- عرجد (عُ جُدد)
عرجد. عرجود. (اقرب الموارد). رجوع به عرجد شود
معنی عرجد - جستجوی لغت در جدول جو
- عرجد (عُ جُ)
عرجد. شاخ کج نخل. (منتهی الارب). عرجون نخل. عرجدّ. عرجود. (اقرب الموارد)
- عرجد (عُ جَ)
شاخ کج نخل. عرجد. (منتهی الارب)
- عرجد (عُ جَدد)
عرجد. شاخ کج خرمابن. عرجون. (ناظم الاطباء). رجوع به عرجون شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مؤنث واژۀ اعرج، کسی که پایش لنگ باشد
کفتار، پستانداری گوشت خوار شبیه سگ که دست هایش از پاها بلندتر است و معمولاً از لاشۀ جانوران تغذیه می کند، ضبع
کفتار، پستانداری گوشت خوار شبیه سگ که دست هایش از پاها بلندتر است و معمولاً از لاشۀ جانوران تغذیه می کند، ضبع
(عَ جَ)
لغت نامه دهخدا
نام جایگاهی است در عینه، و نام آن در شعر رزاخ بن ربیعۀ عذری آمده است و شتران عسجدی بدانجا منسوبند. و آن را عسجر، به راء نیز خوانده اند. (از معجم البلدان)
(عَ جَرْ رَ)
لغت نامه دهخدا
دلاور. (منتهی الارب). الجری ٔ. (اقرب الموارد) ، برهنه. (منتهی الارب) (آنندراج). منجرد. (اقرب الموارد)
(عَرْ را)
لغت نامه دهخدا
کسی که عراده میسازد تا با آن کارکند. در انساب است که این اصطلاح عراده سازی را میرساند و آن آلت سنگ انداختن از قلاع میباشد. (سمعانی)
(عَرْ را)
لغت نامه دهخدا
ابوعیسی احمد بن محمد بن موسی البغدادی المعروف به ابن العرادی از اباهمام ولید بن شجاع و یحیی بن اکثم و جز آنان حدیث شنید و ابوبکر الشافعی و جز او از وی روایت دارند. وی به سال 225 هجری قمری زاده شد وبه سال 302 هجری قمری بمرد. (از اللباب ج 2 ص 130)
(عَ دَ)
لغت نامه دهخدا
شهری است در حدود یهودیه که شهریارش بنی اسرائیل را از عبور از مملکتش مانع گشت و برخی از ایشان را به اسیری برد بدین لحاظ اهالی عراد به لعنت خدای گرفتار شدند و شهر ایشان خراب گردید و پس از این واقعه اسم شهر را به حرمه تبدیل نمودند که قصد از محرومی است. (از قاموس کتاب مقدس)
(عَ جی ی)
لغت نامه دهخدا
نسبت است به عرج که موضعی است به مکه. (از اللباب ج 2 ص 131). منسوب است به عرج که دهی است از نواحی طائف و در ابتدای تهامه واقع، و میان آن و مدینه هفتاد و هشت میل است و در بلاد هذیل واقع است. (از معجم البلدان)
(عُرَ بِ)
لغت نامه دهخدا
عربده. عبرد. عبرد. عبارد. جاریهٌ عربد، دختر سپیدرنگ، تازه بدن نازک و لرزان اندام. (از منتهی الارب، ذیل مادۀ ’ع ب ر د’)
(فَ جَ)
لغت نامه دهخدا
جد اعلی. (یادداشت به خط مؤلف). پدر جد را گویند که پدر سوم است، خواه مادری باشد، خواه پدری. (برهان) :
نور جد از جبهۀ او تافته
فر جد از فرجد خود یافته.
ناصرخسرو.
داشته فرجدش دهی روزی
در سر این فضول دهقانی.
سنائی
نور جد از جبهۀ او تافته
فر جد از فرجد خود یافته.
ناصرخسرو.
داشته فرجدش دهی روزی
در سر این فضول دهقانی.
سنائی
(عَ)
لغت نامه دهخدا
عبدالله بن عمر بن عبدالله بن عمرو بن عثمان بن عفان اموی عرجی. شاعر و از مردم عرج است از نواحی طائف. (از معجم البلدان) (از اللباب ج 2 ص 131)
شاعری از امویان معاصر ولید بن یزید. و او راست بیت معروف:
أضاعونی و أی فتی أضاعوا
لیوم کریهه و سداد ثغر.
(یادداشت مؤلف)
شاعری از امویان معاصر ولید بن یزید. و او راست بیت معروف:
أضاعونی و أی فتی أضاعوا
لیوم کریهه و سداد ثغر.
(یادداشت مؤلف)
(عُ جَ)
لغت نامه دهخدا
توقف و میل. یقال مالی علیه عرجه، ای توقف. (منتهی الارب). تأخیر. (یادداشت مؤلف). موضع العرج. (اقرب الموارد)
(عَ جَ / عُ جَ)
لغت نامه دهخدا
مقام و موقف و آنچه بر او ایستاده شود. یقال مالی علیه عرجه و عرجه، ای مقام و موقف. (از اقرب الموارد)
(عَ جَ / عَجُ / عُ جُ)
لغت نامه دهخدا
مویز، و یا نوعی از آن، و یا مویز سیاه، یا هیچکاره ترین آن. (منتهی الارب) (آنندراج). مویز و یا نوعی از مویز، و مویز سیاه و یا پست ترین مویزها. (ناظم الاطباء). دانۀ مویز را گویند که انگور خشک شده باشد و بعربی عجم الزبیب خوانند. (برهان) ، دانۀ انگور. (از اقرب الموارد) ، فرفیون که گیاهی است. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به فرفیون شود
(عُ)
لغت نامه دهخدا
شاخ کژ نخل. (منتهی الارب) (آنندراج). عرجدّ. (اقرب الموارد) ، آنچه از انگور مانند اژخ برآید. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اول آنچه از انگور برآید مانند اژخ. (منتهی الارب)
(طَ جَ لَ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان اصفاک بخش بشرویۀ شهرستان فردوس، در 24هزارگزی شمال باختری بشرویه، سر راه مالرو عمومی بشرویه به زین آباد. دامنه و گرم، 66 تن سکنه، آب آن از قنات و محصول آنجا غلات و پنبه و ارزن و میوه جات و پیله و تریاک. شغل اهالی زراعت و کرباس بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)
(بُ جُ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از گلیم سطبر. (منتهی الارب). نوعی از گلیم ستبر. (ناظم الاطباء). پوششی است از پشم قرمزو گفته اندکسائی است راه راه و ضخیم که برای خیمه و جز آن صلاحیت دارد. (اقرب الموارد). ج، براجد. (ناظم الاطباء)
