معنی شوغاه در لغت نامه دهخدا

بمعنی شوغا است که جای خوابیدن چارپایان باشد در شب و اصل این لغت شبگاه بود و چون در کلام فارسی بای ابجد به واو و گاف فارسی به غین تبدیل می یابند شبگاه شوغاه شده. (برهان) (از فرهنگ جهانگیری). حظیره که اشتر را سازند. خفتنگاه گوسفند و جز آن. (یادداشت مؤلف) : الزرب، شوغاه ساختن. الاکتناف، گرد چیزی برآمدن و شوغاه ببافتن شتر را از شاخ درخت. (تاج المصادر بیهقی). و رجوع به مترادفات کلمه شود

معنی شوغاه - جستجوی لغت در جدول جو

شوغاه

لغت نامه دهخدا

شوغاه

فرهنگ لغت هوشیار

شوگاه

شوغا، چهاردیواری که شب ها گوسفندان را میان آن جا می دهند، جای خوابیدن گوسفندان در شب

فرهنگ فارسی عمید

شوغار

غار یا آغلی در کوه که شب ها گوسفندان در آن به سر ببرند

فرهنگ فارسی عمید

شوغا

چهاردیواری که شب ها گوسفندان را میان آن جا می دهند، جای خوابیدن گوسفندان در شب

فرهنگ فارسی عمید

شغاه

(شَ)

ترکش و کیش و تیردان و جعبه. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از برهان). شغا. (یادداشت مؤلف). شقا. و رجوع به شقا و شغتا و مترادفات دیگر شود

لغت نامه دهخدا

شوغا

(شَ / شُو)

حظیره، یعنی جای گوسفندان. (صحاح الفرس). حصارو محوطه ای را گویند که شبها گاوان و گوسفندان و چهارپایان دیگر در آنجا باشند. (برهان). شبغا یعنی جای شب گوسپندان و شوگا نیز گفته اند. (فرهنگ رشیدی). همان شبغا یعنی شب جای، اصل در این لغت شب گاه است و شو تبدیل شب است. (انجمن آرا). جای شب بودن گوسفندان و شوگا نیز گفته اند. (فرهنگ اسدی). خبک. آغل. (حاشیۀ فرهنگ اسدی). غول. نغل. (یادداشت مؤلف) :
چو گرگ دزد گیرد قصد شوغا
شبان اندر شبان افتد به غوغا.
لطیفی.
و رجوع به شبغا شود

لغت نامه دهخدا

شوغه

(غَ / غِ)

پینه و آبله ای باشد که از بسیاری کار کردن بر دست و بدن آدمی و حیوانات دیگر به هم رسد. (برهان) (آنندراج). سطبری ازکار کردن یا از رفتن پیاده بر دست و پای. (از اوبهی). شوغ. شغه. آبله. و رجوع به مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

شواه

(شَ)

پوست سر. (از اقرب الموارد) (دهار). ج، شوی ̍. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

شواه

(شِ)

پاره ای از بریان. (منتهی الارب). قطعه ای از گوشت کباب و پاره ای از بریان. (ناظم الاطباء). و رجوع به شواء و شواءه شود
جمع واژۀ شاه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به شاه شود

لغت نامه دهخدا

شوغار

(شَ / شُو)

شوغاره. بمعنی شوغا که جای خوابیدن چارپایان باشد در شب. (از برهان). شوغا. شوغاره. شوگا. خاربست و محوطه باشد که گوسفندان را در آن کنند. (از آنندراج). آغل. و رجوع به شوغا شود:
بام مسیح و جای خردمندان
این خاکدان طویله و شوغارش.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

شوغار

زاج سفید، (برهان) (اختیارات بدیعی)

لغت نامه دهخدا

شوغاره

(شَ / شُو رَ / رِ)

بمعنی شوغار است که جای خوابیدن گوسپندان باشد در شب. (برهان). و رجوع به شوغا و شوغار و شوغاه شود

لغت نامه دهخدا

شوغره

(شَ غَ رَ)

زنبیل از برگ خرما. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شوگاه

(شَ / شُو)

شب گاه. محوطه ای باشد بجهت شب خوابیدن چهارپایان. (برهان). شوغا. شوغار. شوغاره. شوغاه. آغل: حظیره، شوگاه اشتر. (مهذب الاسماء). الاستیصاد، شوگاه ساختن گوسفند را. (مصادر زوزنی، از حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

شوشاه

(شَ)

شتر مادۀ سبک رو و شتاب. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا