معنی عاتک در لغت نامه دهخدا

بی آمیغ از رنگها. (منتهی الارب). خالص از هر رنگ و از هرچیز. (اقرب الموارد)، جوانمرد. (منتهی الارب). کریم. (اقرب الموارد)، ستیهنده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)، از حالی بحالی گردنده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)، کمان کهنۀ سرخ. (شرح قاموس) (منتهی الارب) (آنندراج)، نبیذ صاف و پاکیزه. (منتهی الارب) (آنندراج)

معنی عاتک در فرهنگ لغت هوشیار

جوانمرد، بخشنده جوانمرد بخشنده، ناب بی رنگ، ستیهنده، می پالیده

معنی عاتک - جستجوی لغت در جدول جو

عاتک

لغت نامه دهخدا

عاتک

فرهنگ لغت هوشیار

فاتک

(پسرانه)

معرب از پهلوی، نام پدر مانی در زمان شاپور اول پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

عاتکه

(دخترانه)

زن خوشبو، نام دختر عبدالمطلب، جد پیامبر (ص)

فرهنگ نامهای ایرانی

فاتک

حمله کننده، کشنده، دلیر، شجاع

فرهنگ فارسی عمید

باتک

قاطع، بران

فرهنگ فارسی عمید

عاتب

(تِ)

ملامت کننده. سرزنش کننده. (ناظم الاطباء) ، آنکه یک پای وی بریده بود و بر دیگر پای رود. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

تاتک

(تَ)

ده کوچکی است از بخش سرباز شهرستان ایرانشهر واقع در 7 هزارگزی جنوب سرباز 6 هزارگزی خاور راه مالرو سرباز به بارور با 20 تن سکنه. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

باتک

(تِ)

برّان: سیف باتک، شمشیر برّان. (منتهی الارب) (آنندراج). تیز

لغت نامه دهخدا

باتک

(تِ)

نام شمشیر مالک بن کعب همدانی. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

باتک

(تَ)

دهی ازبخش سرباز شهرستان ایرانشهر در 13هزارگزی خاور سرباز، کنار راه مالرو سرباز به زابلی. کوهستانی، گرمسیر، مالاریائی. سکنۀ آن 300 تن است. آب آن از رودخانه و محصول آن غلات، خرما، برنج کاری و شغل اهالی زراعت است. راه مالرو دارد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

حاتک

(تِ)

اشتر خرد گام، حقیر. کوتاه

لغت نامه دهخدا

عاتن

(تِ)

توانا. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شاتک

(تَ کَ)

نام یکی از شهرهای شمال سنکهت در هند. (تحقیق ماللهند ص 156)

لغت نامه دهخدا

عاتی

مرکّب از: عتو،، متکبر و از حد درگذرنده، (آنندراج)، مردی درشونده در فساد که پند هیچکس نپذیرد، (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

عاتم

(تِ)

مهمان شبانگاه آینده. یقال: جائنا ضیف عاتم. (منتهی الارب) (آنندراج). جاء نا ضیف عاتم، ای بطی ٔ ممس. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عاتکه

(تِ کَ)

خرمابن که گشن نپذیرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، زن آلوده بخوشبویی. (منتهی الارب). زن سرخ گون از طیب و گفته اند زنی که طیب فراوان بکار برد، چندانکه پوست اوبزردی گراید. (اقرب الموارد) ، کمان کهنه که دیرینه بود و سرخ شده باشد. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عاتر

(جِ)

شهری است در ساحل یهودا صحیفۀ یوشع 19: 7 که آن را توکن نیز گویند کتاب اول تواریخ ایام 4: 32 و بعضی را گمان چنان است که عاتر همان تل آثار است و دیگران آن را عتاره گویند و بعضی گمان دارند که عطره میباشد. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

عاتر

(تِ)

مضطرب. (مهذب الاسماء). به اهتزاز درآینده. گویند: عنده سیف باتر و رمح عاتر. (اقرب الموارد) ، فرج دروا کرده از شهوت. (تاج العروس) (منتهی الارب). فرج گشاده از تیزی شهوت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا