معنی طماحر - جستجوی لغت در جدول جو

طماحر(طُ حِ)

لغت نامه دهخدا

طماخر

(طُ خِ)

شتر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

طماحه

(طَمْ ما حَ)

تأنیث طماح. زنی که بشهوت بمردان نگرد. طامح

لغت نامه دهخدا

طمار

(طَ مِ)

کوهی است، و گویند نام سور دمشق است، قصری است در کوفه. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

طمار

(طَ رَ / رِ)

کلمه عبری بمعنی کفارۀ گناه، دهم روز از تشرین که جهودان در آن روزه دارند در مدت 25 ساعت و ابتدا کنند روز نهم پیش از آفتاب فروشدن نیم ساعت و تمام شود بروز دهم نیم ساعت گذشته از غروب و نشاید که این کبور بروز یکشنبه افتد یا به سه شنبه و یا بروز آدینه. و نام دیگر آن عاشور باشد. (التفهیم ص 244)

لغت نامه دهخدا

طمار

(حَ)

برجستن سوی هوا. (منتهی الارب). برجستن. (منتخب اللغات)

لغت نامه دهخدا

طماح

(طِ)

سرکشی، یقال: فرس فیه طماح، نافرمانی زن از شوی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

طماح

(طَمْ ما)

آزمند. حریص. (منتهی الارب). شره. (منتخب اللغات)