- ضوضاء(ضَ)
ضوضا. رجوع ب-ه ض-وض-ا ش-ود
معنی ضوضاء - جستجوی لغت در جدول جو
- ضوضاء(حَ)
بانگ کردن. (دهار)
- ضوضاء((ضَ یا ضُ))
شور و غوغا، هیاهو، بانگ
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ضَ)
لغت نامه دهخدا
ضوضاء. ضؤضا. شور و غوغا. (منتهی الارب). بانگ. (مهذب الاسماء). هیاهو. هیابانگ. هلالوش. شور و شغب. مشغله. (نصاب). چنگ و چلب
(ضَ)
لغت نامه دهخدا
جزیره ضوضا، در او بلاد بسیار بود و از جمله شهری از سنگ سفید چنانکه بشب روشنی می داد و جزیره را بدان بازمی خوانند. بدان شهر ماران بزرگ مستولی شدند و مردم آن رابازگذاشتند و اکنون خراب است اما (در) آب و هوا خوشترین آن ولایت بود. (نزهه القلوب چ اروپا ص 236)
(وِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ وضی ٔ، به معنی خوب و پاکیزه روی. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به وضی ٔ شود
(وُضْ ضا)
لغت نامه دهخدا
خوب و پاکیزه روی. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). ج، وضاؤن، وضاضی ٔ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : رجل وضاء، مرد نیکوروی. (مهذب الاسماء)
(فَ)
لغت نامه دهخدا
کار مشترک میان قوم، یا کار که در آن قوم مختلف باشند و یکی به حق دیگری تصرف کند. (منتهی الارب) : امرهم فیضوضاء بینهم، یعنی مختلف اند در آن و تصرف میکند هر واحد چیزی که مر دیگری راست. (منتهی الارب). رجوع به فوضوضاء شود
(فَ)
لغت نامه دهخدا
قومی که مختلطاند و هر یک در آنچه ازآن دیگری است مداخله کند. (اقرب الموارد). امر فوضوضاء، کار مشترک میان آنها، یا کار که آن قوم مختلف باشند و یکی به حق دیگری تصرف کند. (منتهی الارب)
