- صمعل (صُ عُ)
کوهی است. (معجم البلدان)
معنی صمعل - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(صَ / صَ عِ)
لغت نامه دهخدا
خرد و باریک سر و گردن از مردم و خرمابن و شترمرغ، خر پشم ریخته، دراز از هر چیزی. (منتهی الارب)
(مَ عِ)
لغت نامه دهخدا
نامی است که در کتول به کرم البری دهند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 244 شود
(مَ عِ)
لغت نامه دهخدا
شتاب در کار. (منتهی الارب) (آنندراج). شتاب کار. مستعجل. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کسی که فقط یک خایه داشته باشد. (از دزی ج 2 ص 602)
(ثُ)
لغت نامه دهخدا
زدن کسی را به چوب دستی، سخت شدن و درشت گردیدن چیزی، خشک و خشن گردیدن درخت بدان جهت که آب نیابد، بازایستادن از طعام. (منتهی الارب)
(ثَ)
لغت نامه دهخدا
زدن کسی را به چوب دستی، گذار کردن بر قوم و بازداشتن ایشان را بسخن، بی باکانه بر سر خود رفتن، خطا کردن در سخن، خردگوش شدن. (منتهی الارب)
(طَ)
لغت نامه دهخدا
شتابانیدن کسی را از حاجت او و برکندن از آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، معله عن حاجته معلا، شتابانید او را از حاجت وی و گفت تا بشتابد در آن حاجت. (ناظم الاطباء) ، در پوستین کسی افتادن. (از منتهی الارب) (آنندراج). معل بعرض فلان، افتاد در عرض فلان. (ناظم الاطباء). معل بفلان، در پوستین فلان افتاد و در عرض وی طعن کرد. (از اقرب الموارد) ، خصی کردن خر را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). کشیدن خایه خر را و اخته کردن او. (از ناظم الاطباء) ، ربودن. (تاج المصادر بیهقی). ربودن چیزی را. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شتاب کردن در کار. (منتهی الارب) (از آنندراج). عجله کردن در کار و قطع کردن آن را. (از اقرب الموارد) ، بریدن و گویند لاتمعلوا رکابکم، یعنی مبرید بعض آن را به بعض. (منتهی الارب). بریدن. (آنندراج) ، معل رکابه، برید بعض آن رکاب را از بعضی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، تباه کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). تباه کردن کار را با شتاب کردن در آن. (از اقرب الموارد) ، زود رفتن. (تاج المصادر بیهقی). بشتاب رفتن. (منتهی الارب) (المصادر زوزنی) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شکافتن چوب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شتاب برکشیدن و برآوردن بچه از کس ناقه. (منتهی الارب) (از آنندراج). بشتاب برآوردن بچۀ ماده شتر را از کس او و کشیدن آن را. (از ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد)
(صَ)
لغت نامه دهخدا
ابن حاتم بن شمر بن ذی الجوشن. وی شیخ مصریان بود به اندلس و امیری زیرک و دلیر و بخشنده. به روزگار بنی امیه به اندلس شد و امیر آنجا ابوالخطار درباره وی بدرفتاری کرد. اصحاب صمیل برآشفتند و ابوالخطار را بگرفتند و ثوابه بن سلامه را ولایت دادند و سلطه و نفوذ از آن صمیل شدو همچنان ببود تا عبدالرحمان اموی به اندلس شد و صمیل را بزندان افکند و او در زندان عبدالرحمان بسال 142 هجری قمری درگذشت. او را شعری است. (الاعلام ص 436)
(صِ عَ)
لغت نامه دهخدا
خرمای خشک یا خرمای خشک که در شیر تازۀ تر نهند. (منتهی الارب). خرمای خشک. (مهذب الاسماء). خرمای خشک که اندر شیر تازه نهند و بعضی گویند صقعل خرما و مسکه است که با هم خورند. (از بحر الجواهر)
(شَ عَ)
لغت نامه دهخدا
شمعله. ماده شتر بانشاط و شادمان. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). شتر مادۀ بانشاط. (منتهی الارب) (آنندراج) ، شتر زودرو. ج، شماعل. (مهذب الاسماء)
(قُ عُ)
لغت نامه دهخدا
کاسۀ بزرگ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، و گویند کاسۀ کوچک. (اقرب الموارد) ، نوعی از رکابی و دیگ تنگ گردن. (منتهی الارب). المرجل الضیق العنق. (اقرب الموارد) ، مرغکی کوتاه گردن و کوتاه نوک. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
