معنی شکرفروش - جستجوی لغت در جدول جو

شکرفروش

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از شکم روش — تصویر شکم روش

اسهال، دفع مدفوع به صورت شل و آبکی که منجر به کم شدن آب بدن می شود، تردّد، بیرون روه، هیضه، شکم روه، زحیر، رانش

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از لشکرفروز — تصویر لشکرفروز

لشکرفروز

آنکه لشکر بیاراید و لشکریان را آمادۀ جنگ سازد

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از بارفروش — تصویر بارفروش

کسی که انواع تره بار را به صورت عمده و زیاد خرید و فروش می کند

فرهنگ فارسی عمید

(شِ کَ رَ وِ)

شکم رو. اسهال. (ناظم الاطباء). پیچاک شکم. شکم روه. بیرون روه. اختلاف. تردد. اطلاق. (یادداشت مؤلف). اسهال. شکم رو. دفعمواد دفعی از روده به صورت مایع و مخلوط با ترشحات نسج پوششی روده به دفعات زیاد در شبانه روز. شکم روش اگر با خون آمیخته باشد آنرا اسهال خونی نامند و اگر با درد همراه باشد دل پیچه نامیده میشود. معمولاً در اسهال همه عوارض با هم دیده میشوند. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به شکم رو، اسهال و مترادفات دیگر شود

شکم رو. اسهال. (ناظم الاطباء). پیچاک شکم. شکم روه. بیرون روه. اختلاف. تردد. اطلاق. (یادداشت مؤلف). اسهال. شکم رو. دفعمواد دفعی از روده به صورت مایع و مخلوط با ترشحات نسج پوششی روده به دفعات زیاد در شبانه روز. شکم روش اگر با خون آمیخته باشد آنرا اسهال خونی نامند و اگر با درد همراه باشد دل پیچه نامیده میشود. معمولاً در اسهال همه عوارض با هم دیده میشوند. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به شکم رو، اسهال و مترادفات دیگر شود

لغت نامه دهخدا

(بَ دَ / دِ)

هر چیز پوشیده شده از شکر. (ناظم الاطباء) (از آنندراج) :
با زهرچشم خنده هم آغوش کرده ای
بادام تلخ را چه شکرپوش کرده ای.
صائب تبریزی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(نَ دَ / دِ)

فروشندۀ سر. آنکه کلۀ گوسفند و بز فروشد. کله فروش:
پدید آمدش سرفروشی براه
وزو دور بد پهلوان سپاه
یکی پاک چپین پوشیده داشت
بسی سر برو بر همی برگذاشت.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

(نَ)

در تداول، آنکه روزنامه ها را فروشد در کوی ها و برزنها. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

(اَ دا)

کنایه از کسی است که بظاهر خود را خوب وانماید و بباطن بد باشد. (برهان) (از فرهنگ رشیدی) (از انجمن آرا) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) :
کم شنیدم چو تو لتنبانی
ترفروشی و خشک جنبانی.
سنائی.
، ریاکار و منافق و محیل و مکار و غدار و شریر، خودبین. (از ناظم الاطباء)

کنایه از کسی است که بظاهر خود را خوب وانماید و بباطن بد باشد. (برهان) (از فرهنگ رشیدی) (از انجمن آرا) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) :
کم شنیدم چو تو لتنبانی
ترفروشی و خشک جنبانی.
سنائی.
، ریاکار و منافق و محیل و مکار و غدار و شریر، خودبین. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(چَوَ دَ / دِ)

آنکه خر فروشد. آنکه الاغ فروشد. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(کَ / کِ)

آنکه عرض هنر کند. (آنندراج) :
کمال کسب کن اما هنرفروش مباش
دکان خوش است کسی در دکان نمی باید.
کلیم

لغت نامه دهخدا

مشک فروش

(خوَشْ / خُشْ خوا / خا)

