معنی صلوة - جستجوی لغت در جدول جو

آواز دادن چقماق و آتش ندادن. (منتهی الارب). کندشدن آتش زنه. (تاج المصادر بیهقی). بیرون نامدن آتش آتش زنه. (مصادر زوزنی) ، بخیل گردیدن. (منتهی الارب). ندادن چیزی سائل را. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صلود

(صَ)

اسب خوی ناکننده. (منتهی الارب). اسب بی خوی. اسب که خوی نیاورد. (مهذب الاسماء) ، دیگ دیربجوش آینده، ناقۀ کم شیر درشت پوست پستان، بر کوه برآینده از بیم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صلور

(صِلْ لَ)

مارماهی. (منتهی الارب). نوع من السمک کالحیه فارسیه مارماهی و فی حدیث غمار: لاتأکلوا الصلور و لا القلیس. (بحر الجواهر)

لغت نامه دهخدا

صلوک

(ثَءْبْ)

گنده و بدبوی شدن گوشت. (منتهی الارب). دم گرفتن گوشت پخته یا خام. (تاج المصادر بیهقی). دم گرفتن گوشت. (مصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

صلون

(صَ)

میوۀ کبر است که به فارسی کورز گویندو آن رستنی باشد شبیه به گردۀ گوسفند و خرنوب نبطی همان است و به عربی ینبوت خوانند در دوشاب پروردۀ آن ادرار آورد و در سرکه پرورده شکم ببندد. (برهان)

لغت نامه دهخدا

صلوه

(صَ لَ واتْ)

درود. رجوع به صلوات شود

لغت نامه دهخدا

صلوه

(صَ لاتْ)

رجوع به صلاه شود

لغت نامه دهخدا

صلوه

(صَ لاتْ)

کنیسۀ جهودان است و اصل آن در عبرانی صلوتااست. ج، صلوات. (منتهی الارب). رجوع به صلوات شود