معنی شهشناسی - جستجوی لغت در جدول جو

شهشناسی

لغت نامه دهخدا

(شِ شِ)

عمل و صفت شعرشناس. (یادداشت مؤلف). رجوع به شعرشناس شود

(شِ)

به صورت ترکیب به معنی شناسایی و آگاهی به کار می رود و ترکیبات ذیل در آن هست:
- آب شناسی. آدم شناسی. انجم شناسی. ایران شناسی. جمجمه شناسی. جنگل شناسی. جواهرشناسی. جوهرشناسی. حق شناسی. حیوان شناسی. خاک شناسی. خاورشناسی. خداشناسی. خطشناسی. خودشناسی. روانشناسی. زمین شناسی. سبک شناسی. ستاره شناسی. سخن شناسی. سکه شناسی. سنگ شناسی. شرق شناسی. شعرشناسی. عرب شناسی. قبله شناسی. قیافه شناسی. کتاب شناسی. گوهرشناسی. مردم شناسی. معدن شناسی. میکرب شناسی. نبات شناسی. نمک شناسی. وقت شناسی. هواشناسی.
و رجوع به ترکیبات شناس شود

لغت نامه دهخدا

شهنایی

(شَ)

رجوع به شه نائی شود

لغت نامه دهخدا

اشناسی

(اَ)

ابو، علی حسن بن محمد بن اسماعیل بن اشناس بن حمامی بزار (منسوب به اشناس غلام متوکل). مولای جعفر متوکل بود. از ابوعبداﷲ حسین بن محمد بن عبیدعسکری و عمر بن محمد بن سنبک و عبیداﷲ بن محمد بن عاید حلال و گروهی از این طبقه سماع کرد. ابوبکر خطیب نام او را آورده و گفته است: از وی اندکی کتابت کردم و سماع او صحیح بود جز اینکه وی رافضی بود... و او را در منزلش واقع در کرخ مجلسی بود که شیعیان در آن حاضر میشدند و او مثالب و معایب صحابه را بر آنان قرائت میکرد و سلف را مورد طعن قرار میداد. وی در شوال سال 359 هجری قمری متولد شد و در ذیقعده سال 439 هجری قمری درگذشت و در مقبرۀ باب الکناس مدفون شد. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

اشناسی

(اَ)

منسوب به اشناس که غلام متوکل بود. (انساب سمعانی). و رجوع به اشناس شود

لغت نامه دهخدا

ناشناسی

(شِ)

نادانی. بی اطلاعی. بی معرفتی. (ناظم الاطباء) ، ناشناسا بودن. شناسانبودن. معروف و شناخته نبودن. رجوع به شناسا شود

لغت نامه دهخدا

گهرشناسی

(گُ هََ شِ)

مخفف گوهرشناسی. رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

روشناسی

(شِ)

حالت و چگونگی روشناس. معروفیت و شهرت. اشتهار. سرشناسی. رجوع به روشناس شود

لغت نامه دهخدا

شهنشاهی

(شَ هََ)

مخفف شاهانشاهی. شاهنشهی. سلطنت و پادشاهی. (ناظم الاطباء). رجوع به شاهنشاهی شود: هر فرمان که از حضرت شهنشاهی صادر شود جز انقیاد و مطاوعت صورت نبندد. (سندبادنامه ص 324).
شهنشاهی و نامش جاودان باد
تنش آسوده و دل شادمان باد.
(ویس و رامین)

لغت نامه دهخدا

شه نائی

(شَهْ)

نام سازی که آنرا سرنا گویند. (غیاث) (از برهان). سورنائی. شاه نائی. شاه نای. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خطشناسی

(خَ شِ)

عمل خط شناسی. کارشناسی خط. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بشرشناسی

(بَ شَ شِ)

علم الانسان. شناسایی به حال مردم. مردم شناسی