معنی صمصامی - جستجوی لغت در جدول جو

صمصامی

لغت نامه دهخدا

صمصام

(پسرانه)

شمشیری که خم نگردد، شمشیر برّان

فرهنگ نامهای ایرانی

صمصام

شمشیری که خم نشود، شمشیر تیز و برّان، جوهردار، جراز، قاضب، حسام، شربت الماس، صارم، غفج، شمشیر آبدار

فرهنگ فارسی عمید

گمنامی

بی نام ونشان بودن

فرهنگ فارسی عمید

صمدانی

ابدی، سرمدی، ربانی

فرهنگ فارسی عمید

صمصامه

(صَ مَ)

نام شمشیر عمرو بن معدیکرب است: بعث عمر بن الخطاب الی عمرو بن معدیکرب ان یبعث الیه بسیفه المعروف بالصمصامه... (العقد الفرید چ محمدسعید عریان ج 1 ص 134). وصف سیف عمرو بن معدیکرب الذی یقال له الصمصامه لموسی الهادی... (همان کتاب ج 1 ص 135). در البیان و التبیین چ قاهره 1351 هجری قمری ج 3 حاشیۀ ص 17 نیز صمصامه آمده است. رجوع به صمصام شود

لغت نامه دهخدا

صمصام

(صَ)

نام شمشیر عمرو بن معدیکرب. (منتهی الارب). واثق بشمشیر عمرو بن معدیکرب که صمصام نام داشت زخمی بر احمد زد. (حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 268). در عقد الفرید و تعلیقات البیان و التبیین نام این شمشیر صمصامه ضبط شده است. رجوع به صمصامه شود

لغت نامه دهخدا

صمصام

(صَ)

ابن تاج الدوله جعفر بن ثقه الدوله یوسف بن عبدالله کلبی. وی آخرین امیر از امرای کلبی در جزیره صقلیه است. بسال 417 هجری قمریبه ولایت رسید. در امارت و انقلاب ها و فتنه ها برخاست و او برابر مشکلات مقاومت کرد، لیکن شورشیان بر وی دست یافتند و او را خلع کردند و یکی از سران خود را ولایت دادند و او صمصامه را به قتل رسانید و با کشته شدن او دولت کلبیان پایان یافت. (الاعلام زرکلی ص 435)

لغت نامه دهخدا