جدول جو
جدول جو

معنی شیدالله - جستجوی لغت در جدول جو

شیدالله
(شَ / شِ یْ دُلْ لاه)
الواط در لفظ شی ٔاﷲ تصرفی کرده شیداﷲ میگویند یعنی دیوانۀ خدا. (آنندراج از بهار عجم)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از اسدالله
تصویر اسدالله
اسدالله
(پسرانه)
شیر خدا، از القاب علی (ع)
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از عبدالله
تصویر عبدالله
عبدالله
(پسرانه)
بنده پروردگار، نام پدر پیامبر (ص)
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از یدالله
تصویر یدالله
یدالله
(پسرانه)
دست خداوند، قدرت خداوند
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از خیرالله
تصویر خیرالله
خیرالله
(پسرانه)
نیکی خداوند، خیر الهی
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از حمیدالله
تصویر حمیدالله
حمیدالله
(پسرانه)
ستوده خداوند
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از حمدالله
تصویر حمدالله
حمدالله
(پسرانه)
آنکه شکر و سپاس خدا را می گوید، نام مورخ و جغرافیدان مشهور قرن هشتم
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از شکرالله
تصویر شکرالله
شکرالله
(پسرانه)
سپاس خد ارا
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از صمدالله
تصویر صمدالله
صمدالله
(پسرانه)
خداوند بی نیاز
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از عبیدالله
تصویر عبیدالله
عبیدالله
(پسرانه)
بنده کوچک خداوند، نام یکی از فرزندان امام جعفرصادق و مؤسس دولت علویان
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از عبدالله
تصویر عبدالله
عبدالله
بندۀ خدا، کنایه از احمق، کودن، خنگ
فرهنگ فارسی عمید
حمیدالله
(حَ دُلْ لاه)
اردبیلی. یکی از علماو ادبای فارس است که بعلوم ظاهری و باطنی آشنائی داشت. وی در اوایل قرن یازدهم هجری درگذشت. از اوست:
آنروز که روی دل بسویم کردی
دیدارحریص ووصل جویم کردی.
(قاموس الاعلام)
لغت نامه دهخدا
حمدالله
(حَ دُلْ لاه)
ابن مصطفی. از مردم اماسیه. یکی از مشاهیر خطاطان و بشیخ زاده معروف. وی در 920 هجری قمری درگذشت. (قاموس الاعلام)
لغت نامه دهخدا
خیرالله
(خَ رُلْ لاه)
خیرالهی. نیکویی خدا
لغت نامه دهخدا
شیع الله
(شَ عُلْ لاه)
اسم است مانند تیم اﷲ. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
زادالله
(دَلْ لاهْ)
درازباد. خدا افزون کناد. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
اسدالله
(اَ سَ دُلْ لاه)
شیر خدا.
لغت نامه دهخدا
عبدالله
(عَ دُلْ لاه)
ابن بری بن عبدالجبار المقدسی الاصل المصری، مکنی به ابومحمد و معروف به ابن بری. رجوع به ابن بری و ابومحمد عبدالله و رجوع به الاعلام زرکلی و روضات الجنات ص 452 شود
ابن منصور ملقب به المستنصر بالله بن الظاهربن الناصر، مکنی به ابو احمد و معروف به المستعصم بالله. رجوع به المستعصم بالله و ابواحمد و نیز الاعلام زرکلی شود
ابن عبدالرحمان ابی زید النفراوی القیروانی، مکنی به ابومحمد معروف به ابن ابی زید. رجوع به ابن ابی زید ابومحمد عبدالله و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن عبدالرحمان بن فضل بن بهرام التمیمی الدارمی السمرقندی، مکنی به ابومحمد. رجوع به ابومحمد بن عبدالله بن عبدالرحمان و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن حمدان بن حمدون التغلبی العدوی، مکنی به ابوالهیجاء. رجوع به ابوالهیجاء و عبدالله بن حمدان و نیز به الاعلام زرکلی و مجمل التواریخ ص 374 شود
ابن عبدالظاهر بن نشوان الجذامی ملقب به محی الدین و معروف به ابن عبدالظاهر. رجوع به عبدالظاهر محی الدین ابوالفضل و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن جعفر بن محمد بن درستویه. رجوع به ابن درستویه ابومحمد و نیز به الاعلام زرکلی و سیرۀ عمر بن عبدالعزیز ص 43 و روضات الجنات ص 448 شود
ابن یوسف بن عبدالله بن یوسف بن هشام ملقب به جمال الدین، مکنی به ابومحمد. رجوع به ابن هشام جمال الدین عبدالله و نیز الاعلام زرکلی شود
ابن اسعد التمیمی الیافعی المکی ملقب به عفیف الدین و مکنی به ابوالسعادات. رجوع به بابوالسعادات عبدالله بن اسعد و به روضات ص 457 شود
ابن حسین بن عبدالله العکبری البغدادی، مکنی به ابوالبقاء معروف به العکبری. رجوع به ابوالقباء محب الدین و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن سلیمان بن اشعث الازدی السجستانی معروف به ابن ابی داود. رجوع به ابن ابی داود ابوبکر بن سلیمان و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن عبدالحکم بن اعین بن لیث بن رافع معروف به ابن عبدالحکم. رجوع به ابن عبدالحکم ابومحمد عبدالله و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن عبدالرحمان بن عقیل القرشی الهاشمی العقیلی ملقب به بهاءالدین. رجوع به ابن ابومحمد بهاءالدین و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن عبدالعزیز بن محمد البکری الاندلسی، مکنی به ابوعبید بکری. رجوع به ابوعبید بکری عبدالله... و به الاعلام زرکلی شود
