- صبع (تَ هََ لْ لُ)
اشاره کردن بسوی کسی بانگشت باهانت یا عام است. دلالت کردن کسی را بکسی یا به چیزی بانگشت. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). اشارت کردن بسوی چیزی. (منتهی الارب). اشارت کردن بسوی کسی در حال غیبت. (تاج المصادربیهقی) ، نایژه ساختن انگشت را بر خنور بوقت ریختن آنچه در وی باشد بخنور دیگر. (منتهی الارب) ، درآوردن انگشت را در ماکیان تا دانسته شود که بیضه میدهد یا نه. (منتهی الارب) ، به تکبر واداشتن کسی را. (اقرب الموارد). تکبر. (منتهی الارب)
