- عشائر (عَ بَ)
ذوال عشائر، نام جایگاهی است. (از معجم البلدان)
معنی عشائر - جستجوی لغت در جدول جو
- عشائر (عَ ءِ)
عشایر. جمع واژۀ عشیره. (منتهی الارب) (دهار) (اقرب الموارد). قبایل و خویشان. (غیاث اللغات). خویشان و نزدیکان، و طوایف و قبیله های صحرانشین. (ناظم الاطباء). رجوع به عشیره شود
- عشائر
قبایل و خویشان، طوایف و نزدیکان
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ نُ عَ ءِ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن علی بن محمد بن عشائر الحلبی. او راست: کتاب تاج النسرین فی تاریخ قنسرین. وفات او به سال 789 ه. ق. بوده است
(عَشْ شا)
لغت نامه دهخدا
ده یک گیرنده. (منتهی الارب). عشرگیرنده و جمعکننده آن. ج، عشارون. (از اقرب الموارد). ده یک ستان. راهبان. (ملخص اللغات حسن خطیب). باژبان. مکاس. (زمخشری). باژران. (دهار). راه دار. باجگیر. ده یک گیر. خراج ستان. باژستان. محصل مالیات. عامل زکات. گمرکچی
(عُ)
لغت نامه دهخدا
دهگان، و آن معدول است از عشره: جاؤوا عشارعشار، دهگان دهگان. (منتهی الارب). دهگان دهگان. (دهار). معدول است از عشرهعشره، بصورت نکره، و آن غیرمنصرف است بجهت وصف و عدل. گویند: جاء القوم عشار، یعنی آن گروه ده ده آمدند. (از اقرب الموارد)
(شَ ءِ)
لغت نامه دهخدا
شعایر. جمع واژۀ شعاره. نشانها در حج و طاعتی که در آنجا کنند. (یادداشت مؤلف). رجوع به شعاره شود.
- شعائر حج، معالم (نشانه های) آن که خدای به سوی آن خوانده است (مسلمانان را) و به قیام بدان فرمان داده است. (ازمنتهی الارب). شعایر حج، نشانهای حج و طاعتها که آنجا کنند. (یادداشت مؤلف).
، جمع واژۀ شعیره. (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 61) (اقرب الموارد) (از منتهی الارب). عبادات و قربانیها. واحدش شعیره. (غیاث اللغات). جمع واژۀ شعیره، علامات و از آن است: شعائراﷲ. (یادداشت مؤلف). رجوع به شعیره شود.
- شعائر اﷲ، نشانیهای خدا. مناسک خدا: ان الصفا و المروه من شعائر اﷲ فمن حج البیت او اعتمر فلاجناح علیه ان یطوف بهما و من تطوع خیراً فان اﷲ شاکر علیم. (قرآن 158/2). ترجمه: کوه صفا و کوه مروه از نشانیهای خداست. هرکه حج خانه کند یا عمره بجای آرد بزهی نیست بر او که طواف کند به ایشان و هر که کند کاری نیکو خدای او سیاس داناست. (از تفسیر ابوالفتوح رازی ج 1 ص 369). یا ایها الذین آمنوا لاتحلوا شعائر اﷲ و لا الشهر الحرام و لا الهدی و لاالقلائد و لاآمین البیت الحرام یبتغون فضلاً من ربهم و رضواناً. (قرآن 5 / 2). ترجمه: ای آن کسانی که ایمان آوردید حلال مشمارید مناسک خدا را و نه ماه حرام و نه قربانی را و نه گردن بند و نه قصدکنندگان خانه محترم که می جویند فضلی را از پروردگارشان و خشنودی را. (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 3 صص 355-356). و البدن جعلناها لکم من شعائر اﷲ لکم فیها خیراً فاذکروا اسم اﷲ علیها صواف فاذا وجبت جنوبها فکلوا منها و اطعموا القانع و المعتر کذلک سخرناها لکم لعلکم تشکرون. (قرآن 36/22). ترجمه: و شتر قربانی قرار کردیم آن را برای شما از شعائر خدا برای شما در آن خوبی است پس یادکنید اسم خدا را بر آن صف زدگان پس چون به زمین نهادپهلوهایش را پس بخورید از آن و بخورانید قانع و معتر را این چنین رام کردیم آن را برای شما شاید شما شکر گزارید. (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 7 ص 127). ذلک و من یعظم شعائر اﷲ فانها من تقوی القلوب. (قرآن 32/22). ترجمه: این است و هر که بزرگ شمارد علامات خدا را پس بتحقیق آن از پرهیزکاری دلهاست. (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 7 ص 128).
