معنی شقدف - جستجوی لغت در جدول جو

کالبد. ج، شدوف. (منتهی الارب). شخص هرچیزی. (از اقرب الموارد) ، کجی رخسار، شادمانی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). فیریدگی. (منتهی الارب) ، بزرگی. (منتهی الارب). شرف. (اقرب الموارد) ، ظلمت و تاریکی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، کجی سر شتر و آن عیب است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شدف

(شَ دِ)

درازبالای بزرگ. (منتهی الارب) ، سبک و شتاب جهنده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شقف

(شَ قَ)

سفال، سفال شکستۀ ریزه. ج، شقاف. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شقده

(شِ دَ)

حشیشی است بسیارپیه و بسیارشیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). گیاهی نیک پرشیر. (از ناظم الاطباء) (از مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

شقاف

(شِ)

جمع واژۀ شقف. (ناظم الاطباء). رجوع به شقف شود

لغت نامه دهخدا

شقیف

(شَ)

یا شقیف ارنون. قلعه ای است در شام. (تاج الملوک ص 161). قلعۀ بسیار استواری است در یک مغاره از کوه نزدیک بایناس از زمین دمشق بین بایناس و ساحل واقع است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

شندف

(شَ دَ)

طبل و دمامه و دهل و نقارۀ بزرگ. (برهان). دهل. (فرهنگ اسدی). طبل و دهل. (جهانگیری) (انجمن آرا) (آنندراج) :
بوق خایه چون به غلغل درفتد
گوئیش در زیر ران شندف زند.
کسائی.
تا بدر خانه تو بر گه نوبت
سیمین شندف زنند و زرین مزمار.
فرخی.
خروش شندف و شیپور برخاست
قیامت گشت و نفخ صور برخاست.
؟ (از انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

شندف

(شُ دُ)

فرس شندف، اسب بلند یا کز رخسار. (منتهی الارب). الشندف من الخیل، المشرف و قیل المائل الخد. ج، شنادف. (اقرب الموارد). اسب بلند و کج رخسار. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا