معنی شکرگو - جستجوی لغت در جدول جو

شکرگو

لغت نامه دهخدا

قناد، شیرینی ساز، شکرساز

(اُ زَ دَ / دِ)

شکرگو. شکرگزار. سپاسگزار. شاکر. (یادداشت مؤلف) :
هرکه نزد تو مدح گوی آمد
از سخای تو شکرگوی رود.
سوزنی.
و رجوع به شکرگو و شکرگزار شود

لغت نامه دهخدا

شکرگون

(شَ کَ / شَکْ کَ)

مانند شکر. شکرمانند در طعم و رنگ:
بس است این زهر شکّرگون فشاندن
بر افسون خوانده ای افسانه خواندن.
نظامی.
سهیل از شعر شکّرگون برآورد
نفیر از شعری گردون برآورد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

شکرلو

(شَ کَ)

دهی است از دهستان خروسلو از بخش گرمی شهرستان اردبیل. آب از چشمه و رودخانه. سکنۀ آن 225 تن است. محصول عمده غلات و حبوب است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

شکرگر

(شَ کَ گَ)

شیرینی ساز و قناد. (ناظم الاطباء). حلوایی. (آنندراج) :
اینت افیونگر است و آنت شکرگر
هر دو به خاک اندرون برابر و مقرون.
ناصرخسرو.
خلق تو گل فروش و زبانت شکرگر است.
سیدحسن غزنوی (از آنندراج).
و رجوع به شکرساز و شکرریز شود

لغت نامه دهخدا

شکرتو

(شَ کَ)

دهی است از دهستان مرکزی بخش فریمان شهرستان مشهد. سکنۀ آن 118 تن. آب از قنات است. محصول عمده غلات و بنشن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

معنی شکرگو - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما