- طسات (طَسْ سا)
جمع واژۀ طس ّ و طسّه و طسّه
معنی طسات - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مجموعه ای از سی و پنج ظرف چینی، شیشه ای یا فلزی که برحسب کوچکی و بزرگی، ضخامت و نازکی و کم و زیاد بودن مایع داخل آن ها، اصوات آن ها تنظیم می شد و نوازنده به وسیلۀ ضرباتی که به آن ظروف می زد نت ها و آهنگ های مختلف تولید می کرد، نوعی ساز کوبه ای که در قدیم با دم گام نواخته می شد و در جنگ ها روی فیل یا اسب قرار می دادند و با کوبیدن بر آن اعلان جنگ می کردند
(طَ)
لغت نامه دهخدا
تشت. و هو طس ّ، ابدل احدی السینین تاء للاستثقال، فاذا جمعت او صغرت، ردت السین لانک فصلت بینهما بواو او الف او یاء، فقلت طسوس و طساس فی الجمع و طسیس فی التصغیر. (منتهی الارب) (آنندراج). طشت، سیطل. طست. فارسی معرب. (جمهرۀ ابن درید از سیوطی در المزهر). و اصل آن تشت است:
نگه کن سحرگاه بر طست سیمین
به زر اندرون درّشهوار دارد.
ناصرخسرو.
و رجوع به کتاب المعرب جوالیقی ص 86، 193، 221 شود
نگه کن سحرگاه بر طست سیمین
به زر اندرون درّشهوار دارد.
ناصرخسرو.
و رجوع به کتاب المعرب جوالیقی ص 86، 193، 221 شود
(طَ نَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از بخش بزمان شهرستان ایرانشهر در 5هزارگزی جنوب بزمان و 6هزارگزی باختر راه مالرو ایرانشهر به بزمان. کوهستانی و گرمسیر و مالاریائی با 75 تن سکنه. آب آن از چشمه و محصول آنجا غلات و خرما و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
(سات ت)
لغت نامه دهخدا
سته و ست، و اصل آن سدس بوده، و سین به ت بدل شده و دال در آن ادغام گردیده است. (تاج العروس) (منتهی الارب در مادۀ س ت ت)
خوابیدن و خواب کردن باشد، (برهان) (آنندراج)، خواب و خوابیدگی، (ناظم الاطباء)
(طَ)
لغت نامه دهخدا
جنسی از نخل که در مصر میشود. (فهرست مخزن الادویه). در فرهنگ نفیسی آمده: قسمی از خرمابن در بصره
(طَ طِ بَ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است که عساکر مدیانیان از حضور جدعون بدانجا فرار نمودند. (سفر داوران 7:27) و گروف گمان دارد که ارتفاعش تخمیناً 60 قدم و بطرف اردن مقابل بیان واقع است. (قاموس کتاب مقدس)
(حَ)
لغت نامه دهخدا
ناگوارد شدن و دل گرفتن از روغن و چربش، شرم داشتن. (منتهی الارب) (آنندراج). یقال: طساء فلان، اذا استحیی. (منتهی الارب)
(طَسْ سا)
لغت نامه دهخدا
نسبتی است که به ابوالفضل بن زیاد البغدادی داده اند از آن جهت که تشتگر بود و معروف گردید به طساس بغدادی. (سمعانی)
(طُ)
لغت نامه دهخدا
کثیر. بسیار. یقال: رأیته فی طسام الغبار، ای فی کثیره. طسام و طسّام مثله. (منتهی الارب) (آنندراج)
(طُ)
لغت نامه دهخدا
طغاه. ج طاغی: فی الجمله چون آن حدود از طغات پاک شد. (جهانگشای جوینی). و آن حدود را چندانک از طغات پاک کند، او را مسلم باشد. (جهانگشای جوینی). و خراسان از طغاه و عداه پاک گشت. (جهانگشای جوینی)
جمع واژۀ طاس، به معنی آوند، رجوع به طاس شود
جمع طاس، بخشی از آلات موسیقی قدیم و آن سازهایی است که برای هر صدایی یک سیم دارند و در نوازندگی با آنها انگشتهای دست چپ بروی سیمها قرار نمی گیرد
سالم، درست، پابرجا، چابک
ساخته شده، آن چه را که برای امری تدارک می بینند و تهیه