معنی عسلقه - جستجوی لغت در جدول جو

عسلقه

لغت نامه دهخدا

علقه

نطفه یا جنین که هنوز به صورت پارۀ خون بسته است
علقۀ مضغه: کنایه از شخص پست و حقیر

فرهنگ فارسی عمید

علقه

تعلق، عشق و محبت، دلبستگی

فرهنگ فارسی عمید

عسله

(عَ سَ لَ)

پاره ای از شهد، و آن اخص از عسل است. (منتهی الارب). قطعه ای از عسل، چون ذهبه که قطعه ای است از زر. (از اقرب الموارد) ، بیخ و بن: ما أعرف له مضرب عسله، و ما لفلان مضرب عسله، یعنی اصل و نسب او را، و آن فقط در نفی بکار رود. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عسله

(عِ لَ)

أبوعسله، گرگ و ذئب. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سلقه

(سَ لَ قَ)

دشت هموار نیکوخاک. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). ج، اسلاق، سلقان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

علقه

(عُ قَ)

آویزش. (منتهی الارب). بستگی دل، آنقدر از درخت و علف که خوردنی یک روز شتر باشد. (منتهی الارب). کل ما یتبلغ به المواشی من الشجر. (اقرب الموارد) ، قوت روزگذار. (منتهی الارب). ’لهجه’ و ناشتاشکن. (از اقرب الموارد) ، درختی که در زمستان باقی باشد و شتر تا وقت بهار آن را بخورد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، گوشت پاره، گرانمایه از هر چیزی. (منتهی الارب) ، چیز: لم یبق عنده علقه، أی شی ٔ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، علق. (اقرب الموارد)

آویزش. (منتهی الارب). بستگی دل، آنقدر از درخت و علف که خوردنی یک روز شتر باشد. (منتهی الارب). کل ما یتبلغ به المواشی من الشجر. (اقرب الموارد) ، قوت روزگذار. (منتهی الارب). ’لهجه’ و ناشتاشکن. (از اقرب الموارد) ، درختی که در زمستان باقی باشد و شتر تا وقت بهار آن را بخورد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، گوشت پاره، گرانمایه از هر چیزی. (منتهی الارب) ، چیز: لم یبق عنده علقه، أی شی ٔ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، عُلَق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

علقه

(عَ لَ قَ)

آویزش. (منتهی الارب) ، طور دوم از ادوار نطفه، که مانند خون غلیظشدۀ منجمد میگردد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). خون بسته. ج، علق. (ترجمان القرآن جرجانی) ، یک قطعه خون. (از اقرب الموارد) ، یکی زالو. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

آویزش. (منتهی الارب) ، طور دوم از ادوار نطفه، که مانند خون غلیظشدۀ منجمد میگردد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). خون بسته. ج، عَلَق. (ترجمان القرآن جرجانی) ، یک قطعه خون. (از اقرب الموارد) ، یکی زالو. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

علقه

(عَ لَ قَ)

ابن عبقر بن انمار بن اًراش بن عمرو بن لحیان بن عمرو بن مالک بن زید بن کهلان، از اهالی کهلان. جد جاهلیست و فرزندانش طایفه ای از بحیله را تشکیل میدهند. (از الاعلام زرکلی) (از معجم قبائل العرب)
نام یکی از دخترهای امام موسی کاظم (ع). (از حبیب السیر چ تهران ج 1 ص 225)

لغت نامه دهخدا

علقه

(عَ قَ)

کشیدگی جامه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، علقات. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

علقه

(عِ قَ)

جامۀ طفل نوزاد، پیراهن بی آستین، یا جامه ای که دختران پوشند تا نیفۀ شلوار، که هر دو کرانۀ آن نادوخته باشد، یا جامۀ بهترین و نفیس ما علیه علقه، أی ثوب. (منتهی الارب). جامه ایست کوچک، و آن اولین جامه ایست که برای کودک اتخاذ میشود، و یا پیراهنی است بدون آستین، و یا جامه ای است که بریده میشود ولی دو طرف آن دوخته نمیشود و دختران آن را پوشند و آن تا نیفۀ شلوار میرسد. و یا جامۀ نفیس. (از اقرب الموارد) ، درختی است که بدان پوست پیرایند. (منتهی الارب). درختی که بدان دباغت کنند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عفلقه

(عَ فَلْ لَ قَ)

عفلق است در تمام معانی. (از منتهی الارب). رجوع به عفلق شود

لغت نامه دهخدا

عسقله

(خَ رَ فَ)

درخشیدن سراب. (منتهی الارب). نمایان و ناپدید شدن سراب. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عسقله

(عَ قَ لَ)

جائی که در آن سختگی و سنگهای سپید باشد. (منتهی الارب). جائی که در آن سختی و صلابت و سنگهای سپید بود. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). سنگریزۀ سفید. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

عسلجه

(خَ)

شاخ نرم و سبز برآوردن درخت. (از منتهی الارب) : عسلجت الشجره، آن درخت عسالیج خود را برآورد. (از اقرب الموارد). و رجوع به عسالیج و عسلج شود

لغت نامه دهخدا

عسیقه

(عَ قَ)

شراب هیچکارۀ بسیارآب. (منتهی الارب). شراب بی مزۀ بسیارآب. (ناظم الاطباء). شراب ردی ٔ و بسیارآب، وآن را عسق نیز ضبط کرده اند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عملقه

(خَ)

کمیز و سرگین انداختن. (منتهی الارب). ادرار کردن و تغوط کردن کودک، و یا انداختن ادرار و غائط. (از اقرب الموارد) ، به مغ سخن رسیدن. (منتهی الارب). تعمق کردن در سخن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عملقه

(عَ لَ قَ)

کمیز و سرگین. (منتهی الارب). بول و غائط

لغت نامه دهخدا

عسله

(عَ)

از قرای یمن است از اعمال بعدانیه. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

علقه

آویزش، دلمه خون بسته، پست خود نما، جغله بچه که هنوز بزرگ نشده آویزش، قطعه ای خون، طور دوم از ادوار نطفه که مانند خون غلیظ شده منجمد گردد خون بسته. یا علقه مصغه. شخص پست و حقیری که می خواهد خود نمایی کند، بچه ای که هنوز رشد نکرده (در مقام توهین گویند)

فرهنگ لغت هوشیار