- ضیهب (ضَ هََ)
هر جای تفسان به آفتاب که گوشت بر آن بریان توانند ساخت. (منتهی الارب)
معنی ضیهب - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(عَ هََ)
لغت نامه دهخدا
مرد سست و ضعیف از طلب کینه و ثار. و گران و ناگوار. (منتهی الارب) (آنندراج). مرد گران وخیم و ناگوار. ومرد ضعیف و سست در طلب کینۀ خود. (ناظم الاطباء) ، گلیم بسیارپشم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). کساء بسیارپشم. (از اقرب الموارد)
(صَ هََ)
لغت نامه دهخدا
شدت گرما، مرد درازبالا. (منتهی الارب) ، سنگ سخت. سنگ. (مهذب الاسماء) ، روز گرم. (منتهی الارب). روزی سخت گرم. (مهذب الاسماء) ، جای سخت، زمین هموار و سنگستان و جائی که آفتاب بر آن بحدی تابد که گوشت بر آن بریان توان کرد. (منتهی الارب)
(ضَ)
لغت نامه دهخدا
ضئب. جانورکیست دریائی. (منتهی الارب). از دواب البحر، حب ّ لؤلؤ. (فهرست مخزن الادویه). دانۀ مروارید. (منتهی الارب)
تاریکی، سیاوسیر، فرناس (غافل) : مرد، گرانجان: مرد، کند هوش سختی تاریکی شب، سخت سیاه (اسب شب)، جمع غیاهب
