- شیدابند (اَ نَ گُ)
بندکننده شیدا. دیوانه بند:
چون بدین گفته رفت روزی چند
شیده را خواند شاه شیدابند.
نظامی
چون بدین گفته رفت روزی چند
شیده را خواند شاه شیدابند.
نظامی
معنی شیدابند - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
شکارچی، آنکه پیشه اش شکار کردن جانوران است، نخجیرگان، نخجیرگیر، حابل، نخجیرگر، صیّاد، صیدگر، شکارگر، صیدافکن، شکارگیر، متصیّد، نخجیروال، نخجیرزن، قانص
خوان طعام ونعمت را گویند، (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
مرغزاری است به ولایت فارس سخت نیکو چنانچه مانند آن کم جایی باشد و پیرامن آن همه عمارتهاست و چشمه ها و آبهای روان، و طول آن ده فرسنگ باشد در عرض ده فرسنگ، (فارسنامۀ ابن بلخی ص 155) : آرایشها و نیکویهای جهان چهار چیز است: غوطۀ دمشق و سغد خراسان و شعب بوان و مرغزار شیدان، (فارسنامۀ ابن البلخی ص 147) (نزههالقلوب ج 3 ص 241، 135)
کوهی است در مشرق ناحیۀ بختیاری، (یادداشت مؤلف)
کوهی است در مشرق ناحیۀ بختیاری، (یادداشت مؤلف)
منسوب به شیداب، پیرو مذهب شیداب، رجوع به شیداب شود
(خوا / خا)
لغت نامه دهخدا
صیاد. شکارگیر. شکارگر:
اگر درد سخن میداشت صائب صیدبند ما
ز گوهر چون صدف میکرد آب و دانۀ ما را.
صائب (از آنندراج).
شکاری نیستم کآرایش فتراک را شایم
بقیدمن چه سعی است آنکه دارد صیدبند من.
وحشی (از آنندراج)
اگر درد سخن میداشت صائب صیدبند ما
ز گوهر چون صدف میکرد آب و دانۀ ما را.
صائب (از آنندراج).
شکاری نیستم کآرایش فتراک را شایم
بقیدمن چه سعی است آنکه دارد صیدبند من.
وحشی (از آنندراج)
(وَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان سلگی شهرستان نهاوند. سکنۀ آن 360 تن. آب آن از چاه. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)
(شَ وَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به شیخ صفی الدین اردبیلی، پادشاهان صفوی را شیخ زاده یا شیخ اوغلی و منسوبان و خویشاوندان آن سلسله را شیخاوند میخواندند. عده طبقۀ شیخاوند در زمان شاه عباس بزرگ نزدیک به 2000 بود و بیشتر در شهر اردبیل و اطراف آن میزیستند. سران این طبقه چون با خاندان شاهی بستگی داشتند غالباً بمقامات بزرگ مانند وزارت و ریاست توپچیان شاهی و امثال آن می رسیدند. (از فرهنگ فارسی معین)
از دیه های انار به قم. (تاریخ قم ص 137)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان جلگۀ شهرستان گلپایگان است و 352 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)
دهی است از دهستان بیزکی بخش حومه شهرستان مشهد با 109 تن سکنه، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
نام حکیمی بود، و او خاک را اله میداند چنانکه دیگران آتش را. (برهان). از برساخته های فرقۀ آذرکیوان. شیداب پزشکی بودروانشناس از ایران و منظور نظر اعیان و صنادید، در اواخر دولت ایام ضحاک. (دبستان المذاهب ص 76). و مؤلف دبستان در دوازدهمین نظر در مذهب شیدا بیان از عقاید این فرقه بحث کند. (حاشیۀ برهان چ معین). او (شیداب گفته که مبداء اول یعنی واجب الوجود عبارت ازخاک است و از خشکی افروخته شد و از سردی خاک، آب برآمد و از تری آب، هوا، و چون این چهار در هم پیوستندموالید پدیدار گشت. (از انجمن آرا) (از آنندراج)
منطقه ای بین راه مالروی بالا جاده و درازنو