معنی صویره - جستجوی لغت در جدول جو

صویره

لغت نامه دهخدا

ویره

گیاهی که ساقۀ آن راست بالا نمی رود و روی زمین می خوابد مانند بتۀ خربزه

فرهنگ فارسی عمید

صغیره

مقابل کبیره، گناه کوچک، صغیر

فرهنگ فارسی عمید

دویره

خانقاه، بنایی برای عبادت، ریاضت، اجتماع، سماع و زندگی درویشان و صوفیان

فرهنگ فارسی عمید

سویره

(سِ وِ رِ)

نام یکی از دهستانهای بخش هندیجان شهرستان خرمشهر است. این دهستان در شمال و باختر بخش بندر معشور واقع شده است. محصول عمده آن غلات و لبنیات است. این دهستان از 12 قریۀ بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 1700 تن است. مرکز دهستان سویره است. قرای مهم این دهستان: قریۀ خزینه میباشد که در حدود 400 تن جمعیت دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

صوره

(نَ گِ رِ تَ)

از جهت صورت. از لحاظ صورت. مقابل معنی. رجوع به صورتاً و صورت شود

لغت نامه دهخدا

وصیره

(وَ رَ)

وصر. وصرّه. دستاویز با مهر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، حواله. چک. (مهذب الاسماء) (آنندراج) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، پیمان، عهدنامه. (آنندراج). رجوع به وصر شود

لغت نامه دهخدا

نویره

(نُ وَ رَ)

تصغیر نار است. (از منتهی الارب). رجوع به نار شود

لغت نامه دهخدا

صیوره

(صَیْ یو رَ)

پایان کار. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صوقره

(ثَ)

حکایت کردن آواز مرغ را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صفیره

(صَ رِ)

ده کوچکی از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز. 18هزارگزی خاوری اهواز، 5هزارگزی شمال راه فرعی اهواز به رامهرمز. دارای 20 تن سکنه. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

صقیره

(صُ قَ رَ)

نوعی خرد از جوارح طیور

لغت نامه دهخدا

صغیره

(صَ رَ)

تأنیث صغیر. رجوع به صغیر شود، گناه خرد. (مهذب الاسماء). مقابل کبیره:
اقرار کرده بر گنه خود به سرّ و جهر
نی شرم از صغیره و نه از کبیره ننگ.
سوزنی.
به یک صغیره مرا رهنمای شیطان بود
به صد کبیره کنون رهنمای شیطانم.
سوزنی.
رجوع به کبیره شود

لغت نامه دهخدا

صریره

(صَ رَ)

درهم نقد کرده شده، آنکه در صره بسته باشد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صریره

(صُ رَ رَ)

تنگ خوی. کوتاه عقل. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صدیره

(صَ رِ)

دهی از دهستان جراحی بخش شادگان شهرستان خرمشهر 38هزارگزی شمال خاوری شادگان کنار رود خانه جراحی و راه خلف آباد به شادگان، دشت گرمسیرمالاریایی. سکنه 200 تن. آب آن از رود خانه جراحی. محصول آن غلات. شغل اهالی زراعت و حشم داری. صنایع دستی عبابافی. راه در تابستان اتومبیل رو. ساکنین از طایفۀ عساکره هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

زویره

(زَ رَ / رِ)

گردباد و طوفان و باد سخت. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس) (از لسان العجم شعوری ج 2 ص 41)

لغت نامه دهخدا

صوره

(صَ رَ)

خارش سر. (مهذب الاسماء). خارش سر، چنانکه صاحب او خواهد که کسی شپش سر او را جوید. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صخیره

(صُ خَ رَ)

دهی است بحجاز. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دویره

(دَ رَ)

دهی است به نیشابور، از آن ده است محمد بن عبدالله بن یوسف بن خورشید. (منتهی الارب). دهی است در دو فرسخی نیشابور. (از لباب الانساب)

لغت نامه دهخدا

صبیره

(صُ بَ رَ)

ابوصبیره، مرغی است سرخ شکم و سیاه پشت و سر و دم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صبیره

(صَ رَ)

نان تنک و جز آن که بر آن طعام برآرند، خوان

لغت نامه دهخدا

حویره

(حَ رَ)

جواب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). پاسخ. حویر. رجوع به حویر شود

لغت نامه دهخدا

صحیره

(صَ رَ)

شیری که آن را جوشانیده روغن بر آن ریخته باشند. (منتهی الارب). شیر به آتش گرم شده و سوخته. (مهذب الاسماء) ، طعامی که از شیر و آرد سازند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دویره

(دُ وَ رَ)

مصغر داره، یعنی خانه کوچک. (ناظم الاطباء). مصغر دار، سراچه، هالۀ کوچک گرد ماه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دویره

(دُ وَ رَ)

نهری است که از پرتقال گذرد

لغت نامه دهخدا

دویره

(دَ رَ / رِ)

دوال و تسمه ای که بدان قمار بازند. (ناظم الاطباء) (ازآنندراج) (از فرهنگ اوبهی) (از برهان) :
شاه غزنین چو نزد او بگذشت
چون دویره به گردش اندر گشت.
عنصری (از اسدی)

لغت نامه دهخدا