ابن وهب راسبی. از مردم ازد و از ائمۀ اباضیه است. رجوع به راسبی عبدالله بن وهب شود. و نیز رجوع به الاعلام زرکلی شود
ابن لهیعه بن فرعان الحضرمی المصری، مکنی به ابوعبدالرحمان. رجوع به ابن لهیعه ابوعبدالرحمان و نیز الاعلام زرکلی شود
ابن مسلم بن قتیبه الدینوری معروف به ابن قتبیه. رجوع به ابن قتیبه ابومحمد عبدالله و نیز الاعلام زرکلی شود
ابن عامر یحصبی الشامی، مکنی به ابوعمران. رجوع به ابن عامر، مکنی به ابوعمران و نیز به الاعلام زرکلی شود
ابن ابی زید عبدالرحمان قیروانی، مکنی به ابومحمد معروف به ابن ابی زید. رجوع به ابن ابی زید ابومحمد شود
لغت نامه دهخدا
عبیدالله
(عُ بَ دُلْ لاه)
ابن علی نصر معروف به ابن المارستانیه و مکنی به ابوبکر. رجوع به ابن مارستانیه و نیز الاعلام زرکلی شود
لغت نامه دهخدا
شکرالله
(شُ رُلْ لاه)
ابن احمد شهاب الدین احمد بن زین الدین امامی رومی حنفی. از دانشمندان قرن نهم هجری بود. او راست: 1- انیس العارفین. 2- منهاج الرشاد (به فارسی). 3- بهجهالتواریخ (به فارسی) که به سال 861 ق. تألیف کرده است. وی به سال 894 هجری قمری درگذشت. (از اسماءالمؤلفین ج 1 ص 419) (از یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا
شهد الله
(شَ هَِ دَلْ لاه)
خدا گواه است. گونه ای قسم است. گویا مخفف ’شهد اﷲ انه لا اله الا هو’ بود. بجای ماشأاﷲ امروزه برای دفع چشم زخم بر آتش می افکنده اند:
چون برای سپهر برخوانند
شهد اﷲ و دخنه برفکنند.
؟ (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی)
لغت نامه دهخدا
اسدالله
(اَ سَ دُلْ لاه)
ابن ابوالقاسم بن محمدباقر بن عبدالرضا بن شمس الدین محمد شوشتری دزفولی. نوادۀ عم شیخ مرتضی انصاری. ملقب به امین الواعظین. مولد بسال 1271 ه. ق. و وفات بسال 1352 ه. ق. در تهران. او راست: اصطلاحات العلوم، در اصطلاحات علوم قدیمه از قبیل ادبیات عرب و منطق و کلام و فلسفه و جز آن و تذکره العروض. رجوع به الذریعه ج 2 ص 123 و ج 4 ص 40 شود، جمع واژۀ سدیل. پرده ها که در پیش هودج درکشند. (منتهی الارب). پرده ها و جامه ها که بر هودج اندازند، پرده و رشتۀ جواهر که بر سینۀ زنان افتد
لغت نامه دهخدا
شیرالغه
(غَ / غِ)
شیرالغو. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به شیرالغو شود
لغت نامه دهخدا
یدالله
(یَ دُلْ لاه)
لقبی است که شیعه به علی بن ابیطالب علیهما السلام دهند. لقب امیرالمؤمنین علی علیه السلام. (یادداشت مؤلف). رجوع به علی شود
لغت نامه دهخدا
یدالله
(یَ دُلْ لاه)
دست خدا. (یادداشت مؤلف) :
خوانده اند از لوح دل شرح مناسک بهر آنک
در دل از خط یداﷲ صد دبستان دیده اند.
خاقانی.
، کمک و احسان و نعمت و لطف و قدرت خدا: یداﷲ مع الجماعه. یداﷲ فوق ایدیکم. (یادداشت مؤلف) ، (اصطلاح پزشکی) دوایی است از خون بز کرده که سنگ مثانه را بریزاند. (بحر الجواهر). نام علاجی برای بیماری حصاه. (یادداشت مؤلف). خون بز چهارساله که در اول پاییز گرفته باشند. (تحفۀ حکیم مؤمن)
لغت نامه دهخدا
شیٔالله
(شَ ئُلْ لاه)
مخفف شاه باش یا شادباش، شاه یا شادباش گفتن. تهنیت کردن. گفتن به داماد یا عروس یا حاکم نو یا تازه واردی شاه باش یا شادباش:
بلیس کرد ورا دست بوسه و شاباش
نشست پیش وی اندر به حرمت و تعظیم.
سوزنی.
، توسعاً، نثار کردن زر و سیم و شکر و گهر بر سر عروس یا داماد یا پادشاه یا حاکم و تازه واردی بزرگ. و رجوع به شاباش شود
لغت نامه دهخدا
تصویری از ید الله
تصویر ید الله
ید الله
دست خدا
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از عندالله
تصویر عندالله
عندالله
در نزد خدا
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از عبدالله
تصویر عبدالله
عبدالله
بنده خدا:جمع عباد الله، انسان کامل، نامی است از نامهای مردان
فرهنگ لغت هوشیار
شی الله
اصطلاحی است که بهنگام طلبیدن چیزی در راه خدا گویند. یا شی اللهی کردن، گدایی کردن
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از شهد الله
تصویر شهد الله
شهد الله
خدا گواه است
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از زادالله
تصویر زادالله
زادالله
افزون کناد خدای
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از اسدالله
تصویر اسدالله
اسدالله
شیر خدا
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از شید اللهی
تصویر شید اللهی
شید اللهی
دریوزگی
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از عبدالله
تصویر عبدالله
عبدالله
((عَ بْ دُ لْ لا))
بنده خدا، جمع عبادالله، نامی است از نام های مردان
فرهنگ فارسی معین