معنی شیردل در فرهنگ فارسی عمید

شجاع، دلیر، دلاور، باجرات

معنی شیردل در لغت نامه دهخدا

شجاع و دلیر و باجرأت. (ناظم الاطباء). کنایه از شجاع و دلیر است. (انجمن آرا) (آنندراج) (از برهان). که دل شیر دارد. سخت شجاع. بس شجاع. سخت باجرأت. (یادداشت مؤلف) :، کدام است گفت از شما شیردل، که آید سوی نیزۀ جان گسل.، دقیقی.، بدانید کاین شیردل رستم است، بدین رزمگاه ازدرِ ماتم است.، فردوسی.، ز من پاسخ این بد به اسفندیار، که ای شیردل مهتر نامدار.، فردوسی.، گر آسوده گردد سرافشان کند، بسی شیردل را خروشان کند.، فردوسی.، برو تیز و آن شیردل را بگوی، که ایدر ترا آمدن نیست روی.، فردوسی.، یکی شیردل لشکر جنگجوی، همه سوی بیژن نهادند روی.، فردوسی

معنی شیردل در فرهنگ لغت هوشیار

با جرات، دلیر، شجاع

معنی شیردل در فرهنگ واژه مترادف متضاد

باجرات، بهادر، بی باک، جسور، دلاور، دلیر، شجاع، متضاد: ترسو، جبون

معنی شیردل - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی شیردل در فرهنگ لغت هوشیار

با جرات، دلیر، شجاع

Q: معنی شیردل در فرهنگ فارسی معین

شجاع، دلیر، دلاور

شیردل

فرهنگ فارسی عمید

شیردل

لغت نامه دهخدا

شیردل

فرهنگ لغت هوشیار

شیردل

فرهنگ فارسی معین

شیردل

فرهنگ واژه فارسی سره

شیردل

فرهنگ واژه مترادف متضاد

شیرگل

(دخترانه و پسرانه)

مرکب از شیر (شجاع) + گل

فرهنگ نامهای ایرانی

شیرده

شیر دهنده، زن یا حیوان ماده که شیر می دهد

فرهنگ فارسی عمید

شتردل

بددل و ترسو، کینه دل، کینه جو، برای مثال ز حاسدان شتردل مدار مردی چشم / که نیشکر بنروید ز بیخ اشترغاز (ظهیرالدین فاریابی - ۲۰۸)

فرهنگ فارسی عمید

پیردل

کارآزموده، دل آگاه، کنایه از عاقل، دانا، خردمند، صاحب خرد، لبیب، متفکّر، خردومند، فروهیده، اریب، بخرد، فرزان، حصیف، داناسر، خردپیشه، خردور، راد، فرزانه، متدبّر، نیکورای

فرهنگ فارسی عمید

شیرده

(اِ تِ رَ دَ/دِ)

انسان و یا حیوانی که شیر می دهد. (ناظم الاطباء). شیردهنده. (فرهنگ فارسی معین).
- پستان شیرده، پستانی که شیر داشته باشد. (ناظم الاطباء).
- گاو شیرده. رجوع به همین عنوان شود

لغت نامه دهخدا

شیرگل

(گُ)

دهی است از بخش کهنوج شهرستان جیرفت. سکنۀ آن 100 تن. آب آن از چشمه است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

شتردل

(شُ تُ دِ)

اشتردل. بددل. کینه ور. (برهان). کنایه از بددل است. (از انجمن آرا) (آنندراج). کین توز. کینه ورز. که کینه توزد. کینه کش. صاحب کینه. کینه ور همچون شتر:
گرفته ام که عدوی شتردلت افعی است
شودزمرد چشمش سپهر مینائی.
مجیر بیلقانی.
ز حاسدان شتردل مدار چشم امید
که نیشکر بنروید ز بیخ اشترغاز.
ظهیرفاریابی.
خصم شتردلت را قربان همی کند
زین روی سعد ذابح آهخته کارد است.
خلاق المعانی.
، نامرد. مقابل مردانه. (برهان) (ناظم الاطباء). و رجوع به اشتردل شود، شخص ترسو. (فرهنگ نظام). ترسو. جبان. بی دل. (ناظم الاطباء). ترسنده. (انجمن آرا). بی جگر و بی دل. همچنانکه شیردل بر دلیر و شجاع اطلاق گردد. (از برهان). ترسنده و بی جگر. (آنندراج). غردل. گاودل. بزدل. مرغ دل. کلنگ دل. اشتردل. آهودل. بددل:
طالب ثبات حملۀ موریم نیست حیف
شیر نرم ولیک شتردل فتاده ام.
طالب آملی

لغت نامه دهخدا

شمردل

(شَ مَ دَ)

ابن عبدالله بن رؤبه بن سلمۀ لیثی، از شاعران عرب در دورۀ اموی متوفای حدود سال 107 هجری قمری و معاصر جریر و فرزدق و ساکن خراسان بود و مرثیه نیکو می سرود. (فرهنگ فارسی معین)
ابن شریک بن عبدالملک، شاعر هجاء عرب متوفا در حدود سال 80 هجری قمری وی از بنی ثعلبه بن یربوع از تمیم بود و قصیده و رجز را نیکو می گفت. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

شمردل

(شَ مَ دَ)

جوان سبک و شتاب رو از شتر و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). چست. شتر نیکو و تیزرو. (دهار). چست. نیک رفتار. (مقدمۀ لغت میر سیدشریف جرجانی ص 3) ، نیکوخلقت. خوب سیرت. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، اشتری نیکوخلق و دراز. (مهذب الاسماء). شمردله، مرد جوان باقوت. (دهار). جوان قوی از هرچه باشد. (مقدمۀ لغت میرسیدشریف جرجانی ص 3) ، دراز. (از اقرب الموارد). شمردلی

لغت نامه دهخدا

پیردل

(دِ)

که دلی پیر دارد. چون پیر مجرب و بخرد:
باش با عشاق چون گل در جوانی پیردل
چند ازین زهاد همچون سرو در پیری جوان.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

ریچارد شیردل

اول، ملقب به شیردل، متولد 1157 م، پادشاه انگلستان (1189- 1199 میلادی)، پسر هنری دوم و آلینورداکیتن، وی در سومین جنگ صلیبی شرکتی مؤثر داشت، و به هنگام مراجعت، اسیر دوک دتریش لئوپولد گردید، و چون آزاد شد، با فیلیپ اگوست جنگید (1194 میلادی) ودر برابر کاخ شالوس کشته شد، (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا