معنی طلاع در لغت نامه دهخدا

رجل طلاع الثنایا و الانجد، مرد نیک آزمایندۀ کارها. (منتهی الارب) :، انا ابن جلا و طلاع ُالثنایا، متی اضع العمامه تعرفونی.، (از خطبۀ حجاج بن یوسف در مسجد کوفه).،، مرد درآینده و تصرف کننده در کارها، مرد نیک ماهر و شناسا و تجربه کار و تیزفهم و زیرک. (منتهی الارب). آنکه کارها آزموده باشد. (منتخب اللغات)، آنکه پیوسته همت او مایل به معالی امور باشد. (منتهی الارب). آنکه قصد کارهای بزرگ کند. (مهذب الاسماء). آنکه ارادۀ کارهای بزرگ کند و مرتکب امور عظیم گردد. (منتخب اللغات)

معنی طلاع در لغت نامه دهخدا

واقف گردیدن، طالَعَ بالحال، ظاهر کرد حال را. (منتهی الارب)

معنی طلاع در لغت نامه دهخدا

طلاع الشی ٔ، پُری چیزی. ج، طُلْع. و منه حدیث عمر (رض) : لو ان لی طلاع الارض ذهباً لافتدیت به. (منتهی الارب). پُری چیزی. (منتخب اللغات). پُری. (مهذب الاسماء)، هرچه بر آن آفتاب تابد. (منتهی الارب). طلاع الارض، روی زمین که آفتاب بر آن تابد. (مهذب الاسماء)

معنی طلاع در فرهنگ لغت هوشیار

پری، آفتابخور، آگاه شدن، آگاه کردن

معنی طلاع - جستجوی لغت در جدول جو

طلاع

لغت نامه دهخدا

طلاع

لغت نامه دهخدا

طلاع

لغت نامه دهخدا

طلاع

فرهنگ لغت هوشیار

طالع

(پسرانه)

طلوع کننده، بخت و اقبال

فرهنگ نامهای ایرانی

طلوع

(دخترانه)

برآمدن خورشید و مانند آن

فرهنگ نامهای ایرانی

طماع

پرطمع، طمع کار، حریص، آزمند

فرهنگ فارسی عمید

طلایع

طلیعه ها، طلایه ها، جمع واژۀ طلیعه

فرهنگ فارسی عمید

اطلاع

واقف گردیدن، دیده ور شدن، آگاه شدن، آگاهی، خبر

فرهنگ فارسی عمید

قلاع

قلعه ها، پناهگاهایی که بر فراز کوه یا جاهای بلند ساخته شود، حصن ها، حصار بلندها، دژها، دزها، جمع واژۀ قلعه

فرهنگ فارسی عمید

طباع

طبع ها، خوی ها، سرشت ها، نهادها، استعدادها، توانایی ها، چاپ ها، در طب قدیم مزاج ها، عناصر چهارگانه شامل آب ها، بادها، خاک و هوا، جمع واژۀ طبع

فرهنگ فارسی عمید

طلاب

طالب ها، طلب کننده ها، جوینده ها، خواهنده ها، خواهان ها، محصل ها، دانش آموز ها، جمع واژۀ طالب

فرهنگ فارسی عمید

طلاق

جدا شدن زن و شوهر از یکدیگر، به وسیلۀ فسخ قید نکاح، شصت و پنجمین سورۀ قرآن کریم، مدنی، دارای ۱۲ آیه، نساءالصغری، نساءالقصری
طلاق بائن: نوعی طلاق که رجوع در آن بدون عقد نکاح جایز نیست، مقابل طلاق رجعی
طلاق خلع: طلاقی که زن به واسطۀ اکراهی که از شوهر دارد با دادن مالی یا بخشیدن مهریۀ خود از او طلاق می گیرد
طلاق خلعی: طلاقی که زن به واسطۀ اکراهی که از شوهر دارد با دادن مالی یا بخشیدن مهریۀ خود از او طلاق می گیرد، طلاق خلع
طلاق رجعی: طلاقی که در مدت عده رجوع شوهر به زن بدون عقد نکاح جایز است، مقابل طلاق بائن
طلاق مبارات: نوعی طلاق که زن و شوهر به واسطۀ بیزاری از یکدیگر قرار بگذارند که زن قسمتی از مهریۀ خود را به مرد ببخشد و طلاق بگیرد و مرد نیز از آنچه قبلاً داده صرف نظر کند

جدا شدن زن و شوهر از یکدیگر، به وسیلۀ فسخ قید نکاح، شصت و پنجمین سورۀ قرآن کریم، مدنی، دارای ۱۲ آیه، نساءالصغری، نساءالقصری
طَلاق بائن: نوعی طلاق که رجوع در آن بدون عقد نکاح جایز نیست، مقابلِ طلاق رجعی
طَلاق خُلع: طلاقی که زن به واسطۀ اکراهی که از شوهر دارد با دادن مالی یا بخشیدن مهریۀ خود از او طلاق می گیرد
طَلاق خُلعی: طلاقی که زن به واسطۀ اکراهی که از شوهر دارد با دادن مالی یا بخشیدن مهریۀ خود از او طلاق می گیرد، طلاق خلع
طَلاق رجعی: طلاقی که در مدت عده رجوع شوهر به زن بدون عقد نکاح جایز است، مقابلِ طلاق بائن
طَلاق مبارات: نوعی طلاق که زن و شوهر به واسطۀ بیزاری از یکدیگر قرار بگذارند که زن قسمتی از مهریۀ خود را به مرد ببخشد و طلاق بگیرد و مرد نیز از آنچه قبلاً داده صرف نظر کند

فرهنگ فارسی عمید

طلوع

برآمدن خورشید یا ستاره، برآمدن، ظاهر شدن، سر زدن

فرهنگ فارسی عمید

اطلاع

(زَ)

اطلاع امر، دانستن آن. (از اقرب الموارد). اطلاع بر چیزی، دانستن آن و دیده ور شدن بدان. (از متن اللغه). اطلاع بر باطن چیزی، واقف گردیدن و دیده ور شدن بر آن. (منتهی الارب) ، آشکار شدن آن نزد کسی. (از اقرب الموارد). دیده ور شدن و واقف گردیدن بر کاری. (آنندراج). واقف گردیدن و دیده ور شدن بر باطن چیزی. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

اطلاع

(گُ رَ دَ / دِ)

اطلاع ستاره و خورشید، پدید آمدن آن. (از اقرب الموارد). اطلاع ستاره، طلوع کردن آن. (از متن اللغه).

لغت نامه دهخدا

مطلاع

(مَ)

به لغت مراکشی تیشۀ بزرگ. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا