معنی ضلاعت - جستجوی لغت در جدول جو

ضلاعت(حُ)

لغت نامه دهخدا

خلاعت

پیرو هواوهوس بودن، بی سامانی

فرهنگ فارسی عمید

ضلالت

گمراه شدن، گمراهی
اشتباه، خطا

فرهنگ فارسی عمید

ضراعت

تضرع کردن، زاری کردن، فروتنی کردن، سست و ناتوان گردیدن، خواری و زاری

فرهنگ فارسی عمید

دلاعت

(دَ عَ)

بیمزگی مایل به شیرینی. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ضراعت

(ثُ)

فروتنی نمودن، خواری نمودن. (تاج المصادر). خوار و حقیر گردیدن. (منتهی الارب). بزاری خواستن. زاری کردن. خواری و زاری نمودن. زاریدن، سست و ناتوان گردیدن. (منتهی الارب). ضعیف شدن. (زوزنی) ، رام شدن. (منتهی الارب). استکانت. تضرع. عجز. (غیاث). ابتهال: حق طاعت و ضراعت او به تیسیر امل و تقریر عمل به ادا رسانید. (ترجمه تاریخ یمینی ص 337). پیران و سالخوردگان بر سبیل ضراعت پیش خان آیند و دعا گویند. (جهانگشای جوینی).
آن امیران در شفاعت آمدند
وآن مریدان در ضراعت آمدند.
مولوی

لغت نامه دهخدا

خلاعت

افسار گسیختن افسار بر گرفتن، خودکامی خویشتن کامی، نا بسامانی پریشانی. پیرو هوا و هوس بودن

فرهنگ لغت هوشیار