معنی صیاجه - جستجوی لغت در جدول جو

صیاجه

لغت نامه دهخدا

(صَنْ نا جَ)

تأنیث صناج. رجوع به صناج شود، بسیار چنگ نواز و در این حال تا، مبالغت را بود. رجوع به صنج شود، شب روشن. (منتهی الارب) ، جانوری است مهیب که در تبت بود. (اقرب الموارد). قزوینی گفته: حیوانی بزرگتر از آن بر روی زمین نیست و برای خود خانه می سازد بقدر یک فرسخ و هر حیوانی را که نظر بر آن افتد، درساعت می میرد و استخوان آن مدت طولانی می ماند. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

صیاره

(رَ)

حظیرۀ گوسفند و گاو. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صیاحه

(صَیْ یا حَ)

خرماستانی است به یمامه. (منتهی الارب) (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

صیابه

(صُیْ یا بَ)

برگزیدگان قوم و خلاصۀ ایشان، خالص و بی آمیغ و برگزیدۀ از هر چیزی، مهتر و رئیس قومی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صیابه

(صُ بَ)

خالص و بی آمیغ و برگزیده از هر چیزی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صیاءه

(صَ ءَ)

آب و دیگر پلیدی که از سلا برآید بعد ولادت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صیاءه

(ءَ)

آب و دیگر پلیدی که از سلا برآید بعد ولادت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به صاء شود

لغت نامه دهخدا

صیانه

(ثَ مَ لَ)

نگه داشتن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی). نگاه داشتن چیزی را. (منتهی الارب). صیانت: ادام اﷲ تأییدهم و صیانه الجمیع. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 212). رجوع به صیانت شود، برطرف سم ایستادن اسب از سودگی پای یا بی نعلی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صیاله

(ثَ)

به یکدیگر حمله آوردن، برجستن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صیاغه

(ثَ)

صیاغت. زرگری. زرگری کردن. زیور و آلات زر ساختن. تسبیک، آفریدن، آراستن، ساختن چیزی بر هیأتی مخصوص. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صناجه

از ریشه پارسی سنج از ابزار های خنیا بنگرید به صنج از ریشه پارسی سنج از ابزار های خنیا بنگرید به صنج مونث صناج، بسیار صنج زن بسیار چنگ نواز

فرهنگ لغت هوشیار