- صباوت
کودکی، بچگی
معنی صباوت - جستجوی لغت در جدول جو
- صباوت (صِ وَ)
طفولیت. بچگی. کودکی
- صباوت
طفولیت، بچگی، کودکی
- صباوت ((صَ وَ))
کودکی
- صباوت
طفولیت، کودکی، نوباوگی، نوجوانی
متضاد: کهولت
متضاد: کهولت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(لِ بَ)
لغت نامه دهخدا
شهری است در یهودا (یوشع 15:32) که احتمال کلی میرود همان بیت لباوت باشد یا بیت برئی که همان البیره جدید است. (قاموس کتاب مقدس)
(صُ وَ)
لغت نامه دهخدا
فعاله است از صفو. ضد کدر. (معجم البلدان) :
دل تو با صفاوت عقل است
تن تو در لطافت جانست.
مسعودسعد.
مستمعی گفت هان صفاوت بغداد
چند صفت پرسی از صفای صفاهان.
خاقانی
دل تو با صفاوت عقل است
تن تو در لطافت جانست.
مسعودسعد.
مستمعی گفت هان صفاوت بغداد
چند صفت پرسی از صفای صفاهان.
خاقانی
(کُ)
لغت نامه دهخدا
کندذهنی. (غیاث) (آنندراج). درنایافتن و ابله شدن. (تاج المصادر زوزنی). گول گردیدن. نه دریافتن از چیزی. گولی. (منتهی الارب). احمقی. سفه. غافلی. عدم فطانت. کندفهمی. نادانی. بلاهت. بلادت: وزیر چون پادشاه را تحریص نماید در کاری که به رفق... تدارک پذیرد برهان حمق و غباوت خویش نموده باشد. (کلیله و دمنه). امیر سیف الدوله دانست که حرکت آن حضرت سبب جهل و غباوت اهل تدبیر و نقصان رشد ناصح و مشیر است. (ترجمه تاریخ یمینی ص 203)
رنگرزی، رنگ سازی، صباغی
جمال، خوبرویی، خوشگلی، زیبایی، وجاهت، حوری، سپیدرویی
متضاد: زشتی، ملاحت
متضاد: زشتی، ملاحت