- طلاطل (طُ طِ)
مرگ. (منتهی الارب) ، بیماری مهلک که دوا نپذیرد. بیماری سخت. (منتهی الارب)
معنی طلاطل - جستجوی لغت در جدول جو
- طلاطل (طَ طِ / طُ طِ)
بیماریی است در پشت خر که قطع کند آن را. طلاطله. (منتهی الارب)
- طلاطل
درد پشت، درد بی درمان
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(طُ طِ لَ)
لغت نامه دهخدا
بیماری سخت عاجزکن اطباء، بلا. گویند: رماه اﷲ بالطلاطه، ای الداء العضال. داهیه. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). طلطله. طلطل. (منتهی الارب) ، گوشتپاره ای است در حلق یا در کرانۀ جای فروبردن لقمه و آن فروآمدن کام است که جهت آن طعام و شراب به سهولت فروبرده نشود، بیماریی است در پشت خر که قطع کند آن را. طلاطل، مرگ. (منتهی الارب)
(طِ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است در شعر ابوالصخر الهذلی:
یفیدون القیان مقینات
کاطلاءالنعاج بذی طلال.
(از معجم البلدان)
یفیدون القیان مقینات
کاطلاءالنعاج بذی طلال.
(از معجم البلدان)
جمع طل، ریزه باران ها فارسی گویان ساخته اند به جای طلول و اطلال که رمن طلل است ویرانه ها
بارانهای ریز، نم بارش، خرابه، ویرانه