معنی صیاحه - جستجوی لغت در جدول جو

صیاحه

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از صیحه — تصویر صیحه

بانگ کردن، فریاد کردن، آواز بلند، بانگ، نعره، فریاد، عذاب
صیحه زدن (کشیدن): بانگ کردن، بانگ زدن، فریاد کشیدن

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از صیاح — تصویر صیاح

گاوچران، از صورت های فلکی نیمکرۀ شمالی شامل ۲۲ ستاره به صورت مردی ایستاده که عصایی در دست دارد، گاوران، عوّاء، عوا، بقّار، حارس الشّمال، حارس السّماء، طارد الدبّ

فرهنگ فارسی عمید

(صُوْ وا حَ)

موی کفیده و پریشان. (منتهی الارب). ما تشقق من الشعر و تناثر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(عُ)

میح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به میح شود

لغت نامه دهخدا

(مَیْ یا حَ)

مؤنث میاح. رجوع به میاح شود

لغت نامه دهخدا

(ثَ)

صیاغت. زرگری. زرگری کردن. زیور و آلات زر ساختن. تسبیک، آفریدن، آراستن، ساختن چیزی بر هیأتی مخصوص. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(ثَ)

به یکدیگر حمله آوردن، برجستن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(ثَ مَ لَ)

نگه داشتن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی). نگاه داشتن چیزی را. (منتهی الارب). صیانت: ادام اﷲ تأییدهم و صیانه الجمیع. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 212). رجوع به صیانت شود، برطرف سم ایستادن اسب از سودگی پای یا بی نعلی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(ءَ)

آب و دیگر پلیدی که از سلا برآید بعد ولادت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به صاء شود

لغت نامه دهخدا

(صَ ءَ)

آب و دیگر پلیدی که از سلا برآید بعد ولادت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(صُ بَ)

خالص و بی آمیغ و برگزیده از هر چیزی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(صُیْ یا بَ)

برگزیدگان قوم و خلاصۀ ایشان، خالص و بی آمیغ و برگزیدۀ از هر چیزی، مهتر و رئیس قومی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(صَیْ یا جَ)

لیله صیاجه، شب روشن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(رَ)

حظیرۀ گوسفند و گاو. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(صُفْ فا حَ)

واحد صفاح است. (منتهی الارب). رجوع به صفاح شود

لغت نامه دهخدا

(تَ لَمْ می)

ریاحه. بالا برآمدن و شادمان گردیدن. (منتهی الارب). مصدر به معنی رواح. (از ناظم الاطباء). رجوع به رواح شود

لغت نامه دهخدا

(تَ نَقْ قُ)

سیاحت. رجوع به سیاحت شود

لغت نامه دهخدا

(فَیْ یا حَ)

ناقه فیاحه، ماده شتر بزرگ پستان بسیارشیر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، مؤنث فیّاح. (اقرب الموارد). رجوع به فیّاح شود

لغت نامه دهخدا

(یِ حَ)

رجوع به صائحه... شود

لغت نامه دهخدا

(بَیْ یا حَ)

دام ماهی گیران. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(تَ)

ریاحه. مصدر به معنی رواح. (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به رواح شود

لغت نامه دهخدا

تصویری از صاحه — تصویر صاحه

شوره زار

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صیاح — تصویر صیاح

فریاد کردن آنکه بانگ کند و صیحه بزند

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صیحه — تصویر صیحه

آواز بلند حسب طاقت، فریاد

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صراحه — تصویر صراحه

خلوص و بی آمیختگی چیزی، آشکاری

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صباحه — تصویر صباحه

خوبرو شدن، خوبرویی زیبایی، سپید رخساری سپیدی رنگ

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صیاله — تصویر صیاله

بر هم تازی، بر جستن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صایحه — تصویر صایحه

مونث صایح، گریه و ماتم

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صیانه — تصویر صیانه

نگهداشتن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صیاره — تصویر صیاره

آغل

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از نیاحه — تصویر نیاحه

از ریشه پارسی نیوه گری انوییدن موییدن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سیاحه — تصویر سیاحه

فرا راهی جهانگردی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صیحه — تصویر صیحه

((صَ حَ))

بانگ، فریاد

فرهنگ فارسی معین

تصویری از صیاح — تصویر صیاح

((ص))

بانگ کردن، آواز دادن

فرهنگ فارسی معین