- صواغ
صیّاغ، ریخته گر، سخن پرداز
معنی صواغ - جستجوی لغت در جدول جو
- صواغ (صُوْ وا)
جمع واژۀ صائغ. رجوع به صائغ شود
- صواغ (صَوْ وا)
زرگر. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) ، ریخته گر. رجوع به صائغ شود، دروغگو. (منتهی الارب). الکذاب و المزور الکلام. (اقرب الموارد)
- صواغ
دروغ پرداز
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَوْ وا)
لغت نامه دهخدا
نام پدر احمد ایدعانی مصری محدث است. (از تاج العروس) (منتهی الارب). محدثان در تاریخ اسلام به عنوان پیشگامان علم حدیث شناخته می شوند که در زمینه تشخیص احادیث صحیح از غیرصحیح، به تبحر رسیدند. این افراد با دقت فراوان در مورد اسناد روایات، ویژگی های راویان و شرایط نقل حدیث تحقیق می کردند تا از تحریف و اشتباهات جلوگیری کنند. مهم ترین ویژگی یک محدث این است که توانایی تحلیل دقیق احادیث را داشته باشد و با رعایت معیارهای علمی، روایت های صحیح را از ضعیف تمییز دهد.
نام پدر سلیمان خشنی محدث است. (از تاج العروس) (منتهی الارب). محدث در نظر مسلمانان به عنوان یک فرد متخصص در علم حدیث شناخته می شود که تلاش دارد تا روایات پیامبر اسلام را بدون کم و کاست به نسل های بعدی منتقل کند. این افراد با بهره گیری از دانش رجال و درایه حدیث، توانایی تشخیص صحت احادیث را دارند و در صورت صحت، این احادیث را ثبت و نقل می کنند تا از تحریف یا تغییر در سنت نبوی جلوگیری شود.
ابن عبدالملک بن قیس. از قبیلۀ تجیب است. (از تاج العروس) (منتهی الارب)
نام پدر سلیمان خشنی محدث است. (از تاج العروس) (منتهی الارب). محدث در نظر مسلمانان به عنوان یک فرد متخصص در علم حدیث شناخته می شود که تلاش دارد تا روایات پیامبر اسلام را بدون کم و کاست به نسل های بعدی منتقل کند. این افراد با بهره گیری از دانش رجال و درایه حدیث، توانایی تشخیص صحت احادیث را دارند و در صورت صحت، این احادیث را ثبت و نقل می کنند تا از تحریف یا تغییر در سنت نبوی جلوگیری شود.
ابن عبدالملک بن قیس. از قبیلۀ تجیب است. (از تاج العروس) (منتهی الارب)
(تَ نَفْ فُ)
لغت نامه دهخدا
آسان به گلو فروشدن شراب. (ناظم الاطباء) : سغت الشراب، آسان به گلو فروبردم شراب را. (منتهی الارب)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
پویه. (منتهی الارب) (آنندراج). اسم است از مصدرروغ و روغان. (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه). رجوع به روغ و روغان شود، فراوانی. خصب. (از معجم متن اللغه). ریاغ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه). رجوع به ریاغ شود
(صِ / صُ)
لغت نامه دهخدا
داغی است که بر صدغ شتر کنند. (منتهی الارب). داغ که بر روی اشتر نهند. (مهذب الاسماء). داغی که میان دنبال چشم و گوش نهند بر درازا. (بحر الجواهر)
(صَبْ با)
لغت نامه دهخدا
صیغۀمبالغت از صبغ. رنگرز. رنگ ساز، دروغ گوی که سخن را رنگ میدهد و دگرگون می سازد و فی الحدیث:اکذب الناس الصباغون قیل یحتملهما. (منتهی الارب)
پارسی تازی گشته سباغ نانخورش، سرخین، رنگ رنگریز رنگرز رنگساز، دروغگوی که سخن را رنگ می دهد و دگرگون می سازد رنگرز رنگ ساز، جمع صباغین. یا صباغ اثمار. ماه قمر. یا صباغ ارض. آفتاب شمس. یا صباغ تنگار. ماه قمر. یا صباغ جواهر. آفتاب شمس. یا صباغ فلک. ماه قمر
