- صایبه
مونث صایب
معنی صایبه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(یِ)
لغت نامه دهخدا
راست. درست:
یکی چشم است کو بیند عجایب
شود ز آن دیدنی رأی تو صایب.
ناصرخسرو (روشنائی نامه).
و در معرفت کارها و شناخت مناظم آن رأی ثاقب و فکرت صایب روزی کرد... (کلیله و دمنه).
- صایب رای، که اندیشۀدرست دارد. که همه افکار او به حقیقت بپیوندد: دستور عدل فرمای صایب رأی را گفت... (سندبادنامه ص 154). وزیر صاحب تدبیر شاه نشان که صایب رأی و مصلحت دان بود پیش پادشاه رفت... (سندبادنامه ص 226). ورجوع به صائب... شود
یکی چشم است کو بیند عجایب
شود ز آن دیدنی رأی تو صایب.
ناصرخسرو (روشنائی نامه).
و در معرفت کارها و شناخت مناظم آن رأی ثاقب و فکرت صایب روزی کرد... (کلیله و دمنه).
- صایب رای، که اندیشۀدرست دارد. که همه افکار او به حقیقت بپیوندد: دستور عدل فرمای صایب رأی را گفت... (سندبادنامه ص 154). وزیر صاحب تدبیر شاه نشان که صایب رأی و مصلحت دان بود پیش پادشاه رفت... (سندبادنامه ص 226). ورجوع به صائب... شود
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
بازگشتن. (تاج المصادر بیهقی). بازگشت. (آنندراج) (منتهی الارب). بازگشت و بازگشتن. (یادداشت بخط مؤلف). رجوع به اوب شود، طراوت گرفتن چوب. (منتهی الارب) (آنندراج) : ایتدم العود، طراوت گرفت چوب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(صُیْ یا بَ)
لغت نامه دهخدا
برگزیدگان قوم و خلاصۀ ایشان، خالص و بی آمیغ و برگزیدۀ از هر چیزی، مهتر و رئیس قومی. (منتهی الارب)
جمع صائب، تیر های بی لغز، رساها رسایان یک درخت سیماهنگ، بد بختی شور بختی، سست خردی
شک، گمان، آلایش، آلودگی، ریا، عیب، نقص، نقصان