آنکه مشک میفروشد. (ناظم الاطباء). فروشندۀ مشک. که شغلش مشک فروشی و مشک فشانی و عطرآگین ساختن است:
نسترن مشکبوی، مشک فروش آمده ست
سیمش در گردن است، مشکش در آستین.
منوچهری.
وآن نسترن چو مشکفروش معاینه ست
در کاسۀ بلور کند عنبرین خمیر.
منوچهری.
- مشک فروش از قفا، مشک فشان از قفا. (انجمن آرا پیرایش اول). رجوع به ترکیب ’مشک فشان از فقاع’ شود.
، کنایه از خوش خلق و مهربان و خوشخو. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به مادۀ بعد و ترکیب ’مشک فشان از فقاع’ شود

آنکه مشک میفروشد. (ناظم الاطباء). فروشندۀ مشک. که شغلش مشک فروشی و مشک فشانی و عطرآگین ساختن است:
نسترن مشکبوی، مشک فروش آمده ست
سیمش در گردن است، مشکش در آستین.
منوچهری.
وآن نسترن چو مشکفروش معاینه ست
در کاسۀ بلور کند عنبرین خمیر.
منوچهری.
- مشک فروش از قفا، مشک فشان از قفا. (انجمن آرا پیرایش اول). رجوع به ترکیب ’مشک فشان از فقاع’ شود.
، کنایه از خوش خلق و مهربان و خوشخو. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به مادۀ بعد و ترکیب ’مشک فشان از فقاع’ شود

لغت نامه دهخدا

(حَ)

مخفف گوهرفروش:
قدر گهر جز گهرفروش نداند
اهل ادب را ادیب داند مقدار.
فرخی.
در باغ کنون حریرپوشان بینی
بر کوه صف گهرفروشان بینی.
منوچهری.
رجوع به گوهرفروش شود

لغت نامه دهخدا

لشکرفروز

(گُ)

لشکرافروز. رجوع به لشکرافروز شود:
سپهدار پیروز و لشکرفروز
هم او را بود کشور نیمروز.
فردوسی.
دو جنگ گران کرده شد در سه روز
چهارم سیاوخش لشکرفروز.
فردوسی.
چو بندوی خراد لشکرفروز
چو نستوه لشکرکش نیوسوز.
فردوسی.
پدرت آن جهانگیرلشکرفروز
نه تابوت را شد سوی نیمروز.
فردوسی.
همی رفت کاوس لشکرفروز
بزد گاه بر پیش کوه اسپروز.
فردوسی.
چغانی چو فرطوس لشکرفروز
گهار گهانی گو گردسوز.
فردوسی.
که سالار او بود بر نیمروز
گرانمایه و گرد و لشکرفروز.
فردوسی.
یکی چاره سازم بر او من که روز
برآید بدین مرد لشکرفروز.
فردوسی.
و زان دورتر آرش رزم توز
چو گوران شه آن گرد لشکرفروز.
فردوسی

لشکرافروز. رجوع به لشکرافروز شود:
سپهدار پیروز و لشکرفروز
هم او را بود کشور نیمروز.
فردوسی.
دو جنگ گران کرده شد در سه روز
چهارم سیاوخش لشکرفروز.
فردوسی.
چو بندوی خراد لشکرفروز
چو نستوه لشکرکش نیوسوز.
فردوسی.
پدرت آن جهانگیرلشکرفروز
نه تابوت را شد سوی نیمروز.
فردوسی.
همی رفت کاوس لشکرفروز
بزد گاه بر پیش کوه اسپروز.
فردوسی.
چغانی چو فرطوس لشکرفروز
گهار گهانی گو گردسوز.
فردوسی.
که سالار او بود بر نیمروز
گرانمایه و گرد و لشکرفروز.
فردوسی.
یکی چاره سازم بر او من که روز
برآید بدین مرد لشکرفروز.
فردوسی.
و زان دورتر آرش رزم توز
چو گوران شه آن گرد لشکرفروز.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

(نِ)

عطرفروشنده. بوفروش. وآن را در عرف هند گندهی خوانند. (آنندراج). کسی که خوشبو می فروشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به عطر شود

