معنی طنطرانی - جستجوی لغت در جدول جو

نیکومنظر. (منتهی الارب). مرد نیک چهره و نیکومنظر. (ناظم الاطباء). نیکومنظر. منظری. (آنندراج) (از اقرب الموارد). دیداری. مقابل مخبرانی. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

کندرانی

(کُ دُ)

نسبت است مر کندران را. (از لباب الانساب) (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

طمطمانی

(طُ طُ نی ی)

رجل طمطمانی، مرد کنکلاج. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

طویرانی

حسن حسنی باشا (1266- 1315 هجری قمری). منشی جریده النیل و مجلات الشمس و الزراعه و المعارف بقاهره و صاحب تصانیف عدیده است. (معجم المطبوعات ج 3 ستون 1253)

لغت نامه دهخدا

انذرانی

(اَ ذَ)

نمک بسیار سفید. (ناظم الاطباء) (آنندراج). و رجوع به اندراب و اندرابی و اندرانی و ذرانی و انذرانی شود، خداوند شتران نزائع گردیدن قوم. (منتهی الارب) (آنندراج). خداوند شتران نزائع گردیدن. (ناظم الاطباء). خداوند شتران مشتاق بوطن شدن. (از اقرب الموارد). و رجوع به نزائع و نزیعه شود

لغت نامه دهخدا

چنارانی

(چِ)

نام نژادی از اسبهای ایرانی که به دستور نادرشاه از اختلاط نژاد اسب ترکمانی و عربی پدید آمد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

اندرانی

(اَ دَ)

جراب اندرانی، انبان سطبر. (منتهی الارب). انبان ستبر. (ناظم الاطباء) ، در اصطلاح منطق تصور، در برابر تصدیق: دانستن دوگونه بود یکی اندر رسیدن کی بتازی آنرا تصور خوانند. (دانشنامۀ علایی ص 3). و رجوع به رسیدن شود

لغت نامه دهخدا

طابرانی

(بَ)

منسوب به طابران (طوس). و آن یکی از دو شهری است که مجموع آندو را طوس مینامیده اند. گاه الف آن را حذف کنند. ولی صحیح همان طابران است. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

طنطنانی

(طَ طَ)

نوعی حلوا. یا تعبیری از چیزی شیرین و مطبوع.
- امثال:
حلوای طنطنانی تا نخوری ندانی

لغت نامه دهخدا

قطرانی

کترانی گونه ای درم

فرهنگ لغت هوشیار

نگرانی

بینندگی، اضطراب، دلواپسی، تامل

فرهنگ لغت هوشیار

نورانی

آذرنگ درفشان شیدا تاپیک روشن منسوب به نور دارای نورمنور مقابل ظلمانی

فرهنگ لغت هوشیار

نجرانی

منسوب به نجران اهل نجران

فرهنگ لغت هوشیار

نصرانی

نصرانی در فارسی یونانی تازی گشته ترسای ترسا منسوب به ناصره، مسیحی عیسوی (بمناسبت انتساب بمولد عیسی مسیح) جمع نصاری نصرانیان: و چون آهنگ دعا کردند. عالم نصرانیان با ایشان گفت

فرهنگ لغت هوشیار

طورانی

پدرام (وحشی) آدمی پرنده، تلخوم (گویش گیلکی) پرنده ای از راسته کبوتران بیگانه، کسی وحشی (مرغ کبوتر مردم)، کسی احدی

فرهنگ لغت هوشیار