هست گور خر، تگرگ
کرد و خورد کردی خوردی مزدوری که برابر خوراک کار کند پیرو بندم، فرومایه