لغت نامه دهخدا

(تَ رَنْ نُ فَ / فِ)

کمرفروشنده. کسی که کمربند فروشد. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

(رَ تَ / تِ)

فروشندۀ شال. که شال فروشد

لغت نامه دهخدا

(زَ / زِ)

باده فروش. می فروش. شرابی. خمار. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(فُ)

بارفروش ده. بابل. مامطیر. در قدیم دهی بوده و بارهائی که با کشتی از حاجی ترخان به بندر مشهدسر می آوردند به آن دیه حمل نموده و میفروخته اند لهذا این قریه موسوم به بارفروش ده شده. بتدریج جماعتی از تجار در آن ساکن شدند و آباد شد و در این وقت آبادی زیاد دارد و در تاریخ مازندران مسطور است که در زمان خلفای ثلاثه حضرت امام حسن بن علی (ع) به تسخیر مازندران تشریف آورده در یکی از اماکن متنزهۀ آن که آبگیرها و شکوفه ها و گلها و مرغ ها و بقعۀ مرتفع داشت فرمود بقعه طیبه ماء و طیر و در آن وقت آبادانی آن مختصر بود و در عهد محمد بن خالد بازار و عمارت یافت. در سال صد و شصت مازیار بن قارن مسجد جامع بنیاد کرد و همانا که بارفروش اکنون آن محل است که شهری آباد شده و چون اطرافش جنگل است باره و برج برنمیتابد و مشتمل است بر مساجد وعمارات و مدارس و دکاکین و سراها و بیوتات. جمعیت آن زیاد و از ساری بدریا نزدیکتر است... در خارج شهر میدانی است اخضر موسوم به سبزه میدان و مردابی وسیع در آنجا واقع و در وسط مرداب زمینی مشتمل بر عمارات عالیۀ رفیع و بدیع معروف به بحر ارم، اصل بنای آن ازسلاطین صفویه و آبادیش از پادشاهان قاجاریه است. (مرآت البلدان ج 2 صص 42-43). شهری از مازندران در کنار دریای اکفوده. (ناظم الاطباء). ناحیه ای است در مازندران، حد شمالی بحر خزر، غربی آمل، جنوبی کوههای سوادکوه و شرقی ساری. رود بابل از مغرب آن میگذرد، مرکز شهر بارفروش (بابل) در 42 درجه و 52 دقیقۀ طول شرقی و 32 درجه و 36 دقیقۀ عرض شمالی، در اراضی پستی در مشرق رود بابل بنا شده، فاصله آن از دریا 250 هزار گز و از مهمترین شهرهای مازندران است. جمعیت آن در فصل زمستان در حدود 70000 تن، در تابستان به علت گرماو موقعیت باتلاقی آن کم میشود. شهر نسبهً وسیع است وقدیمترین بنای آن امامزاده قاسم متعلق به هزار سال قبل است و اهالی آن را کلاغ مسجد مینامند. رجوع به مرآت البلدان ج 1 ص 155 و سفرنامۀ مازندران و استرابادرابینو و بابل و بارفروش ده و بابل و مامطیر شود

