معنی ضرر در فرهنگ فارسی عمید

مقابلِ نفع، گزند، نقصان، زیان، تنگی و بدحالی، ضرر زدن: زیان رساندن، ضرر کردن (کشیدن): زیان دیدن، زیان بردن

معنی ضرر در لغت نامه دهخدا

گزاییدن، صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: ضرر، در اصطلاح پزشکان عبارتست از جریان خون از جراحت. کذا فی حدودالامراض.، - ضرر زدن، زیان دادن.، - ضرر کشیدن، زیان بردن

معنی ضرر در لغت نامه دهخدا

زیان. (مجمل اللغه). آزرم. مقابل نفع و سود. خلاف نفع. (محمود بن عمر) : حصیری را مالشی فرماید چنانکه ضرر آن به سوزیان و به تن وی رسد. (تاریخ بیهقی). بحقیقت بدانید که این رمه را شبانی آمد که ضرر گرگان و ددگان بسته شد. (تاریخ بیهقی ص 385).، گویند که از فتح ضرر باشد باشد، بر دشمن دین دایم بیشک ضرر فتح.، مسعودسعد.، ... و رفتن بر اثر هوا که عاقل را هیچ ضرر و سهو چون تبع هوا نیست. (کلیله و دمنه).، چشم تو ترکانه درآمد بصید، دل نه که جان را ضرری اوفتاد.، میر حسن دهلوی.، نه زمی خوردن ما شور و شری برخیزد، نه ز همصحبتی ما ضرری برخیزد.، صائب.، - امثال:، ضرر تلخ است.، هرچه از ضرر برگردد نفع است.، هر ضرری خالی از نفعی نیست.،، گزند. (منتهی الارب) (منتخب اللغات) (مجمل اللغه)، بدحالی. (منتهی الارب). ناسازگاری. ناسازواری، تنگ. (منتهی الارب) (منتخب اللغات). مکان ٌ ذوضرر، جائی تنگ. (منتهی الارب)، تنگی. (منتهی الارب) (منتخب اللغات). گویند: لا ضرر علیک، یعنی تنگی نیست بر تو، کرانۀغار. (منتخب اللغات). لب غار، کمی و نقصان در چیزی. (منتهی الارب)