معنی شکاع در لغت نامه دهخدا

درختی است از خار ماورای عض و عضاه که بیخ آن در تابستان خشک نشود و آن باریک است و ضعیف، از این رو در عرب آدم ضعیف را به شکاع نسبت کنند و گویند: کأنه عود شکاعاً. رنگ برگ آن سبز و رنگ شاخه هایش برخی سرخ و برخی زرد است و به پارسی گزگاو گویند. (از تذکرۀ صیدنۀ ابوریحان بیرونی). گرم است به درجۀ اول و خشک به دویم، ملازه و آماس معده و قروح و خون از بر برآمدن را مفیداست. (نزهه القلوب). و رجوع به شکاعا و شکاعی شود

معنی شکاع در فرهنگ لغت هوشیار

آفتاب پرست از گیاهان کافیلو

معنی شکاع - جستجوی لغت در جدول جو

شکاع

لغت نامه دهخدا

شکاع

فرهنگ لغت هوشیار

شکال

(دخترانه)

در گویش مازندران آهو

فرهنگ نامهای ایرانی

شیاع

مشایعت کردن، همراهی کردن، پیروی کردن

فرهنگ فارسی عمید

شماع

شمع ریز، شمع ساز، شمع فروش

فرهنگ فارسی عمید

شکاعی

گیاهی که ساقۀ باریک و شاخ و برگ سست و ضعیف دارد، چرخله، چرخه، کافیلو

فرهنگ فارسی عمید

شکاف

پسوند متصل به واژه به معنای شکافنده مثلاً خاراشکاف، کوه شکاف، اشکاف، کاف،
چاک، رخنه، درز، تراک، کلاف ابریشم، برای مثال شکوفه همچو شکاف است و میغ دیباباف / مه و خور است همانا به باغ در صراف (ابوالمؤید بلخی - شاعران بی دیوان - ۵۹)

پسوند متصل به واژه به معنای شکافنده مثلاً خاراشکاف، کوه شکاف، اشکاف، کاف،
چاک، رخنه، درز، تراک، کلاف ابریشم، برای مِثال شکوفه همچو شکاف است و میغ دیباباف / مه و خور است همانا به باغ در صراف (ابوالمؤید بلخی - شاعران بی دیوان - ۵۹)

فرهنگ فارسی عمید

شراع

بادبان کشتی، هر چیز برافراشته مانند خیمه و سایه بان

فرهنگ فارسی عمید

شکار

هر حیوانی که آن را با تیر زده یا با دام می گیرند، حیوان صید شده، نخجیر، صید

فرهنگ فارسی عمید

شعاع

نور خورشید، روشنی آفتاب، روشنایی، پرتو، خط روشنی که نزدیک طلوع آفتاب به نظر می آید
شعاع دایره: در ریاضیات خط مستقیم که از مرکز دایره به نقطه ای از خط دایره متصل می شود و نصف قطر است

فرهنگ فارسی عمید

شکاک

کسی که بسیار شک می کند، بسیار شک کننده

فرهنگ فارسی عمید

شکاعی

(شُ عا)

شکاعی ̍. گیاهی است باریک ازداروها و آنرا باب سنجاب و آفتاب پرست نیز گویند و به جهت دقت آن لاغر را بدان تشبیه دهند و گویند: کأنه عودالشکاعی. شکاعاه یکی، یا واحد ندارد، و یقال شکاعی واحده و شکاعی کثیره. شکاعیان. ج، شکاعیات. شکاعی به گیاه باد آورد ماند و بادآورد نیست. تبهای کهنه و آماس کام و درد دندان را نفع بخشد. (منتهی الارب) (آنندراج). از گیاهان باریک است و به بادآورد یا خار مبارک ماند. واحد، شکاعاه، یا واحد ندارد، و گویند شکاعی واحده و شکاعی کثیره. تثنیه، شکاعیان. ج، شکاعیات. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). جرجر. (مهذب الاسماء). چرخله. (از (ناظم الاطباء). چرچه. (بحر الجواهر). ذوثلاث شوکات. (یادداشت مؤلف). و رجوع به بادآورد و آفتاب پرست و چرخله و تذکرۀ ضریر انطاکی و تحفۀ حکیم مؤمن و ذخیرۀ خوارزمشاهی شود

شَکاعی ̍. گیاهی است باریک ازداروها و آنرا باب سنجاب و آفتاب پرست نیز گویند و به جهت دقت آن لاغر را بدان تشبیه دهند و گویند: کأنه عودالشکاعی. شکاعاه یکی، یا واحد ندارد، و یقال شکاعی واحده و شکاعی کثیره. شُکاعَیان. ج، شُکاعَیات. شکاعی به گیاه باد آورد ماند و بادآورد نیست. تبهای کهنه و آماس کام و درد دندان را نفع بخشد. (منتهی الارب) (آنندراج). از گیاهان باریک است و به بادآورد یا خار مبارک ماند. واحد، شکاعاه، یا واحد ندارد، و گویند شکاعی واحده و شکاعی کثیره. تثنیه، شُکاعَیان. ج، شُکاعَیات. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). جرجر. (مهذب الاسماء). چرخله. (از (ناظم الاطباء). چرچه. (بحر الجواهر). ذوثلاث شوکات. (یادداشت مؤلف). و رجوع به بادآورد و آفتاب پرست و چرخله و تذکرۀ ضریر انطاکی و تحفۀ حکیم مؤمن و ذخیرۀ خوارزمشاهی شود

لغت نامه دهخدا

شکاعی

(شَ عا)

شکاعی ̍. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). رجوع به شکاعی ̍ شود

لغت نامه دهخدا

شکاعه

(شُ عَ)

خاری که پر کند دهان شتر را. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شکاعا

(شُ)

شوکهالعربیه. افینی ارابیقی. شکاعی ̍. (یادداشت مؤلف). و رجوع به شکاع و شکاعی شود