- طمر (طِ)
جامۀ کهنه. (منتهی الارب) (منتخب اللغات) (مهذب الاسماء). گلیم کهنه غیر صوف. (منتخب اللغات). چادر کهنۀ غیر پشمین. ج، اطمار. (منتهی الارب)
معنی طمر - جستجوی لغت در جدول جو
- طمر (حَ)
پوشیدن در زمین. (منتهی الارب). پوشیدن. در زیر خاک کردن. (منتخب اللغات). پنهان کردن. (منتهی الارب) (دهار) (تاج المصادر) ، برجستن. (زوزنی). برجستن بسوی نشیب یا بسوی هوا. طمار. طمور. (منتهی الارب). جستن ببالا یا بپائین، آماس کردن زخم. (منتخب اللغات). آماسیدن زخم. (منتهی الارب) ، پر کردن مطموره یعنی ته خانه از طعام و جز آن. (منتخب اللغات). پر کردن مطموره از طعام و جز آن، طمر فی ضریعه (مجهولاً) ، درد کرد دندان او. (منتهی الارب)
- طمر (حَ / حِ نَ)
آماسیدن دست. (منتهی الارب) (منتخب اللغات)
- طمر
به خاک سپردن، پنهان کردن، برجستن جامه کهنه، چادر کهنه، تهی دست نادانی پارسی تازی گشته تمر تمر هندی از گیاهان هیدخ اسپ تند و تیز و جهنده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اُ مُرر)
لغت نامه دهخدا
اسب نیک رو. یا اسب آمادۀ جستن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). طمرّ. اسب جواد و بقولی اسب آمادۀ جستن. (از اقرب الموارد)
(طَ)
لغت نامه دهخدا
بیدانجیر را گویند. آن دانه ای باشد که از آن روغن گیرند و بعربی خروع خوانند. (برهان) (آنندراج). خروع. کرچک. به رومی خروع است. (فهرست مخزن الادویه). خروع است. (اختیارات بدیعی). رجوع به دزی ج 2 ص 6 شود
(طِ رِ)
لغت نامه دهخدا
دروغگوی. (منتهی الارب) (منتخب اللغات). دروغزن. (مهذب الاسماء) ، ناکس. فرومایه. (منتهی الارب)
جمع احمر، سرخ ها، سرخپوستان ژورک از پرندگان، گژف خوپخین (مومیایی) تمر هندی خنجه، جمع حمار، دراز گوشان بر افروخته خشمناک جمع احمر. سرخها، سرخرویان، سرخ بوستان. مومیایی، تمر هندی جمع حمار خران دراز گوشان
فرماینده فرمان پاد امر کننده فرماینده کار فرما، جمع آمرین، روز ششم یا چهارم از ایام عجوز
بید انجیر کوچک در برهان قاطع این واژه پارسی دانسته شده و تازی آن را (خروع) بید انجیر کرچک
