معنی ضزز - جستجوی لغت در جدول جو

فروبردن شتر لقمه را، بکراهت فروبردن شتر لقمه را، راندن. (منتهی الارب) ، وطی کردن (منتهی الارب). جماع. (تاج المصادر) ، دویدن، جهیدن. برجستن، زدن به دست یا به پا، درآوردن لگام را در دهن اسب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضفز

(ضَ فَ)

کبیدۀ جو برای علف شتر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضزاز

(ضُزْ زا)

جمع واژۀ اضزّ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضزن

(ثَهَْ وْ)

گرفتن چیزی را که در دست کسی بود نه چیزی را که خواهان است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضعز

(حَءْ حَ ءَ)

نیک کوفته و پاسپرده کردن چیزی را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضبز

(ضَ)

سختی نگاه. نگاه سخت. (منتهی الارب). نگاه تند. نگاه تیز

لغت نامه دهخدا

ضبز

(ضَ بِ)

ذئب ضبز، گرگ سخت نظر افروخته چشم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضخز

(ثَ)

برکندن چشم کسی را. (منتهی الارب). بحض

لغت نامه دهخدا

ضرز

(ضَ)

ضرز الارض، نیک همواری زمین و قلت درشتی آن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

کزز

(کَ زَ)

زفتی. (منتهی الارب). بخل. (اقرب الموارد). بخل و زفتی، یقال ذوکزز، ای ذوبخل. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قزز

(قَ زَ)

زیرک و خوش طبع متوقی و برحذر از عیوب و پاک و برکنار از معاصی و معایب. (منتهی الارب). الرجل الظریف المتوقی العیوب و المتقزز من المعاصی و المعایب لیس من کبر و تیه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ضوز

(حُ)

کم کردن و نقصان کردن در حق کسی. (منتهی الارب) ، جور کردن در حکم. (منتخب اللغات). جور و ستم کردن بر کسی در حکم. (منتهی الارب) ، خائیدن خرما را. (منتهی الارب) (منتخب اللغات). خائیدن. (تاج المصادر)

لغت نامه دهخدا

ضوز

(ضَ)

ضوازه. پارۀ جداافتاده از مسواک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضهز

(حِ / حُ)

نیک کوفتن کسی را. سخت پاسپر کردن چیزی را، آرمیدن با زن، به پیش دهان گزیدن ستور کسی یا چیزی را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضکز

(ضَ)

فشارش سخت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضمز

(حَ)

خاموش ماندن و حرفی نزدن. (منتهی الارب). خاموش شدن. (زوزنی). خاموش بودن. (تاج المصادر). سخن ناگفتن وخاموش بودن. (منتخب اللغات) ، فروبردن لقمه را، نگاه داشتن شتر دبه را در دهن و نشخوار ناکردن آن. (منتهی الارب). نشخور باززدن شتر را (؟). (تاج المصادر) ، برچفسیدن بچیزی و لازم گرفتن آن را و قیام و ثبات ورزیدن بر آن. (منتهی الارب). چسبیدن بچیزی. (منتخب اللغات) ، حریصی و آزمندی کردن بر چیزی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضمز

(ضَ)

جای درشت، پشتۀ دشوارگذار، پشتۀپست، هر کوه جداگانه که در آن سنگ سرخ و سخت باشد و در آن خاک و گل نبود. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضیز

(حَ دَ / حَ)

کم کردن حق کسی را. (منتهی الارب). نقصان کردن. (زوزنی) ، ستم کردن بر کسی. (منتهی الارب). جور کردن. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

خزز

(خُ زَ)

ابن معصب. از محدثان بوده است. (از منتهی الارب). در تاریخ اسلام، عنوان محدث جایگاهی رفیع دارد. محدثان کسانی بودند که با تکیه بر حافظه قوی، دقت علمی و تقوای فردی، روایات پیامبر اسلام را از طریق زنجیره ای از راویان نقل می کردند. آنان نه تنها روایت گر، بلکه نقاد حدیث نیز بودند و با طبقه بندی راویان، به اعتبارسنجی احادیث کمک شایانی کردند. آثار بزرگ حدیثی نتیجه تلاش محدثان است.

ابن مَعَصب. از محدثان بوده است. (از منتهی الارب). در تاریخ اسلام، عنوان محدث جایگاهی رفیع دارد. محدثان کسانی بودند که با تکیه بر حافظه قوی، دقت علمی و تقوای فردی، روایات پیامبر اسلام را از طریق زنجیره ای از راویان نقل می کردند. آنان نه تنها روایت گر، بلکه نقاد حدیث نیز بودند و با طبقه بندی راویان، به اعتبارسنجی احادیث کمک شایانی کردند. آثار بزرگ حدیثی نتیجه تلاش محدثان است.

لغت نامه دهخدا

خزز

(خُ زَ)

اسبی است مر بنی یربوع را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خزز

(خُ زَ)

خرگوش نر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس). ج، خزّان، اخزّه

لغت نامه دهخدا

حزز

(حَ زَ)

سختی. (منتهی الارب). حزازه