معنی عافی در لغت نامه دهخدا

عفوکننده، (اقرب الموارد)، بخشنده، (منتهی الارب)، رائد، (اقرب الموارد)، خواهندۀ رزق و فضل و غیره، (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، طالب معروف و احسان، (مهذب الاسماء)، ناپدید و نیست و مندرس کننده، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، وارد، فرودآینده، درازموی، (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد)،، مهمان، (اقرب الموارد) (منتهی الارب)، شوربای در دیگ عاریتی باز انداخته، (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، آنچه در دیگ عاریتی بجا گذارند از مرق و آن اجرت گونه بود دیگ عاریتی را، (از اقرب الموارد)، باقی طعام در دیگ، (منتهی الارب) (آنندراج)، ج، عُفاه و عفی و عافیه، (اقرب الموارد)

معنی عافی در فرهنگ لغت هوشیار

آبیاب، دراز موی، درآینده میهمان، روزی جوی، دهش، بخشیده، نیست کننده آمرزنده عفو کننده گناه جمع عفات

معنی عافی در فرهنگ فارسی معین

عفو کننده، جمع عفات

معنی عافی - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی عافی در فرهنگ فارسی معین

عفو کننده، جمع عفات

عافی

لغت نامه دهخدا

عافی

فرهنگ لغت هوشیار

عافی

فرهنگ فارسی معین

عادی

عدو، دشمن، متجاوز، متعدی، جنگاور

فرهنگ فارسی عمید

عوافی

جمع واژۀ عافیت، تندرستی، صحت، سلامت، زهد، پرهیزکاری

فرهنگ فارسی عمید

جافی

جفا کننده، جفاپیشه، بدخو، خشن، تندخو

فرهنگ فارسی عمید

شافی

درست، راست، قانع کننده، شفابخش، صحّت بخش

فرهنگ فارسی عمید

عامی

جاهل، نادان، بی سواد، برای مثال بساط سبزه لگدکوب شد به پای نشاط / ز بس که عارف و عامی به رقص برجستند (سعدی - ۴۱۹)، مقابل علوی، غیر سیّد

فرهنگ فارسی عمید

حافی

کسی که بی کفش راه می رود، پابرهنه، برهنه پای

فرهنگ فارسی عمید

عادی

ویژگی آنچه مطابق با عادت معمول است، معمول، متداول، آنچه برتری و امتیازی ندارد، معمولی

فرهنگ فارسی عمید

عالی

بسیار خوب، دارای کیفیت خوب مثلاً پرداخت عالی فیلم،
دارای درجه یا مرحلۀ بالاتر مثلاً تحصیلات عالی، دست پخت عالی،
بزرگ، مهم، به طور بسیار خوب مثلاً عالی ساز می زند، رفیع، بلند

فرهنگ فارسی عمید

عاصی

آنکه از کسی یا چیزی به ستوه آمده است، نافرمان، عصیان کننده، سرکش، گناهکار

فرهنگ فارسی عمید

عافیت

تندرستی، صحت، سلامت، کنایه از زهد، پرهیزکاری

فرهنگ فارسی عمید

عافیت

(یَ)

عافیه. صحت. سلامت. تندرستی:
توبه سگالی که نیز باز نگردی
سوی بلا گرت عافیت دهد این بار.
ناصرخسرو.
عافیت را نشان نمی یابم
از بلاها امان نمی یابم.
خاقانی.
از عافیت مپرس که کس را نداده اند
در عاریت سرای جهان عافیت عطا.
خاقانی.
همچنین قدر عافیت کسی داندکه به مصیبتی گرفتار آید. (گلستان). و رجوع به عافیه شود، پارسایی. زهد. (آنندراج) :
آنان که به کنج عافیت بنشستند
دندان سگ و دهان مردم بستند.
سعدی (گلستان).
عافیت چشم مدار از من میخانه نشین
که دم از خدمت رندان زده ام تاهستم.
حافظ