معنی عالیشاء - جستجوی لغت در جدول جو

عالیشاء

لغت نامه دهخدا

عالی شان

دارای مقام و مرتبۀ بلند

فرهنگ فارسی عمید

عالی شاخ

شاخۀ بلند، ویژگی درختی که شاخه های بلند دارد

فرهنگ فارسی عمید

عالیات

جمع واژۀ عالیه، عالی، بسیار خوب، دارای کیفیت خوب، بزرگ، مهم، رفیع، بلند

فرهنگ فارسی عمید

الیناء

(اَلْ یِ)

جمع واژۀ لیّن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به لیّن شود

لغت نامه دهخدا

الیاء

(اَلْ)

مؤنث الیان، بمعنی بزرگ سرین و دنبه آور و بزرگ دنبه. ج، الایا. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

الیاء

(اِ)

درنگ کردن و پس ماندن. یقال: الیأت الناقه، ای ابطأت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

ایشاء

(اِ تِ مَ)

گیاه نخستین برآوردن زمین، (از ’وش ی’) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، شتر راندن برفتار، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مایشاء

(یَ)

هرآنچه خواهد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- فعال مایشاء، شخص خود مختار و لگام گسیخته و مستبد. آنکه هرچه بخواهد می کند. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به فعال مایرید و فعال مایشاء شود

لغت نامه دهخدا

علیشاه

(عَ عِ / عَ وَ)

دهی است از دهستان سیس، بخش شبستر، شهرستان تبریز. واقع در 12هزارگزی جنوب خاوری شبستر، و 4هزارگزی راه شوسۀ صوفیان به سلماس، و 2هزارگزی خط آهن جلفا. ناحیه ای است جلگه و دارای آب و هوای معتدل و 1910 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود و محصول آن غلات و حبوب است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. و راه آن ارابه رو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

عالیات

جمع واژۀ عالیه، (اقرب الموارد)، چیزهای بلند و رفیع، (ناظم الاطباء)،
- عتبات عالیات، آستانه های بلند که مراد قبور ائمۀ عراق باشد، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

علیاء

(عَلْ)

ابن هیثم. از همراهان علی بن ابی طالب (ع) در جنگ جمل. (از حبیب السیر چ خیام ج 1، ص 529)

لغت نامه دهخدا

عالیشان

عالیشأن، خداوند مرتبت اعلی، از القاب پادشاهی، بسیار نجیب، باجلال، بلند مرتبت، (ناظم الاطباء)، عالی مقام و دانشمند بزرگ: مورخان عالیشأن بر این منوال مسطور گردانید، (حبیب السیر ص 123)

لغت نامه دهخدا

عالی شاخ

شاخ بلند، دارای شاخه های دراز:
به که با این درخت عالی شاخ
نشود دست هر کسی گستاخ،
نظامی،
به درختی سطبر و عالی شاخ
سبز و پاکیزه و بلند و فراخ،
نظامی

لغت نامه دهخدا

عالیجاه

عالی شأن، عالی رتبت، عالی قدر، آنکه مرتبت بلند و مقام بالا دارد، از القاب احترام که اکثر در اول نوشته ها و نامه هایا در سرپاکتها نویسند، (ناظم الاطباء) :
اطهر اشرف شه آل حسین بن علی
آنکه عالی جاه او هر روز عالیتر سزد،
سوزنی،
پادشاه عالیجاه یک دو هفته آنجا به اسب تاختن و ... پرداخت، (حبیب السیر ج 3 ص 352)

لغت نامه دهخدا

اعلیلاء

(اِ تِ)

بلند برآمدن.

لغت نامه دهخدا

عالیشان

دهی است از دهستان چری بخش حومه شهرستان قوچان، واقع در 36هزارگزی جنوب باختری قوچان، ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر که 72 تن سکنه دارد، آب آن از چشمه تأمین میشود، محصولاتش غلات و اهالی به کشاورزی و مالداری اشتغال دارند، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا