معنی شطن در لغت نامه دهخدا

رسن دراز. ج، اَشطان. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رسن دراز یا عام است. (آنندراج) (منتهی الارب). حبل. (المصادر زوزنی). ریسمان. نخ. رشته. ریسمان دراز. (یادداشت مؤلف). رسن. (مهذب الاسماء). رسن دراز. (غیاث اللغات) :، بر شود بر بادۀ سنگین چو سنگ منجنیق، در رود در قعر وادی چون به چاه اندر شطن.، منوچهری

معنی شطن در لغت نامه دهخدا

بستن چیزی را به رسن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ببستن چهارپای به رسن. (تاج المصادر بیهقی)، مخالفت کردن صاحب خود را به قصد و اراده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، داخل شدن در زمین خواه سخت باشد خواه نرم و سست، دور شدن از چیزی. (از اقرب الموارد)

معنی شطن در فرهنگ لغت هوشیار

ریسمان دراز، با ریسمان بستن رسن دراز ریسمان طویل، جمع اشطان

معنی شطن - جستجوی لغت در جدول جو

شطن

فرهنگ فارسی عمید

شطن

لغت نامه دهخدا

شطن

لغت نامه دهخدا

شطن

فرهنگ لغت هوشیار

شطن

فرهنگ فارسی معین

شطنوفی

(شَ طَ)

منسوب است به شطنوف که دهی است در مصر. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

شطنوفی

(شَ طَ)

نورالدین ابوالحسن علی بن یوسف جریر لخمی شطنوفی شافعی، معروف به ابن جهضم همدانی (متولد 647 هجری قمری متوفای 713 هجری قمری در قاهره). از دانشمندان مصر بود و در علم نحو و تفسیر ید طولی داشت. و از وی آثاری به یادگار مانده از آنجمله است: بهجهالاسرار و معدن الانوار. در مناقب محیی الدین ابی محمد عبدالقادر جیلی چ مصر 1301 هجری قمری (از معجم المطبوعات)

لغت نامه دهخدا

شطنوف

(شَ طَ)

دهی است به مصر. (منتهی الارب). شهری است به مصر از کورۀ غربیه، پهلوی این شهر نیل دو شعبه می شود یک شعبه آن به مشرق می رود بسوی بلبیس و دمیاط و شعبه دیگر رو به مغرب و بسوی رسل در دوفرسخی قاهره. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

شطون

ژرف چون چاه، دراز و کج، دور و دراز، رنج آور

معنی شطن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما