معنی شعثن - جستجوی لغت در جدول جو

شعثن

لغت نامه دهخدا

شعث

پراکندگی کار و خلل در آن

فرهنگ فارسی عمید

عثن

(عَ ثَ)

بت خرد. ج، اعثان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، دود. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شعن

(شَ عَ)

برگ خشک افتادۀ از درخت و یا گیاه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شعث

(تَ)

ژولیده موی شدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). درهم گردیدن موی و مانند نمد شدن از جهت روغن نمالیدن و پاکیزه نکردن آن. (ناظم الاطباء). پراکنده موی شدن. (یادداشت مؤلف) ، چرک گردیدن سر و بدن، غبارآلوده شدن سر و لاشۀ کسی و چرک گردیدن آن، ریش گردیدن. و قولهم: من قلم اظفاره لم تشعث انامله، هرکس بچیند ناخنهای خود را ریش نمی گردد انگشتهای او. (از ناظم الاطباء) ، انتشار یافتن امر کسی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شعث

(شَ عَ)

پراکندگی کار و هرج و مرج آن. دعا: اللهم اللمم به شعثنا، خداوندا فراهم آور پراکندگی کارهای ما را. (ناظم الاطباء). پراکندگی کار. (منتهی الارب) (آنندراج). پراکندگی. (دهار)

لغت نامه دهخدا

شعث

(شَ عِ)

شعر شعث، موی ژولیده. (ناظم الاطباء). کالیده موی پریشان. (دهار). ژولیده موی. پراکنده موی. اشعث. (یادداشت مؤلف). ژولیده موی. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، مرد چرکین. (ناظم الاطباء) ، رجل شعث الرأس، مرد ژولیده موی سر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شثن

(تَ نَوْ وُهْ)

درشت شدن دست کسی و شوخ بستن آن. (منتهی الارب). خشن و ستبر شدن. (از اقرب الموارد) ، درشت شدن لبهای شتر از خوردن خار. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شثن

(شَ)

غلیظ، گویند: شثن الاصابع، درشت انگشتان. (منتهی الارب). به معنی شثل با لام است و هم چنین گویند عضوشثن، یعنی عضوی ستبر. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عثن

(حُ شَ)

دود برآوردن آتش. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، برآمدن بر کوه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، بوی دود گرفتن جامه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عثن

(عَ ثِ)

طعام بوی گرفته و تباه از دود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). الفاسد من الطعام لدخان خالطه . (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شعثه

(شُ ثَ)

ابن زهیر. جاهلی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عثن

(عِ)

نوعی از برگ خرما که تر و سبز آن را شتر خورد. (منتهی الارب). ضرب من الخوصه ترعاه المال. (اقرب الموارد) ، نیکوکن شتران و حافظ آن. (منتهی الارب) (آنندراج). مصلح المال سائسه. (اقرب الموارد) ، پشم. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

معثن

(مُ عَثْ ثَ)

مرد سطبر ریش و انبوه آن. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شعثان

(شَ)

شعثان الرأس،ژولیده موی غبارآلوده سر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به شعث شود

لغت نامه دهخدا

شعثم

(شَ ثَ)

ابن اصیل. محدث است. (منتهی الارب). واژه ی محدث از ریشه ’حدیث’ گرفته شده و به کسی اطلاق می شود که تخصص در نقل، حفظ و تحلیل احادیث دارد. این فرد معمولاً بر متون حدیثی مسلط است و می تواند صحیح را از ضعیف تشخیص دهد. محدثان نقش نگهدارنده سنت نبوی را داشتند و از طریق کتابت یا روایت شفاهی، احادیث را به نسل های بعدی منتقل کردند. برخی از معروف ترین محدثان عبارتند از بخاری، مسلم، ترمذی و نسائی.
ابن حیان. به روز فتح مصر حاضر بود. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شعث

(شُ)

جمع واژۀ اشعث، شعثاء. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). جمع واژۀ اشعث به معنی مردژولیده موی. (آنندراج). رجوع به اشعث و شعثاء شود

لغت نامه دهخدا