معنی طبعی در لغت نامه دهخدا

جبلی. صاحب غیاث اللغات گوید: طبعی منسوب به طبیعت است، چرا که حرف ثالث اگر با باشد در حالت نسبت حذف کنند، چنانچه مدنی منسوب به مدینه و بهمین حرکات نام فنی از فنون حکمت. و بفتح اول و سکون ثانی نیز آمده، در این صورت منسوب به طبع باشد. (غیاث اللغات). ذاتی. فطری. خلقی. گهری. گوهری. نهادی:، بدین فروخته رویان نگه کنم که همی، بفعل طبعی روی زمین فروزانند.، مسعودسعد.،، آنکه طبیعت پرستد. طبعی مذهب:، تا هست خلاف شیعی و سنی، تا هست وفاق طبعی و دهری.، منوچهری

معنی طبعی در لغت نامه دهخدا

کلیبولی. یکی از شعرای قرن دهم عثمانی است. وی از اهالی کلیبولی بوده و نامش سلیمان است. مدتی به قضاوت اشتغال داشته و بعدها در بغداد به دفترداری پرداخته است. (قاموس الاعلام ترکی)

معنی طبعی در لغت نامه دهخدا

یکی از شعرای عثمانی است. وی در قرن دهم هجری میزیسته و به اشتب زاده شهرت داشته. از اوست:، عارضک شوقیله یا قدم سینه م اوزره تازه داغ، سینه ده شاه خیالک قوروی بر گلگون اوتاغ.، (قاموس الاعلام ترکی)، یکی از شعرای عثمانی است. وی در قرن دهم هجری میزیسته و از دانشمندان عصر خود و تلامذۀ ابوالسعود افندی بود. بعدها حیثیت خود را بانهماک درعیش و عشرت لکه دار کرده است. (قاموس الاعلام ترکی)، سمنانی. یکی از شعرای ایران و از اهالی سمنان بوده. از اوست:، شرح سوز دل که عمری از تو پنهان داشتم، گر نگویم دل، وگر گویم زبان میسوزدم.، (قاموس الاعلام ترکی)

معنی طبعی در فرهنگ لغت هوشیار

زادی گوهری نهادیک چهریک جلبی ذاتی فطری گوهری نهادی

معنی طبعی - جستجوی لغت در جدول جو

طبعی(طَ)

لغت نامه دهخدا

طبعی(طَ)

لغت نامه دهخدا

طبعی(طَ)

لغت نامه دهخدا

طبعی

فرهنگ لغت هوشیار

طبعی((طَ))

فرهنگ فارسی معین

طبعا

بالطبع، طبیعتاً

فرهنگ فارسی عمید

سبعی

شیعه اسماعیلیه، از فرقه های شیعه که اسماعیل فرزند امام جعفر صادق را آخرین و هفتمین امام می دانند
اسماعیلیه، شیعه سبعیّه، شیعه باطنیّه، شیعه هفت امامی، سبعیّه

فرهنگ فارسی عمید

طبیعی

مربوط به طبیعت، ذاتی، فطری، در فلسفه کسی که هر چیز را به طبیعت نسبت دهد، هر یک از طبیعیون، معتقد به اصالت ماده، طبایعی، عادی و معمولی مثلاً رفتار طبیعی، منسوخ، از رشته های دورۀ متوسطه در نظام آموزشی قدیم، مقابل مصنوعی، آنچه ساختۀ دست انسان نیست

مربوط به طبیعت، ذاتی، فطری، در فلسفه کسی که هر چیز را به طبیعت نسبت دهد، هر یک از طبیعیون، معتقد به اصالت ماده، طبایعی، عادی و معمولی مثلاً رفتار طبیعی، منسوخ، از رشته های دورۀ متوسطه در نظام آموزشی قدیم، مقابلِ مصنوعی، آنچه ساختۀ دست انسان نیست

فرهنگ فارسی عمید

طبری

از مردم طبرستان، طبرستانی، مازندرانی

فرهنگ فارسی عمید

سبعی

حیوانی، مربوط به حیوان مانند حیوان، حیوان بودن

فرهنگ فارسی عمید

طبعا

به سرشت طبیعه بالطبع بطبع

فرهنگ لغت هوشیار

طباعی

منسوب به طباع، طرفدار طبیعت طبایعی

فرهنگ لغت هوشیار

طبخی

منسوب به طبخ، آن چه ویژه فن آشپزی است پخت

فرهنگ لغت هوشیار

طبری

پارسی تازی گشته تبری تبر زدی، لب دلستان

فرهنگ لغت هوشیار

طبشی

پارسی تازی گشته تبشی آوندی است لب گرد که از مس یا زر و سیم سازند

فرهنگ لغت هوشیار

طبسی

نادرست نویسی تبسی تبرسی از مردم تبس منسوب به طبس از مردم طبس

فرهنگ لغت هوشیار

طبقی

پارسی است تبگی گونه ای جامه نوعی جامه است

فرهنگ لغت هوشیار

طبلی

خشک آمار (استسقا) از بیماری ها منسوب به طبل. یا استسقاء طبلی. نوعی استسقاء و آن بیماریی باشد که شکم بیمار بیاماسد و از هر سوی بکشد و چون بر آن زنند آوای طبل کند

فرهنگ لغت هوشیار