معنی طرجهاره در لغت نامه دهخدا

کاسه مانندی است که آب خورند به وی. (منتهی الارب) (آنندراج) آوند می. ج، طرجهارات. (مهذب الاسماء). قمع، پنگانچه. (منتهی الارب) (آنندراج). سومله. بوقاله. قیف. فنجانه. طرجهاله، نام آلتی از آلات ساعت. (مفاتیح خوارزمی). رجوع به طرجهاله شود

معنی طرجهاره - جستجوی لغت در جدول جو

طرجهاره

لغت نامه دهخدا

طرجهاره

فرهنگ لغت هوشیار

طرجهاله

(طَ جَ لَ)

پنگانچه. کاسۀ خرد. (منتهی الارب). طرجهاره. (آنندراج). قیف. فنجانه. تکاو. طرجهاره، نوعی از پنگانهای روئین است. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). طرجهاره. این کلمه معرب ’ترکهار’ است. (دزی ج 2 ص 30)

لغت نامه دهخدا

برهاره

شهری است (به هندوستان) بزرگ و بانعمت. (از حدود العالم)

لغت نامه دهخدا

طرجاله

(طَ جَ)

حصنی است از حصون اقلیم بجایه در اسپانیا. (الحلل السندسیه ج 1 ص 75)

لغت نامه دهخدا

طهاره

(طُ رَ)

اسم لما یتطهر به من الماء. (کلیات ابی البقاء)

لغت نامه دهخدا