، جمع واژۀ شعیره، به معنی جو.
- شعائرالذهب، نوعی از پیرایۀ گلو که به شکل جو سازند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
- شعائر حج، معالم (نشانه های) آن که خدای به سوی آن خوانده است (مسلمانان را) و به قیام بدان فرمان داده است. (ازمنتهی الارب). شعایر حج، نشانهای حج و طاعتها که آنجا کنند. (یادداشت مؤلف).
، جمع واژۀ شعیره. (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 61) (اقرب الموارد) (از منتهی الارب). عبادات و قربانیها. واحدش شعیره. (غیاث اللغات). جمع واژۀ شعیره، علامات و از آن است: شعائراﷲ. (یادداشت مؤلف). رجوع به شعیره شود.
- شعائر اﷲ، نشانیهای خدا. مناسک خدا: ان الصفا و المروه من شعائر اﷲ فمن حج البیت او اعتمر فلاجناح علیه ان یطوف بهما و من تطوع خیراً فان اﷲ شاکر علیم. (قرآن 158/2). ترجمه: کوه صفا و کوه مروه از نشانیهای خداست. هرکه حج خانه کند یا عمره بجای آرد بزهی نیست بر او که طواف کند به ایشان و هر که کند کاری نیکو خدای او سیاس داناست. (از تفسیر ابوالفتوح رازی ج 1 ص 369). یا ایها الذین آمنوا لاتحلوا شعائر اﷲ و لا الشهر الحرام و لا الهدی و لاالقلائد و لاآمین البیت الحرام یبتغون فضلاً من ربهم و رضواناً. (قرآن 5 / 2). ترجمه: ای آن کسانی که ایمان آوردید حلال مشمارید مناسک خدا را و نه ماه حرام و نه قربانی را و نه گردن بند و نه قصدکنندگان خانه محترم که می جویند فضلی را از پروردگارشان و خشنودی را. (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 3 صص 355-356). و البدن جعلناها لکم من شعائر اﷲ لکم فیها خیراً فاذکروا اسم اﷲ علیها صواف فاذا وجبت جنوبها فکلوا منها و اطعموا القانع و المعتر کذلک سخرناها لکم لعلکم تشکرون. (قرآن 36/22). ترجمه: و شتر قربانی قرار کردیم آن را برای شما از شعائر خدا برای شما در آن خوبی است پس یادکنید اسم خدا را بر آن صف زدگان پس چون به زمین نهادپهلوهایش را پس بخورید از آن و بخورانید قانع و معتر را این چنین رام کردیم آن را برای شما شاید شما شکر گزارید. (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 7 ص 127). ذلک و من یعظم شعائر اﷲ فانها من تقوی القلوب. (قرآن 32/22). ترجمه: این است و هر که بزرگ شمارد علامات خدا را پس بتحقیق آن از پرهیزکاری دلهاست. (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 7 ص 128).
، جمع واژۀ شعیره، به معنی جو.
- شعائرالذهب، نوعی از پیرایۀ گلو که به شکل جو سازند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(عَ ءِ)
لغت نامه دهخدا
بصیغۀ جمع، مانند عزیر است. (از منتهی الارب). رجوع به عزیر شود، کمتر از عضاه و بالاتر از دق ّ. (از اقرب الموارد) ، عودها، بقایای درخت، و آن را واحد نباشد. (از اقرب الموارد)
