معنی صناخر - جستجوی لغت در جدول جو

صناخر

لغت نامه دهخدا

مناخر

منخرها، بینی ها، سوراخهای بینی، جمع واژۀ منخر

فرهنگ فارسی عمید

صنار

ناحیتی است درازای او بیست فرسنگ است میان شکی و تفلیس و همه کافرانند. (حدود العالم)

لغت نامه دهخدا

ناخر

(خِ)

کهنۀ پوسیدۀ ریزریز. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، استخوان کاواک که به وزیدن باد آواز آید از وی. (منتهی الارب) (آنندراج). استخوان پوسیده. (مهذب الاسماء). قیل الذی تدخل فیه الریح ثم تخرج منه و لها نخیر. (اقرب الموارد) ، خوک حمله کننده. (ناظم الاطباء) (آنندراج). الخنزیر الضاری. (اقرب الموارد). ج، نخران، ما بالدار ناخر، احد. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)

کهنۀ پوسیدۀ ریزریز. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، استخوان کاواک که به وزیدن باد آواز آید از وی. (منتهی الارب) (آنندراج). استخوان پوسیده. (مهذب الاسماء). قیل الذی تدخل فیه الریح ثم تخرج منه و لها نخیر. (اقرب الموارد) ، خوک حمله کننده. (ناظم الاطباء) (آنندراج). الخنزیر الضاری. (اقرب الموارد). ج، نُخُران، ما بالدار ناخر، احد. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صاخر

(خِ)

آواز (خوردن ) آهن بر آهن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صنار

(صَنْ نا)

در تداول عامه، مخفف صد دینار است و آن سکه ای بود از مس معادل دو شاهی و ده عدد آن یک قران (یک ریال) و سالها رائج بود. تاریخ انتشار آن بطور دقیق معلوم نیست، ولی آنچه مسلم است اینکه در سال 1319 هجری قمری جریان داشته، سپس طبق پیشنهاد شماره 2277 وزارت دارائی و تصویبنامۀ هیئت وزیران 16/1/31 از اول تیر ماه 1316 هجری شمسی از جریان خارج شده است، ولی ادامۀ جریانش تا سنوات 1324 و 1325 هجری قمری باقی بوده است

لغت نامه دهخدا

قناخر

(قُ خِ)

قنّخر. بزرگ و کلان جثه. (اقرب الموارد) (آنندراج) (منتهی الارب). رجوع به قنّخر شود

لغت نامه دهخدا

فناخر

(فُ خِ)

بزرگ جثه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، آنکه از باد پر گرداند سوراخ بینی را. (منتهی الارب). بزرگ بینی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فناخر

(فَ)

نام کوره ای است به فارس داخل اردشیرخره. (آنندراج) (از معجم البلدان). اکنون جایی بدین نام نیست

لغت نامه دهخدا

صنابر

(صَ بِ)

صنابرالشتاء، سختی سرما. (منتهی الارب). سختی سرمای زمستان. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

مناخر

(مَخِ)

جمع واژۀ منخر، به معنی سوراخ بینی. (غیاث) (آنندراج). جمع واژۀ منخر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). منخرین. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
پس آنگه دهن شوی و بینی سه بار
مناخر به انگشت کوچک بخار.
(بوستان).
رجوع به منخر شود

لغت نامه دهخدا

صنار

(صِ)

معرب چنار است و آن درختی باشد معروف. (برهان). چنار. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). دلب. در اقرب الموارد این لغت را به تشدید نون ضبط کرده است. رجوع به چنار شود، سر دوک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صنخر

(صِنْ نَ)

شتر فربه، مرد بزرگ تن درازبالا. رجوع به دو مادۀ قبل شود، مرد گول. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صنخر

(صِ خِ)

شتر فربه، مرد بزرگ جثۀ درازبالا. رجوع به دو مادۀ ذیل شود، غورۀ خرمای خشک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صنخر

(صُ نَ خِ)

شتر فربه، مرد بزرگ جثۀ درازبالا. (منتهی الارب). رجوع به مادۀ فوق و مادۀ ذیل شود