- صوارف(صَ رِ)
جمع واژۀ صارفه. رجوع بدان کلمه شود
معنی صوارف - جستجوی لغت در جدول جو
- صوارف
گردش های زمانه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
صارم ها، شیرهای درنده، برنده ها، دلاورها، شجاع ها، شمشیرهای تیز ها و برّان، صمصام ها، حسام ها، جرازها، شمشیر آبدارها، غفج ها، قاضب ها، شربت الماس ها، جوهردارها، جمع واژۀ صارم
(رُ)
لغت نامه دهخدا
بادزن. مروحه. (ناظم الاطباء). بادبزن، هر چیز انباشته از کاه. (ناظم الاطباء) ، هر چیز برآمده. (از ناظم الاطباء)
(رِ)
لغت نامه دهخدا
باطراوت. تازه. نبات وارف، ای ناضر. (اقرب الموارد) ، بسیارسبز، نیک سبز و گوالنده. (آنندراج) (از منتهی الارب). نبات وارف، گیاه گوالیدۀ نیک سبز شده. (ناظم الاطباء) ، فراخ. (از مهذب الاسماء). وسیع. متسع. ظل وارف، یعنی ممتد. (از اقرب الموارد)
(رِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از صرف، سگ مادۀ آزمند نر. (منتهی الارب). سگی کرآواز. (مهذب الاسماء، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف). سگی کروار. (مهذب الاسماء، نسخۀ خطی دیگر از کتاب خانه مؤلف)
(صَوْ وا)
لغت نامه دهخدا
عصفور صوار، گنجشک گویا و جواب ده، یعنی هرگاه بخوانی او را جواب دهد. (منتهی الارب). گنجشک که چون بخوانند او را پاسخ دهد. (اقرب الموارد)
(صِ)
لغت نامه دهخدا
گلۀ ماده گاوان. صیران. (منتهی الارب). القطیع من البقر. (اقرب الموارد). رجوع به صوار شود، بوی خوش. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، اندک از مشک یا نافۀ آن. ج، اصوره. (منتهی الارب). القلیل من المسک. (اقرب الموارد)
(صَ واف ف / صَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ صافّه. (منتهی الارب). گاوان و اسبان و شتران تیزرو که بر سه پا استند. (غیاث اللغات). رجوع به صافّه شود، گفته اند شترانی که برای قربانی استاده باشند. (غیاث اللغات) ، جمع واژۀ صاف، صف کشنده:
پای ظاهر در صف مسجد صواف
پای معنی فوق گردون در طواف.
مولوی
پای ظاهر در صف مسجد صواف
پای معنی فوق گردون در طواف.
مولوی
(عَ رِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ عارفه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عارفه شود، شناسندگان، صابران، احسان و نیکویی کنندگان، خوشبوها، مجازاً بمعنی بخششها. (آنندراج) (غیاث اللغات) (از ناظم الاطباء) : آثار و ایادی و عوارف و مکارم آل سامان بر هیچکس از صنایع و بندگان ظاهر تو نیست که بر پسر سیمجور. (ترجمه تاریخ یمینی ص 38). دل خویشان را به انواع اصطناع و عوارف و ارسال هدایا و تحف صید کرد. (جهانگشای جوینی). ایادی و عوارف او در دستها و سواعد هر یک چون سوار گشت. (جهانگشای جوینی)
(طَ رِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ طارف، چشمها، گویند: لاتراه الطوارف. (منتهی الارب). چشمان. (منتخب اللغات) ، دد که برباید شکار را، خیمه و خرگاه دامنها درواکرده جهت نگریستن ماوراء آن. (منتهی الارب). خیمه که دامن او برداشته شود تا بیرون نظر کرده شود. (منتخب اللغات)
جمع عارفه، شناسندگان، صابران، احسان و نیکویی کنندگان، خوشبوها، بخششها
جمع طارف، نو یافته ها به گونه رمن چشم ها نوآوری ها هوشساخته ها جمع طارف، چشمها، ددان که شکار را بربایند، خیمه ها و خرگاههای دامن وا کرده جهت نگریستن ماورا آن
((طَ رِ))
فرهنگ فارسی معین
جمع طارف، چشم ها، خیمه ها و خرگاه های دامن واکرده جهت نگریستن ماوراء آن، ددان که شکار را بربایند