بارفروش ده. بابل. مامطیر. در قدیم دهی بوده و بارهائی که با کشتی از حاجی ترخان به بندر مشهدسر می آوردند به آن دیه حمل نموده و میفروخته اند لهذا این قریه موسوم به بارفروش ده شده. بتدریج جماعتی از تجار در آن ساکن شدند و آباد شد و در این وقت آبادی زیاد دارد و در تاریخ مازندران مسطور است که در زمان خلفای ثلاثه حضرت امام حسن بن علی (ع) به تسخیر مازندران تشریف آورده در یکی از اماکن متنزهۀ آن که آبگیرها و شکوفه ها و گلها و مرغ ها و بقعۀ مرتفع داشت فرمود بقعه طیبه ماء و طیر و در آن وقت آبادانی آن مختصر بود و در عهد محمد بن خالد بازار و عمارت یافت. در سال صد و شصت مازیار بن قارن مسجد جامع بنیاد کرد و همانا که بارفروش اکنون آن محل است که شهری آباد شده و چون اطرافش جنگل است باره و برج برنمیتابد و مشتمل است بر مساجد وعمارات و مدارس و دکاکین و سراها و بیوتات. جمعیت آن زیاد و از ساری بدریا نزدیکتر است... در خارج شهر میدانی است اخضر موسوم به سبزه میدان و مردابی وسیع در آنجا واقع و در وسط مرداب زمینی مشتمل بر عمارات عالیۀ رفیع و بدیع معروف به بحر ارم، اصل بنای آن ازسلاطین صفویه و آبادیش از پادشاهان قاجاریه است. (مرآت البلدان ج 2 صص 42-43). شهری از مازندران در کنار دریای اکفوده. (ناظم الاطباء). ناحیه ای است در مازندران، حد شمالی بحر خزر، غربی آمل، جنوبی کوههای سوادکوه و شرقی ساری. رود بابل از مغرب آن میگذرد، مرکز شهر بارفروش (بابل) در 42 درجه و 52 دقیقۀ طول شرقی و 32 درجه و 36 دقیقۀ عرض شمالی، در اراضی پستی در مشرق رود بابل بنا شده، فاصله آن از دریا 250 هزار گز و از مهمترین شهرهای مازندران است. جمعیت آن در فصل زمستان در حدود 70000 تن، در تابستان به علت گرماو موقعیت باتلاقی آن کم میشود. شهر نسبهً وسیع است وقدیمترین بنای آن امامزاده قاسم متعلق به هزار سال قبل است و اهالی آن را کلاغ مسجد مینامند. رجوع به مرآت البلدان ج 1 ص 155 و سفرنامۀ مازندران و استرابادرابینو و بابُل و بارفروش ده و بابل و مامطیر شود

لغت نامه دهخدا

آنکه در میدانی واسطۀ فروش میوه و خواربار و دیگر محصولات آوردۀ زارع یا چاروادار و یا ساربان است. آنکه بار دیگران را فروشد و خود نخرد و واسطۀ فروشنده و خریدار باشد

لغت نامه دهخدا

(اَ جُ شِ)

لبان. فروشندۀ شیر. که شیر فروختن پیشه دارد. لبنیاتی. (یادداشت مؤلف). فامی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(دُ خوا / خا دَ / دِ)

در فروشنده. فروشندۀ در. آنکه در فروشد:
لعل و در بیش از آنکه قدر و قیاس
داندش درفروش و لعل شناس.
نظامی

لغت نامه دهخدا

تصویری از شکر فروش — تصویر شکر فروش

شکر فروش

فروشنده شکر تاجر شکر، معشوق

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ترفروش — تصویر ترفروش

خوش ظاهر و بد باطن، آب زیر کاه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مشک فروش — تصویر مشک فروش

مشک فروش

کسی که شغلش فروختن مشک است، خوش خلق مهربان خوشخو

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شیر فروش — تصویر شیر فروش

شیر فروش

کسی که شغلش فروختن شیر است لبنیاتی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شکم روش — تصویر شکم روش

اسهال، بیرون روی، پیچاک شکم

فرهنگ لغت هوشیار

((~. رَ وِ))

دفع مواد دفعی از روده به صورت مایع و مخلوط با ترشحات نسج پوششی روده به دفعات زیاد در شبانه روز

فرهنگ فارسی معین

تصویری از بارفروش — تصویر بارفروش

((فُ))

آن که تره بار را کلی فروشد

فرهنگ فارسی معین

تصویری از شکم روش — تصویر شکم روش

اسهال

فرهنگ واژه فارسی سره

اسهال، پیچش

فرهنگ واژه مترادف متضاد

شتر فروش از انواع بازیها، و نمایش های بومی استدر این بازی

فرهنگ گویش مازندرانی